ตอนที่ 1 ถูกใจ
1562 คำ
“เฟรด กลับบ้านเรานะลูก”
เสียงหวานใสกล่าวกับบุตรชายตัวน้อยที่เพิ่งอายุเพียง 3 ปี ขณะที่กำลังอยู่ที่สนามบิน เธอไม่พกอะไรเลยนอกจากตั๋วเครื่องบินกับเอกสารต่างๆ ของตนเองและของลูก
มัลลิกา หรือมะลิ เธอกำลังพาบุตรชายตัวน้อยหนีอดีตสามีกลับประเทศไทย ในวันที่เธอตัดสินใจจะกลับมา คือวันที่ผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาที่บ้านพร้อมกับเขาและบอกเธอว่ากำลังท้องลูกของเขาอยู่ เขาผู้ที่เป็นพ่อของลูกเธอและเป็นนักการเมืองใหญ่ผู้มีอิทธิพล
หญิงสาวตัดสินใจแอบจัดการเรื่องเอกสารและซื้อตั๋วเครื่องบินเพื่อกลับมายังประเทศไทย ประเทศบ้านเกิดของเธอ
โชคดีของหญิงสาวที่ครอบครัวของเธอมีที่ทางมากมาย ไม่ได้สิ้นไร้ไม้ตอก บิดาของเธอขายที่ส่วนหนึ่งแล้วไปซื้อที่ปลูกบ้านใหม่ในเมือง จัดการเปลี่ยนนามสกุลใหม่และเบอร์ติดต่อใหม่ทั้งหมด เพื่อป้องกันไม่ให้อดีตสามีตามหาเจอ
ครอบครัวเธอเริ่มต้นธุรกิจใหม่อีกครั้ง ไม่ว่าจะปลูกไร่องุ่นพันธุ์ดีและบ่มไวน์คุณภาพสูงจนได้ขยายเป็นธุรกิจส่งออกทั้งองุ่นและไวน์ อีกทั้งยังมีธุรกิจโรงแรมมากมายหลายสาขาในหลายจังหวัด จนฐานะของครอบครัวมั่งคั่งมากพอที่จะปกปิดตัวตนจนอดีตสามีตามหาตัวเธอและครอบครัวไม่เจอ
หลายปีผ่านไป
ท่ามกลางรถยนต์หนาแน่นของใจกลางเมือง มีรถยนต์คันหรูปะปนอยู่ในนั้น กระจกกันกระสุนรอบคันพร้อมกับบอดี้การ์ดที่นั่งอยู่เบาะหน้า
“กลับเลยไหมครับนาย”
“ยัง ไปผับก่อน”
“ครับ”
เมื่อได้รับคำสั่ง ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ของชาวต่างชาติที่กำลังขับรถอยู่ก็เปลี่ยนเป้าหมายในการเดินทาง เลี้ยวไปยังอีกเส้นทางที่เจ้านายหนุ่มต้องการ
หลังจากเดินทางมาถึงจุดหมายปลายทางได้ที่รับคำสั่ง สองหนุ่มชาวต่างชาติก็ลงจากรถ หนึ่งคนเปิดประตูให้ผู้เป็นนาย อีกคนมองไปรอบๆ อย่างระแวดระวัง
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ก้าวลงมาจากรถ ดวงตาสีเฮเซลล์มองไปที่ลูกน้องแวบหนึ่งราวกับกำลังสั่งอะไร ก่อนที่จะก้าวช้าๆ ด้วยความมั่นคงเดินเข้าประตูไป
“นายมา” พนักงานคนแรกสุดที่เห็นร่างสูงใหญ่เดินเข้ามา ตะโกนดังขึ้น
“สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ” พนักงานที่กำลังวุ่นอยู่กับการเตรียมเปิดร้านพร้อมใจกันหยุดมือแล้วทักทายผู้เป็นเจ้านายใหญ่ด้วยความยำเกรง
“อืม ขอวิสกี้ด้วย”
“ครับ”
เมื่อสั่งกับลูกน้องคนสนิทเสร็จก็เดินตรงไปที่บันได แล้วก้าวขึ้นไปช้าๆ ตรงไปยังห้องกระจกบนชั้นสองที่มองลงมาด้านล่างได้ และคนข้างล่างก็สามารถเห็นคนในห้องได้ โดยที่กระจกทุกบานของห้องเป็นกระจกกันกระสุน!!
