05

1303 คำ

“............?!!! ปล่อยฉัน!”ผมยิ้มมุมปากมองจอยนอนน้ำตาคลอเบ้าตัวสั่นไม่เลิก กลัวแต่ก็ยังปากดีงั้นก็สมควรแล้วที่ผมทำลงไป “ออกไปดิ!!”ปืนไล่ฉันชี้ไปที่ประตูห้อง สีหน้าแววตาเรียบเฉยมาก สภาพฉันแบบนี้จะให้ออกไปนี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ! “......ฉันเกลียดนายไอ้ปืน!!”ฉันโมโหจัดตะคอกเสียงดังลั่น แต่ปืนก็ยังมองฉันสายตาสีหน้าเหมือนเดิม ปืนตาดุมาก!ฉันไม่ค่อยกล้าสบตาสักเท่าไร “ตามสบายไม่ได้ห้าม! ออกไปดิรอไรอ่ะ”อยากให้ปล่อยอยากออกมากนัก ผมก็ปล่อยให้ออกไปแล้วไง “สภาพฉันแบบนี้จะออกไปยังไง!”เสื้อฉันก็ขาดใส่ไม่ได้แล้ว ตัวก็มีแต่รอยดูดช้ำไปหมด! เสื้อในตัวเดียวฉันไม่ได้หน้าด้านไร้ยางอายขนาดนั้นนะ! “นั่นมันเรื่องของมึง! อยากปากดีเอง!”ปากดีเองช่วยไม่ได้อยากมาตบหน้าผม ต่อปากต่อคำ แล้วผมต้องรับผิดชอบอะไรละครับ!? “ปืน!! โอ๊ยฉันจะบ้าตาย!!”ปืนลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปเลยไม่สนใจฉันแม้แต่นิดเดียวเดินออกไปสีหน้าเรียบเฉยมาก! “เสื้อก็ขาด!! นายแม่งก็เลวปืน!!”ฉันตะโกนด่าสุดเสียงประโยคหลังเอาให้ได้ยินไปเลย! กล้ามาทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง ก็อกๆ “.....!!!.....”ฉันกำลังจะเก็บเสื้อที่ปืนโยนไว้ก็หยุดชะงักรีบวิ่งมาแอบหลังโซฟา มองประตูมีคนเคาะและกำลังจะเปิดเข้ามา เอาไงดีเนี่ยทีนี่ “ไม่ต้องตกใจนะคะ นี้เสื้อค่ะ”เสียงผู้หญิงพูดเข้ามาน้ำเสียงนิ่มๆคุยปกตินะ ไม่ได้เข้ามาร้ายอะไร “.....วางไว้ตรงนั้นก็ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ”ฉันตอบออกไปเสียงปกติ ก็ไม่รู้นะคนที่พูดกับฉันคือใคร “เป็นหน้าที่ค่ะ คุณไม่เป็นไรนะคะ”หน้าที่? ฉันขมวดคิ้วงง หน้าที่อะไรแล้วรู้ได้ไงฉันอยู่ในนี้? “ค่ะ แค่เสื้อขาดนิดหน่อย”ไม่นิดหรอกตอนหยิบมาดูนึกว่าหมากัดเสื้อขาดซะอีก! ใส่ไม่ได้เลยต้องทิ้ง “ค่ะ”พอเสียงตอบแค่นั้นก็หายเงียบไปเลย ฉันเลยลุกออกจากหลังโซฟาเดินไปหยิบเสื้อที่หน้าประตู “ใคร?”ฉันเปิดประตูชะโงกหน้าออกไปดู ก็ไม่มีใครเงียบหมด “ชั่งเถอะ”ฉันเลิกสงสัยรีบใส่เสื้อแล้วเปิดประตูออกจากห้องนี้ ไม่รู้ห้องอะไรนะเหมือนห้องพักอาจารย์ซะมากกว่า Joy “กว่าจะเสร็จ.....”นั่งทำงานมาหลายชั่วโมงมากฉันตาแทบจะปิด โปรเจคงานส่งพรุ่งนี้คือต้อวทำไม่ทำคือไม่ผ่าน ฉันเก็บของเก็บกระดาษวางบนโต๊ะให้เข้าทีเก็บขยะทิ้ง อยากนอนมากตอนนี้นั่งทำมานานมากโครตๆ ตี๊ดกึก! “..!!!........”ฉันหยุดชะงักมองไปที่ประตู มีคนสแกนเข้าห้องฉัน! “ปืน!! นายเข้ามาทำไม!?”นี่ยิ่งทำให้ฉันตกใจยิ่งกว่าเดิมคือปืนเดินเข้ามาในห้องฉัน! มีคีย์การ์ดห้องได้ไง!? “ถามโง่ๆ มาเก็บหนี้เธอไง!”มานี่ผมมานั่งคุยเล่นด้วยมั้ง! ถามไม่คิดเข้ามาแล้วขนาดนี้ “ไม่มันยังไม่ใช่ตอนนี้! นายออกไปเลยนะ”ฉันไม่สนอะไรทั้งนั้นแหละจะมาเก็บหนี้อะไรก็ตาม ฉันไม่ให้ตอนนี้! “กูจะเอา! มึงไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ!”ผมเป็นเจ้าหนี้ลูกหนี้อย่างจอยไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ คือทำได้คือ ต้องยอมผม! “ไอ้เลวไปตายซะ!!”