บทที่5
1895 คำ
Jochou Talk : ผมผลักยัยนี่ให้ล้มลงกับโซฟาพร้อมกับทาบทับร่างบางที่นุ่มนิ่มไปทั้งตัวอย่างโมโหที่ยัยนี่ว่ามินญา สายตาของผมบ่งบอกเลยว่าโกธรยัยนี่ที่ไม่ยอมจบเรื่องที่จะแย่งเซฟมาจากมินญา ผมกวาดตามองไปทั่วใบหน้าสวยที่ไม่ได้แต่งหน้าให้ดู้จัด แต่กลับมีแต่ใบหน้าที่สวยตามธรรมชาติ
“ทำไมฉันจะว่าไม่ได้ แตะไม่ได้เลยนะ!!”
“ใช่ อย่างเธอมันยังไม่ได้ถึงครึ่งของมินญาสักนิดและถ้าไม่ยอมหยุดนะ โดนยิ่งกว่านี้แน่”
“เหรอ กลัวตายล่ะ!! ปล่อย”
“หึปล่อยทำไม” ผมทิ้งน้ำหนักลงไปเพื่อสัมผัสกับร่างกายยัยนี่ที่นุ่มไปทั้งตัว ทรวงอกก็ดันขึ้นมาจนผมอดไม่ได้ที่จะมองมัน หึ
“มะ มองอะไรไอ้บ้า!!”
“ก็มองนมไง ทำไม? ยั่วเซฟแบบนี้ไม่ใช่หรือไง!!”
“ก็เฉพาะกับเซฟไง แต่กับนายไม่!!” เธอดิ้นไปมาแต่ก็สู้ผมไม่ได้ ผมจับข้อมือบางของเธอไว้แน่นพร้อมกับก้มใบหน้าลงไปจนยัยนี่เบือนหน้าหนี
“ปล่อยนะ!!”
“เรื่องอะไร จำไว้นะถ้าคิดจะทำให้เซฟกับมินญามีปัญหากัน..เธอจะเจอยิ่งกว่านี้แน่”
“หึเห็นขู่แบบนี้ตลอด แล้วไงทำอะไรฉันได้ล่ะ..อย่าเก่งแต่ปากเลยอย่างนายอ่ะมันก็แค่ลอบกัดไปวันๆ ไม่มีทางทำอะไรฉันซึ่งๆ หน้าได้หรอก!!” ผมที่ได้ฟังก็รู้สึกโมโหทันที รู้สึกในใจมันร้อนรุ่มไปหมดที่โดนผู้หญิงอย่างยัยนี่ดูถูก
“อ๋อ อยากให้ฉันทำมากกว่านี้ก็ไม่บอก”
“….”
“และก็ไม่บอกตั้งนานนะว่าร่านแล้ว ฉันจะได้สนองให้หายร่านสักที!!”
“จะทำอะไรของนาย?”
“ก็ทำให้ผู้หญิงร่านๆ อย่างเธอหายคันไง!!”
“ยะ อย่า อื้อ..” ผมประกบจูบปากอิ่มอย่างรุนแรงทันทีพร้อมกับขยี้จูบอย่างรุนแรงจนเธออ้าปากขึ้นผมจึงได้สอดแทรกลิ้นร้อนๆ ของตัวเองกวาดเกี่ยวลิ้นบางอย่างป่าเถื่อน เรรันหยุดดิ้นแล้วจูบตอบผมอย่างรุนแรงเช่นกัน หึผมจูบเธออย่างไม่หยุดพร้อมกับมือหนาที่ไล่ไปตามไหล่นวลก่อนจะมาหยุดที่เนินอกที่ทะลักทะล้นออกมาก่อนจะออกแรงบีบจนปลิ้นออกฝ่ามือใหญ่ของผม ผมไล่ใบหน้าออกจากจูบซุกไซ้ซอกคอพร้อมกับดูดขบเม้มจนเกิดรอยแดง หอมไปทั้งตัว..ยัยนี่กำลังทำให้ผมแทบคลั่งนะ ผมลากลิ้นต่ำไปที่เนินอกจูบแล้วกัดเบาๆ จนเธอแอ่นอกขึ้นพร้อมกับเสียงร้อง
“อื้อ ยะ อย่า..” ผมหัวเราะในใจเพราะสิ่งที่ออกจากปากกับการกระทำเนี้ยตรงข้ามนะ ผมจัดการแยกขานวลให้แหวกออกแล้วใช้ฝ่ามือจับไปที่กลางกายสาว บิกินี่ตัวจิ๋วแทบจะหลุดติดมือผมถ้าไม่…
ก๊อกๆ..