เฟรเดอริค หนุ่มหล่อลูกครึ่งเยอรมัน เขามีมารดาเป็นคนไทย บิดาเป็นคนเยอรมันแท้ แต่ด้วยรูปร่างหน้าตาที่ค่อนไปทางบิดา รูปร่างกำยำที่สูงถึง 190 เซนติเมตร ทำให้เขาดูเหมือนคนต่างชาติมากกว่าลูกครึ่ง
ชายหนุ่มอาศัยอยู่ที่ประเทศไทยเป็นหลัก เขามีบ้านที่จะเรียกว่าบ้านก็ยังไงอยู่ เพราะมันใหญ่โตจนไม่อยากพูดถึงมูลค่าของมัน เดิมทีเขาควรมีชีวิตที่ดีกว่านี้ เพราะบิดาของเขาเป็นถึงนักการเมืองที่มีอิทธิพลค่อนข้างมาก แต่ด้วยความที่บิดาเขาพาหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังตั้งครรภ์เข้ามาในบ้านและบอกว่าหล่อนกำลังท้องลูกของเขาอยู่ มารดาจึงหอบลูกชายเพียงคนเดียวซึ่งก็คือตัวเขากลับมายังประเทศไทย
เฟรเดอริคเติบโตมาท่ามกลางการเลี้ยงดูของมารดากับตา จนเมื่อชายหนุ่มเติบโตขึ้น ก็เข้าสู่วงการมาเฟียเต็มตัว เพราะเขารู้ดีว่าการที่จะอยู่วงการนักธุรกิจได้อย่างไม่มีปัญหา ก็ต้องมีอิทธิพลมากพอสมควร
“นาย คืนนี้มีวีไอพีมาครับ”
“อืม ดูแลดีๆ”
“ครับ”
ดวงตาคมดุสีเฮเซลล์ กวาดมองด้านล่างไปเรื่อยๆ ตามความเคยชิน ลูกค้าที่นี่ค่อนข้างมีฐานะ ผู้คนมากมายถึงอยากมาทำงานที่นี่เพราะได้ทิปจากลูกค้าในจำนวนที่ค่อนข้างมาก
ร่างสูงลุกขึ้นยืนเต็มความสูง มือหนาที่กำลังถือแก้ววิสกี้อยู่ยกขึ้นจิบทีละน้อยอย่างไม่เร่งรีบ พลันสายตาคมก็เห็นอะไรบางอย่างน่าสนใจ เขามองสิ่งนั้นราวกับกำลังถูกใจของเล่นชิ้นใหม่
ที่ด้านล่างของผับ หญิงสาวหน้าสวยจัดในชุดพนักงานกำลังทำหน้าที่ผู้ช่วยมือแรกของบาร์เทนเดอร์ เธอเป็นที่สนใจของแขกที่มาเที่ยวเพราะหน้าตาที่สวยทั้งที่แต่งแต้มเครื่องสำอางเพียงแค่บางๆ เท่านั้น
“เก่งขึ้นแล้วนี่”
“ได้ครูฝึกเก่งค่ะ”
“ไม่ต้องมาปากหวานเลยแม่คุณ”
ศลิษา เด็กสาวอายุ 20 ปี หน้าตาสวยจัด ผิวขาว ดวงตากลมโตทอประกายหวานซึ้ง ผมสีดำสนิทมัดขึ้นเรียบร้อย
หญิงสาวทำหน้าที่ของตัวเองไปเรื่อยๆ จนเริ่มดึกก็มีผู้ชายร่างใหญ่ ใส่สูทเต็มยศเดินเข้ามาหาที่หน้าเคาน์เตอร์
“มีอะไรหรือเปล่าครับ”
ธาวินชะงักมือไปเมื่อผู้ช่วยส่วนตัวของนายใหญ่ลงมายืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ ชายหนุ่มวางทุกอย่างในมือลงแล้วถามเขาด้วยความสงสัย
“นายต้องการพบเธอ”
หลังจากที่สิ้นเสียงบอกของชายร่างใหญ่ ธาวินก็หันไปมองศลิษา ก่อนจะพยักหน้าให้หญิงสาวเดินตามออกไป
ศลิษามีอาการลง จากคำพูดของผู้ชายคนนี้ มันทำให้รู้ว่าผู้ที่ต้องการพบเธอคือเจ้านายของที่นี่ เพียงแต่เขาจะอยากพบเธอทำไม ในเมื่อเธอเป็นพนักงานใหม่และยังไม่ได้ทำอะไรผิด
“เข้าไป ถ้านายไม่สั่งให้ออกมาก็อยู่เฉยๆ อย่าเพิ่งออกมา เพื่อชีวิตของเธอเอง” ผู้ชายตัวสูงใหญ่บอกหญิงสาวอย่างเสียมิได้ อย่างน้อยดูจากหน้าตาเธอก็น่าจะยังเรียนอยู่
