ขอโทษผมรักคุณ

บทที่ 6

　　ร่างกายที่แข็งแรงของเขาล้างความรู้สึกและเหตุผลสุดท้ายของ Vivian Cheng

　　แขนของเธอโอบรอบคอของเขาโดยไม่ตั้งใจ "ฉันรู้สึกอึดอัด อึดอัดจริงๆ ... "

　　จนถึงตอนนี้ แอนโธนี่ คูไม่ได้โต้ตอบ วิเวียน เฉิง ถูกวางยา!

　　ลมหายใจของเธอเหมือนกล้วยไม้และร่างกายของเธอก็นุ่มนวลและงดงาม

　　Anthony Ku หลับตาในห้องมืด ทำไมฉากนี้ถึงคุ้นเคยนัก?

　　เมื่อห้าปีที่แล้ว ดูเหมือนว่าจะมีช่วงเวลาดังกล่าว

　　ร่างกายของหญิงสาวผู้นั้นยังเยาว์วัยและยังไม่บรรลุนิติภาวะ กระตุ้นความปรารถนาอันแรงกล้าที่สุดของเขาได้อย่างง่ายดาย ช่างเป็นกลิ่นหอมที่คุ้นเคย กลิ่นหอมของร่างของหญิงสาวคนนั้นดูเหมือนจะหลอกหลอนจมูกของเขาอีกครั้ง ทำให้เขาไม่สามารถช่วยได้

　　“ช่วยฉันด้วย...” วิเวียนเฉิงจูบเขาอย่างหุนหันพลันแล่น

　　ริมฝีปากของเธอร้อนจัดและหมดหนทาง แต่บังเอิญว่าเธอแม่นยำมากจนจับเขาไว้แน่นในความมืด

　　Anthony Ku เปิดตาและพยายามผลักเธอออกไป “ลุกขึ้น ฉันจะพาไปโรงพยาบาล”

　　“เปล่า! ฉันรู้สึกไม่สบาย ช่วยด้วย … “วิเวียนเฉิงหมดสติ เธอส่ายหัวทั้งน้ำตาและบิดขาทั้งสองข้างเข้าหากัน เธอรู้สึกว่าเธอกำลังจะตาย

　　Vivian Cheng จับ Anthony Ku และฉีกชายเสื้อของเขาอย่างหยาบคาย

　　แอนโธนี่ คูจับมือเธอและไม่ยอมให้เธอไปต่อ ในความมืดมิด เขาจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ “บอกผมทีว่าเมื่อห้าปีที่แล้ว นั่นคุณหรือเปล่า”

　　วิเวียนเฉิงไม่แม้แต่จะได้ยินสิ่งที่เขาพูด เธอกำลังจะเป็นบ้าด้วยความเศร้าโศก

　　“ได้โปรด ช่วยฉันด้วย...” เธออ้าปากแล้วหยิบแอปเปิลของอดัมของเขา

　　กระแสไฟฟ้าไหลผ่านหัวจรดเท้า และแอนโธนี่ คูสูญเสียการควบคุมไปโดยสิ้นเชิง

　　เขาหันมือไปหาผู้หญิงคนนั้นและดูดริมฝีปากของเธอ

　　เมื่อห้าปีที่แล้ว ผู้หญิงคนนั้นก็ทำแบบเดียวกัน

　　ต้องเป็นเธอ

　　วิเวียนเฉิงตื่นขึ้นบนเตียงของโรงแรม

　　ท้องฟ้าสว่างเพียงครึ่งเดียว หน้าต่างถูกเปิดออก และม่านผ้ากอซสีขาวปลิวไสวไปตามลมยามเช้า

　　ผู้ชายที่นอนอยู่ข้างๆเธอยังไม่ตื่น เขายิ้มและดูเหมือนจะกำลังฝันดี

　　Vivian Cheng จ้องไปที่ใบหน้าของเขาอย่างเงียบ ๆ โดยไม่เสียใจหรือผันผวนมากเกินไป

　　ใช่ เธอโกง แต่เธอสงบและอยากจะหัวเราะด้วยซ้ำ

　　นี่มันไร้สาระ

　　Heraclitus กล่าวว่าเราไม่สามารถก้าวลงไปในแม่น้ำสายเดียวกันได้สองครั้ง

　　แต่วิเวียนเฉิงทำได้ เธอยอดเยี่ยมจริงๆ ฮ่า.

　　วิเวียนเฉิงลุกขึ้นอย่างไม่เร่งรีบ หยิบเสื้อผ้าขึ้นมาแล้วสวม ชุดชั้นในและเสื้อโค้ต อย่างระมัดระวังและเป็นระบบ

　　หลังจากแต่งตัวแล้ว Vivian Cheng ไม่ได้มองที่ชายคนนั้นด้วยซ้ำ เธอดึงเงินเพียงสองร้อยหยวนออกจากกระเป๋าเงินของเธอแล้วโยนลงบนโต๊ะข้างเตียง

　　ไม่เป็นไร แค่วันไนท์สแตนด์ อย่างไรก็ตาม การแต่งงานของเธอกลายเป็นเศษกระดาษไปแล้ว

　　ร่างกายของเธอมีอิสระที่จะมาและไปโดยไม่มีอุปสรรค

　　มือของวิเวียนเฉิงดึงเปิดประตูแล้ว ทันใดนั้น เสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้นข้างหลังเธอ "อย่างน้อยเราก็มีคืนที่วิเศษ คุณจะจากไปโดยไม่ทักทายได้อย่างไร"

　　วิเวียนเฉิงตกใจ หันกลับมามองชายคนนั้น “ในเมื่อเจ้าตื่น ข้าจะถามคำถามและหวังว่าคุณจะตอบตามความจริง”

　　"พูด."