“น้องรันค่ะ ได้เวลาถ่ายเซ็ตต่อไปแล้วค่ะ”
“อะ อะค่ะ ระ รันจะออกไป” เธอผงกหน้าขึ้นมาแล้วผลักผมให้ออกจากตัว ดูเธอจะตกใจรีบหยิบผ้าขนหนูมาคลุมร่างกายทันทีส่วนผมก็ลุกขึ้นจัดสูทให้เข้าที่ ผมมองคอนวลที่เป็นรอยแดงอยู่สองสามจุดก็แสะยิ้มออกมา
“นี่จะถ่ายต่อได้เหรอ ดูคอดิ” ผมชี้ไปที่คอตัวเองยัยนี่ทำหน้าเหลอหลาแล้วลุกขึ้นไปส่องกระจกก่อนจะหันมามองผมด้วยสายตาโกธรแค้น
“ไอ้โรคจิต!!”
“หึแล้วใครกันล่ะ ร้องครางอยู่ใต้ร่างฉันอ่ะ..เหอะนี่ถ้าไม่มีใครขัดนะคงจะสนองเองละมั้งเนอะ”
“นายมันบ้า!!”
“นี่แค่เบาะๆ นะ ถ้าทำอะไรมินญากับเซฟ..เธอจะโดนยิ่งกว่าเมื่อกี้แน่!!!” ผมเดินออกจากห้องพร้อมกับมุ่งตรงไปหามินญาที่ร้านกาแฟ ผู้หญิงที่ดีที่สุดสำหรับผมคงมีแค่มินญาคนเดียวเท่านั้น..เพราะผู้หญิงคนอื่นก็แค่สนองความใคร่บนเตียงให้ผมก็เท่านั้นอ่ะ ผมมาถึงร้านกาแฟก็เห็นมินญากำลังนั่งอยู่ที่โซฟาผมเลยยิ้มเดินเข้าไปหาเธอทันที
“จ๊ะเอ๋..”
“อ่ะพี่โจ เลิกงานเร็วเหรอค่ะ?”
“ครับ ว่าแต่ทำอะไรอยู่เนี้ย..”
“ก็กำลังห่อของขวัญให้พี่เซฟนะค่ะ ครบรอบสามเดือนที่เราแต่งงานกันไงค่ะ” ผมที่ได้ฟังก็ยิ้มออกมา ทั้งที่ในใจของผมกับห่อเหี่ยวแบบสุดๆ มินญาห่อของหวัญอย่างตั้งใจจนผมอยากจะเป็นคนๆ นั้นแทนเซฟเลย
“พี่โจจะทานอะไรไหมค่ะ มินจะได้ทำให้”
“อ๋อครับ งั้นพี่เอากาแฟดำใส่น้ำตาลช้อนหนึ่งแล้วกัน”
“สักครู่นะคะ” มินญาเดินไปที่เคาร์เตอร์ผมเลยถือวิสาสะหยิบการ์ดมาเปิดดูแล้วอ่านอย่างนิ่งๆ
‘ครบรอบสามเดือนที่เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันนะคะพี่เซฟ..มินมีความสุขที่ได้อยู่กับพี่ พี่เซฟคือคนที่ใช่สำหรับมิน คือคนที่ทำให้มินมีวันนี้..มินขอบคุณพี่เซฟนะคะที่รักมิน มินรักพี่เซฟมากที่สุด และจะรักตลอดไปค่ะ…มินญา’
ผมวางการ์ดลงแล้วพิงโซฟาอย่างท้อแท้ใจ เหอะแกจะทำอะไรได้ว่ะโจ แกแอบรักมินญา..มินญาคือเมียเซฟเพื่อนของแก เพราะงั้นหยุดเถอะว่ะ!! ผมกับมินญามาถึงผับก็เห็นเซฟกำลังยุ่งกับการจัดการพวกที่ก่อกวนผับ ก่อนที่มันจะมาถึงห้องพร้อมกับริว
“เมียจ๋า..”