หญิงสาวเดินเข้าไปข้างในหลังจากที่ประตูเปิดออก เท้าเล็กก้าวไปยืนอยู่บริเวณด้านหน้าโซฟาตัวใหญ่สีดำที่ตั้งอยู่ริมผนัง มันใหญ่จนกินพื้นที่ไปเกือบทั้งแถบ
เฟรเดอริคมองหญิงสาวที่อยู่ในเครื่องแบบพนักงานก้าวเข้ามายืนอยู่หน้าโซฟาที่เขากำลังนั่งไขว่ห้างอยู่ด้วยสายตาคมกริบ
ชายหนุ่มมองเพียงแวบเดียวก็รู้ว่าคนตรงหน้าซ่อนรูปมากแค่ไหน เสื้อกั๊กบาร์เทนเดอร์ที่เธอใส่มันช่วยปิดบังหน้าอกหน้าใจอวบอิ่มได้ไม่มิด เพราะมันดูหนาจนรู้สึกได้ว่าสิ่งที่อยู่ข้างในต้องใหญ่ไม่น้อย เอวเล็กคอดกิ่วจนแน่ใจว่าตัวเขาสามารถใช้สองมือจับแล้วยกเธอขึ้นได้อย่างไม่ยากเย็น สะโพกผายสวยที่กางเกงสแล็คสีดำไม่สามารถอำพรางเอาไว้ได้ รูปร่างหน้าตาเพอร์เฟกต์จนไม่น่าจะมาทำงานบาร์เทนเดอร์ แต่น่าจะมาร้องครวญครางอยู่ใต้ร่างเขาบนเตียงมากกว่า
“เรียกฉันเหรอคะ” เสียงหวานใสเอ่ยถามออกไปก่อนเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าไม่พูดอะไร เอาแต่จ้องมองเธอด้วยสายตาคมกริบ
“.....พนักงานใหม่เหรอ”
“ค่ะ”
“มาทำงานกี่วันแล้ว”
“ไม่ถึงเดือนค่ะ”
“อายุเท่าไหร่”
“20 ปีค่ะ”
“อืม ยังเรียนอยู่?”
“ใช่ค่ะ”
“อืม”
เสียงทุ้มที่เจือความนุ่มนวลเงียบลง เขาไม่ได้พูดอะไรอีก ทำเพียงแค่มองหญิงสาวอยู่แบบนั้น ชายหนุ่มรู้สึกได้ว่าตัวเขาตื่นเพียงแค่ได้กลิ่นหอมที่ลอยออกมาจากตัวเธอ จิตใต้สำนึกลอยไปไกลจนถึงขั้นที่คิดว่าหากได้จับร่างบอบบางแต่สัดส่วนเต็มจนล้นที่ยืนอยู่ตรงหน้ามากระแทกแรงๆ มันจะดีสักแค่ไหน
ศลิษาเริ่มอึดอัดกับสายตาคมที่มองเธอไม่วางตา หญิงสาวแอบที่จะชื่นชมเขาไม่ได้ ธาวินบอกกับเธอว่าเจ้านายใหญ่ของที่นี่หล่อมาก สาวเล็กสาวใหญ่มากมายที่เต็มใจจะอ้าขาให้เขาบนเตียง เรื่องนี้พนักงานที่นี่รู้กันดี ทั้งขนาด ทั้งลีลา รวมถึงเม็ดเงินที่เขาอัดฉีดให้หญิงสาวที่มีลีลาถูกใจหลังเสร็จกิจ มันทำให้พวกหล่อนพร้อมที่จะเสี่ยง ถึงแม้ว่าชายหนุ่มคนนี้จะน่ากลัวและรสนิยมรุนแรงแค่ไหนก็ตาม
“ฉันขอออกไปทำงานได้ไหมคะ”
“.....อืม”
หญิงสาวค้อมศีรษะเล็กน้อย เป็นการขอบคุณเชิงขออนุญาต ก่อนที่เธอจะหมุนตัวแล้วเปิดประตูออกไปจากห้องที่แสนอึดอัดอย่างเบามือ ลูกน้องของเขาที่ยืนรอคำสั่งอยู่หน้าห้องแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร รอจนหญิงสาวเดินพ้นไปจากชั้นสองก็เปิดประตูเข้าไปหาผู้เป็นเจ้านาย และยืนรอคำสั่งอยู่แบบนั้น
“ให้ผมเรียกคนมาไหมครับนาย”
“อืม พาไปห้องแดง”
“รับทราบครับ”
เมื่อได้รับคำสั่ง อเล็กซ์ ชายผู้เป็นลูกน้องคู่ใจก็ออกไปจากห้องทำงานของผู้เป็นนาย ปล่อยให้ชายร่างสูงใหญ่นั่งคิดอะไรเงียบๆ อยู่เพียงลำพัง
- ผู้เขียน
