วงแขนเรียวยกขึ้นคล้องลำคอหนา ชายหนุ่มถอนใบหน้าออกแล้วซบลงกับหน้าอกอวบอย่างพยายามห้ามใจ
“เอาไว้ถึงเวลาจะให้รางวัลนะคะ”
“ให้มันจริงเถอะน่า”
“อย่างอแงค่ะ วางมาดหน่อยเถอะ ไปทำงานก่อนนะคะ”
ศลิษายิ้มหวานแล้วจุมพิตแนบริมฝีปากเป็นการขอบคุณ ก่อนจะลุกออกจากหน้าตักแกร่ง แล้วเดินออกจากห้องไป
“เธอเป็นอะไรกับคุณเฟรเดอริคกันแน่” พาทิศถามศลิษาด้วยความสงสัย
“ยังไม่มีคำตอบ เอาไว้ชัดเจนก่อนค่อยตอบ” หญิงสาวยักไหล่ เธอไม่ได้โกหก
“ไม่เข้าใจ”
“เออน่า เดี๋ยวอะไรชัดเจนก็มีคำตอบเองแหละ”
“แปลกๆ นะเนี่ย”
“คิดเยอะ ไปทำงานได้แล้ว”
“เออๆ”
ใบหน้าหวานส่ายไปมาเบาๆ หญิงสาวอมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะทำหน้าที่ของเธอต่อ อันที่จริงศลิษาจะไม่ทำอะไรเลยก็ได้ เพราะที่จริงแล้วเฟรเดอริคก็ไม่ยอมให้เธอมาทำงาน แต่เป็นเพราะเธอขอเอาไว้ว่าอยากจะมาทำงานที่นี่ เพราะอย่างน้อยเธอก็ได้ความรู้ด้วย
ผ่านวันใหม่ไปเกือบชั่วโมง กว่าที่ศลิษาจะยอมใ