“โหยยย..อิจฉาเว้ย เอะอะก็เมียจ๊ะเมียจ๋า โด่!!” ริวยกเหล้าขึ้นดื่มแล้วเบ้ปากอย่างหงุดหงิด ผมเลยพลอยหัวเราะไปด้วยกับท่าทีของมัน
“อิจฉาก็หาเมียดิว่ะ!!”
“เหอะหาให้ตายก็ไม่เจอว่ะ จริงไหมโจ?”
“อือ”
“ช่วยไม่ได้ ฉันโชคดีที่ได้มินเป็นเมียเพราะงั้นพวกแกก็ทนอิจฉาไปซะ” เซฟยักคิ้วให้ผมแล้วกอดมินญาแน่นจนเธอเขินทันที
“แล้วไงมีเมียดีก็อย่าไปหลงยัยนางแบบนั่นล่ะ” ผมมองริวที่พูดขึ้นมาทำให้มินญาที่ยิ้มอยู่หุบยิ้มทันที ไอ้เวรริว!!
“จะพูดถึงยัยนั่นทำไม?”
“อ้าวก็จริงนี่โจ เรรันอ่ะชอบไอ้เซฟ..และแถมยังยั่วจนเซฟเกือบจะนอกใจเมีย ฉันพูดผิดตรงไหนอ่ะ?”
“ก็ผิดตรงที่แกพูดมาเป็นประเด็นไง!!” ผมหงุดหงิดทันทีก่อนจะมองเซฟและมินญาที่มองหน้ากันอย่างนิ่งๆ
“เซฟ มินญา..ไม่ต้องห่วงนะแค่พวกนายสองคนมั่นคงในความรัก อะไรก็ทำพวกนายไม่ได้..เชื่อฉันดิ”
“โอ้โห พูดแบบนี้ยังกับคนเคยมีความรัก? ไปแอบรักใครมาป่าวเนี้ยบอกฉันนะเว้ย คนอย่างโจชัวเนี้ยเข้าใจในความรักมันแปลกๆ นะ” ริวยิ้มเยาะแต่ผมก็ส่ายหน้าไปมามองมินญาที่ยิ้มออกมา เซฟหอมแก้มเธอพร้อมกับส่งยิ้มให้ เฮ้อออ..เธออ่ะเหมาะกับรอยยิ้มนะมินญา ผมขับรถกลับคอนโดแน่นอนผมเจอยัยเรรันที่กำลังเดินออกจากลานจอดรถแต่ดันมีผู้ชายสองคนที่กำลังดักหน้าอยู่ อะไรว่ะ? ยัยนี่อยู่คอนโดนี่ด้วย??
“แฮ่ๆ คนสวย..”
“พะ พวกแกเป็นใครอ่ะ?”
“5555 ก็จะเป็นผัวน้องในอนาคตไงจ๊ะ..แหมสวยๆ แบบนี้มันน่าสนองทั้งวันทั้งคืนเนอะ”
“อะ ไอ้บ้า!! ชะ”
ตุ้บ!!!
“โอ๊ยย..” ผมมองไอ้โฉดสองตัวนั่นที่ชกไปที่ท้องของยัยนั่นจนล้มลงไป ผมไม่รอช้าถึงจะเกลียดยัยนั่นแต่ก็เป็นคนดีพอนะ
“เฮ้ยทำไรว่ะ?”
“มึงเป็นใคร อยากตายเหรอ!!”
“ฉันว่าแกปล่อยเธอดีกว่านะ ฉันไม่อยากทำอะไรรุนแรง”
“หึ 5555 หน้าตายังกับพระเอกเกาหลีจะมีปัญญาทำอะไรพวกกูได้ว่ะ!!” พวกมันสองคนชักมีดออกมาเพื่อจะทำร้ายผม เหอะผมตั้งท่าเตรียมจะสู้มันแล้วถ้าไม่..
แกร๊ก!!!
“ทิ้งมีด ถ้ามึงยังไม่อยากสมองกระจุยตอนนี้” ผมมองเครนกับลูกน้องอีกสามคนของผมที่เอาปืนจ่อไปที่หัวสมองของมันสองตัว
“ขอโทษที่มาช้าครับคุณโจชัว”
“อือ จัดการด้วยส่วนเธอ..”
