ในตอนเย็น จูลี่ไป่โทรหาจีนกู่
“ป้า ลูกพี่ลูกน้องของฉันเป็นยังไงบ้าง สะดวกไหม ฉันจะไปหาเขาวันรุ่งขึ้น” เสียงของยีนกูเต็มไปด้วยความกังวล
จูเลีย ไป่ส่ายหัวอย่างเหนื่อยๆ “มันจะดีกว่าถ้าคุณมาหลังจากนั้นสองสามวัน หมอจะทำชุดทดสอบให้เขาในสองวันนี้ เมื่ออาการของเขาคงที่และเขาสามารถกลับบ้านเพื่อพักฟื้น คุณก็มาได้ และพบเขา"
“ปล่อยให้เขากลับบ้านไปพักฟื้นดีไหม โรงพยาบาลมีอุปกรณ์ครบครันและเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ก็เป็นมืออาชีพ”
"เราได้จัดชุดอุปกรณ์โรงพยาบาลไว้ที่บ้านแล้ว และเชิญแพทย์และพยาบาลส่วนตัวมาบ้าง" จูเลีย ไป่อธิบายว่า "โรงพยาบาลไม่ใช่สถานที่ที่ดี หลังจากอยู่กันมานาน ทุกคนคงจะป่วยหนัก"
“นั่นสินะ จะสะดวกกว่าที่จะดูแลเขาให้ดีที่บ้าน” จีนกู่พูดอย่างหน้าซื่อใจคด แต่หัวใจของเขาไม่กังวล
เขาได้ถามหมอเป็นการส่วนตัวแล้ว เว้นเสียแต่ว่าจะมีปาฏิหาริย์ แอนโธนี่ คูถึงวาระที่จะเป็นผัก
ยีนกู
