ผมตื่นมาตอนเช้าก็ขับรถมุ่งตรงไปหามินญาทันที เธอโทรมาบอกผมว่าจะออกมารอรับที่หน้าบ้านผมดีใจที่สุดที่มินญาชวนผมไปเที่ยวบ้าน ผมมาถึงที่หมายแล้วมองร่างบางของมินญาที่กวาดตามองไปทั่วก่อนที่ผมจะจอดรถแลมโบกินี่สีเทาตรงหน้าเธอแล้วลงจากรถพร้อมกับรอยยิ้ม
“มิน..”
“พี่โจ” ใบหน้าหวานยังคงความเศร้าและใช่รอยยิ้มที่ฝืนแบบนั้นทำให้ผมรู้สึกไม่ดีเลยจริงๆ ผมจอดรถที่หน้าบ้านก็เห็นเตอร์กับแฟนเดินออกมาทันที
“อ้าวโจชัว ตามสบายนะ..มินจะพาโจชัวไปเดินเล่นที่ชายทะเลก็ได้นะ พี่พาบัวไปซื้อของก่อน”
“ค่ะพี่เตอร์..”
“นายมาก็ดีนะ มินจะได้หายเศร้า”
“ครับ” เตอร์เดินจูงมือแฟนขึ้นรถขับออกไป ผมเลยหันไปมองมินญาที่เดินนำผมไปที่หลังบ้านและใช่บ้านของเตอร์อยู่ติดชายทะเล ผมเดินตามหลังร่างบางที่เดินมองทะเลอย่างนิ่งๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือบางมากุมไว้
“พะ พี่โจ”
“เดินไปด้วยกันนะ” มินญามองผมแล้วมองมือตัวเองก่อนจะถอนหายใจออกมาแล้วเ