“จะ จะทำอะไร?”
“หยุดดิ้นหรืออยากเป็นเมียมัน!!” เรรันกุมท้องแล้วนิ่งทันทีก่อนจะส่ายหน้าไปมา ผมช้อนร่างเธอแล้วอุ้มพาขึ้นไปที่ห้องของผมทันทีก่อนจะวางเธอใหนั่งที่โซฟา
“เธอพักอยู่ที่นี่?”
“เปล่า คอนโดฮันนายก็ไล่ฉันแล้วไงฉันเลยมาอาศัยอยู่กับเพื่อน” ผมเบ้ปากแล้วมองเธอที่อยู่ในชุดเดรสซีทรูสั้นสีแดงเพลิง หึ
“แต่งตัวแบบนี้ไง ถึงได้เป็นที่ล่อตาอของพวกมันที่อยากได้แม่พันธ์สวยๆ เอ็กซ์ๆ แบบเธอ!!”
“นี่!!”
“หรือไม่จริง หรือไงชอบเหรอ? มีผัวทีเดียวสองคนแถมยังหน้าตาโหดๆ ชอบไม่ใช่หรือไง” เธอหันมามองค้อนผมทันทีส่วนผมก็มองไปที่คอนวลกับทรวงอกอิ่มที่ล้นออกมาจากบราเซียยังเป็นรอยดูดกับรอยกัดของผมอยู่เลย หึ
“หยาบคายที่สุด ไอ้บ้า..อูยย!!”
“หึสมควร ใครจะไปรู้ก็เห็นอยากเหลือเกิน เฮ้อออ..รู้งี้ไม่ช่วยก็ดี เธอจะได้ไม่มีน้ำหน้าไปยั่วเซฟอีก” ผมเท้าเอวมองเธอที่กุมท้องตัวเองอย่างปวดๆ บางมุมยัยนี่ก็น่ารักนะถ้าไม่ติดว่าจะทำให้มินญาเสียใจอ่ะ และก็เรื่องที่จะแย่งเซฟ
“ไงจุกอะดิ”
“ไม่จุกมั่ง นั่งแบบนี้อ่ะ”
“หึสมน้ำหน้า” เธอเงยหน้ามองผมแล้วลุกขึ้นยืนก่อนจะเซล้มแต่ดีที่ผมคว้าเอวเธอไว้ทัน ใบหน้าของเธอหันมามองผมแล้วเบือนหน้าหนีทันทีจนผมแสะยิ้มอย่างเหนือกว่า แกล้งหน่อยดิ..ผมนั่งลงที่โซฟาแล้วดึงร่างนุ่มมานั่งที่ตักทำให้เรรันตกใจทันที
“ทะ ทำอะไรของนายอ่ะ!!”
“ทำไม ชอบยั่วผู้ชายไม่ใช่หรือไง..ไหนลองยั่วฉันดูหน่อยดิ ถ้ายั่วสำเร็จก็นะปล่อย แต่ถ้าไม่เธอต้องมายั่วฉัน..บนเตียง”
“จะบ้าเหรอ ปล่อยนะไอ้บ้า!!” ผมมองเธอที่ดิ้นไปมาอย่างโมโห แต่ผมนะเหรอ หึอยากจะแกล้งมากกว่า อยากรู้ว่ายัยนี่จะทำสำเร็จไหม?
“หรือไง ไม่กล้าอะดิ..”
“….”
“อะโธ่ แล้วงี้จะไปยั่วไอ้เซฟเพื่อนฉัน หึๆ หยุดเถอะถ้าไม่อยากหน้าแตกอ่ะ” เธอหันมามองผมแล้วทำหน้าโมโห ผมรู้นิสัยยัยนี่ดีว่าไม่มีทางยอมแพ้อะไรง่ายๆ แล้วยิ่งโดนผมดูถูกแบบนี้นะ หึ
“ได้..แล้วนายจะได้ตายเพราะการยั่วของฉัน!!”
“ดี ฉันก็รออยู่..เอาเลยสิ ยั่วฉันเลย แม่นางแบบสุดฮอต หึๆ
- ผู้เขียน