ฉันผลักปืนแล้ววิ่งเข้าห้องมันใกล้แค่นิดเดียวแต่!....... “อร๊ายยปืนปล่อย! ไอ้เลวปล่อย!!”ผมกระชากแขนจอยเหวี่ยงโยนขึ้นโซฟา พูดดีๆทำดีๆไม่ชอบ! ชอบให้ใช้กำลังได้กูก็ทำได้! “อย่าถอดปืน!!”ปืนถกเสื้อฉันขึ้นดึงจะถอดแต่ฉันดึงยื้อแย่งไว้ไม่ให้ถอด มาโยนฉันขึ้นโซฟาแล้วจะมาถอดเสื้อฉันอีก! “ทำไมกลัวไอ้พีคมันกลับมาแล้วเจอเธอสภาพนี้หรอ!?”ต่อให้ไอ้พีคมีชีวิตอยู่จอยก็ไม่มีวันที่จะเจอหน้ามัน ถ้าแม่งยังรักกันอยู่ก็คงดีเวลาผมทำอะไรแม่งโครตสะใจ! “ไม่! ฉันรังเกียจนาย!!”ฉันพูดกระแทกแดกดัน ต่อให้พีคกลับมาฉันก็ไม่โง่กลับไป “งั้นหรอ!?.....”ก่อนที่จะรังเกียจผมควรจะรังเกียจแฟนตัวเองก่อนป่าววะ! เอามากี่คนโดนหลอกกี่ครั้งแต่ก็ยังโง่อยู่ หึ! “เออ!! เอามะ...อื้ออออ!!!”ฉันยังพูดไม่ทันจบปืนกระแทกปากลงมาแรงมันเจ็บ! บีบปากฉันให้อ้าออกบังคับจนฉันเจ็บปาก ปืนใช้มือล็อกท้ายทอยจอยบดขยี้ปากจูบแค่ต้องการความสะใจไม่สนใจจอยจะดิ้นเจ็บแค่ไหน สอดลิ้นเกี่ยวดูดดึงริมฝีปากดุเดือด จุ๊บ! จุ๊บ! จ๊วบ! จุ๊บ! “อื้ออ!! ไอ้เลว!!”พอปากฉันเป็นอิสระก็ด่าปืนทันที ฉันรู้สึกได้เลยว่าปากมันเจ่อบวมร้อนแสบรอบปากไปหมด “ปืนอย่าถอด!!”ผมปัดมือจอยทิ้ง ผมจะถอดมันเรื่องของผม! ผมมีสิทธิ์ทำอะไรก็ได้กับจอย! “เงียบ! อยู่นิ่งๆ!!”ผมขึ้นเสียงเข้มมองจอยแม่งดิ้นอยู่ได้ รำคาญชิบหายทำแค่นี้อย่างกับไม่เคยโดนไอ้พีคมันจับตัวมาก่อนงั้นแหละ! “...!!....”ฉันตกใจกับน้ำเสียงแววตาดุๆโหดของปืนจนคำพูดมันหายกลับเข้าไปในคอ ปืนถอดเสื้อฉันออกทั้งตัวฉันใส่แค่เสื้อตัวเดียวไม่มีอะไรเลย ใครจะไปรู้ว่าปืนจะบุกเข้ามา! “นายจะทำอะไรของนาย!”ผมยิ้มมุมปากเลิกคิ้วมองจอยนิ่งๆ เอามือปิดตรงนั้นไว้ช้าไปมั้งผมเห็นหมดแล้ว ไอ้เชี้ยพีคแม่งโครตพลาดของเด็ดว่ะ? “มึงเงียบปากสักทีเหอะรำคาญ!!”ผมจ้องหน้าจอยดุๆแม่งไม่ทำตัวดุน่ากลัวมันไม่ฟังไง! ทำเป็นปากดีด่าผมสุดท้ายก็กลัวผม “นายมะ......!!”ปืนตวัดสายตาเข้มๆดุมองฉันจ้องเขม่งอยากกับจะกินหัว ฉันทำอะไรได้บ้างตอนนี้!? “อื้อ! อย่ามาแตะ!”ปืนยกมือที่ปิดน้องสาวของฉันออกไวมากแล้วเอามือมาแตะ ฉันสะดุ้งรีบปัดมือปืนทิ้ง ไม่มีใครแตะปืนก็ห้ามแตะ! “กูซื้อมึงมาแล้วมั้ยวะ! เงียบปากสักที!”แตะแค่นี้ทำไมผมจะทำไม่ได้ไม่เอาเสียบก็ดีแค่ไหนแล้ว! เห็นแก่ซิงเหอะเดี๋ยวจะร้องไห้อีก! ผมเหลือบตาเงยหน้ามองจอยตาสั่นเลิ่กลั่กมองผมเอามือแตะลูบร่องเบาๆ ก็ว่าทำไมถึงซิงปิดโครตสนิท ไอ้พีคแม่งปล่อยไปได้ไง หึ! “อื้อออ!..........”ฉันเอามือปิดมองมองปืนตาเขม่งโมโห สีหน้าปืนมันสะใจฉันมากที่ทำแบบนี้ “ไอ้เชี้ยพีคแม่งปล่อยให้เธอซิงได้ไงวะ หึ!”ผมกระซิบข้างหูจอยแสยะยิ้มสะใจ เป็นผมคงเอาด้วยไปนานแล้ว “........โอ๊ยเจ็บ! อะเอามืออกไป!”ฉันตกใจที่แืนรู้ว่าฉันซิง แต่ไม่ทันจะพูดออกไปปืนก็เอานิ้วสอดเข้ามา มันเจ็บ! “นอนนิ่งๆถ้ามึงพูดอีกคำ เอ็นได้เสียบคาร่องมึงแน่!!”ผมพูดเตือนเสียงเข้มไม่ได้ขู่แต่ผมเอาจริงจะให้ผมกระแทกตอนนี้ก็ได้ แต่นิ้วก็พอสงสารว่ะ?

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more