　　วิเวียนเฉิงมองลงไปที่ชายบนเตียง “มีอะไรผิดปกติกับร่างกายของคุณหรือไม่ ฉันไม่อยากมีปัญหาอะไร”

　　Anthony Ku จ้องไปที่ Vivian Cheng ดวงตาของเขาเย็นชา

　　เขาคงคิดผิด ผู้หญิงตรงหน้าเขาเย็นชาและไร้หัวใจ เธอจะเป็นผู้หญิงที่เขาพบเมื่อห้าปีก่อนได้อย่างไร?

　　เมื่อมองไปที่โต๊ะข้างเตียง 200 หยวน แอนโธนี่ คูก็ยิ้ม “นี่คือค่าธรรมเนียมค้างคืนหรือไม่”

　　สองร้อยหยวนไม่เพียงพอสำหรับห้อง และไม่ต้องพูดถึงการทำงานหนักของเขาตลอดทั้งคืน

　　เขาชั่งน้ำหนักโน้ตทั้งสองและสะบัดด้วยนิ้วของเขา

　　“ไม่มาก แต่นั่นคือทั้งหมดที่ฉันเหลือ” วิเวียนเฉิงลูบหน้าผากของเธออย่างเหนื่อยล้า “ฉันไปก่อนนะ

　　เธอต้องกลับบ้านไปอาบน้ำก่อนที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้า

　　"หยุด." Anthony Ku หยุดเธอ

　　ก่อนที่ Vivian Cheng จะตอบสนอง เธอถูกอุ้มขึ้นบนไหล่ของ Anthony Ku และถูกโยนลงบนเตียงอย่างหนัก

　　"คุณกำลังทำอะไรอยู่?" วิเวียนเฉิงมองดูเขาอย่างระมัดระวังและพยายามจะลุกจากเตียง

　　แอนโธนี่ คูไม่ให้โอกาสเธอต่อสู้และถอดเสื้อผ้าออกในเวลาอันสั้น

　　“คุณมันบ้า! ปล่อยฉันนะ!” ในที่สุดวิเวียนเฉิงก็รู้สึกกลัว ใบหน้าของชายคนนั้นมืดมนและน่ากลัว

　　ถ้าเธอรู้ เธอไม่ควรทำให้เขาขายหน้าด้วยเงิน 200 หยวน

　　แอนโธนี่ คู ปล่อยมือเพื่อหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาแล้วโยนเข้าไปใกล้ใบหน้าของวิเวียน เฉิง “นี่คือค่าธรรมเนียมค้างคืนที่ฉันให้คุณ ดูให้ชัดเจน”

　　"อา!" ก่อนที่วิเวียนเฉิงจะพูดได้ แอนโธนี่ กู่ก็เดินตรงเข้าไปในพื้นที่ของเธอและโจมตีจนจบ

　　ความรู้สึกเปรี้ยวและอ่อนโยนได้พัดผ่าน Vivian Cheng อีกครั้ง ต่อหน้าการโจมตีอันทรงพลังของ Anthony Ku การต่อสู้ของเธอก็ค่อยๆ อ่อนลงราวกับหยดน้ำที่หายไปในท้องทะเล

　　ครั้งนี้ต่างจากเมื่อคืนก่อน คราวนี้เธอตื่นแล้ว

　　เพียงเพราะเธอมีสติสัมปชัญญะ เธอจึงเข้าใจความแตกต่างระหว่างชายและหญิง

　　ผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งกว่ามากและอยู่ได้นานกว่าจีนกู่มาก Vivian Cheng รู้สึกว่าเธอยืนอยู่ใจกลางคลื่นสึนามิ โดยมีภูเขาไฟปะทุและภูเขาสั่นสะเทือน

　　ตลอดทั้งชั่วโมงมันน่าตื่นเต้นและตื่นเต้นมาก

　　เมื่อวิเวียนเฉิงตื่นขึ้นอีกครั้งก็เป็นเวลาบ่ายแล้ว

　　ผู้ชายคนนั้นจากไปแล้ว คราวนี้ มีเงินสดกองอยู่บนโต๊ะข้างเตียง

　　วิเวียนเฉิงรับไปและนับ 5,000 หยวน

　　เธอมีค่ามาก วิเวียนเฉิงยิ้มเงียบ ๆ ใส่เงินคืนและแต่งตัว

　　เธอเจ็บมากจนเดินแทบไม่ได้ แต่ในความเจ็บปวดนี้ มีความสบายและผ่อนคลายที่เหนื่อยล้าอีกแบบหนึ่ง

　　วิเวียนเฉิงก็ตระหนักว่าเธอยังไม่รู้ชื่อชายคนนั้น

　　ไม่เป็นไร ทั้งคู่มีช่วงเวลาที่ยอดเยี่ยมและไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ

　　Vivian Cheng จำบทกวีของ Xu Zhimo ได้ทันที:

　　คุณและฉันพบกันในทะเลมืด

　　คุณมีทิศทางของคุณเอง ฉันมีทิศทางของตัวเอง

　　อย่างที่คุณจำได้

　　ลืมไปเลยดีกว่า

　　แสงสว่างซึ่งกันและกันในการประชุมครั้งนี้