จับหงส์ลงตม

ตอนที่ 1

เตชิตกับเตลานวิ่งกระหืดกระหอบมาจากป้ายรถเมล์ วันนี้รถติดแบบวินาศสันตะโร เพื่อมาให้ทันวันปฐมนิเทศน์ของนิสิตใบ นอกจากที่พักไกล เพราะทั้งคู่

หน้าคมที่ยืนเด่นในชุดนิสิตคณะวิศวกรรมศาสตร์เป็นร่างของชายหนุ่มผิวคร้ามคมค่อนข้างขาวมากกว่าคล้ำ ยืนรออยู่ที่ป้ายรถเมล์หน้ามหาวิทยาลัยชื่อดังย่านปทุมวัน

ใบหน้าเรียวยาว จมูกโด่งผมหยักศกหวีเรียบ เตน เป็นชื่อของเขา สั้นๆ เรียกขาน หนุ่มลูกชาวนาที่สามารถสอบผ่านโควต้าคณะวิศวได้ทุนเรียนฟรีจนจบ

บ้านของเขาอยู่แถวอีสานใต้ ถิ่นข้าวมะลิหอมชื่อดัง ขณะที่น้องสาวคนเดียวสอบเอ็นท์เข้าติดคณะแพทย์ ในมหาวิทยาลัยเดียวกัน ชื่อ เดือนชมพู หรือ พู่

เหลือบมองดูนาฬิกาข้อมือที่ดูเหมือนจะรอใครคนหนึ่ง สักพักร่างของใครคนหนึ่งก็จ้ำอ้าวแกมกระหืดกระหอบมาพร้อมกับตำราเล่มใหญ่ในมือ ส่งยิ้มละห้อยมาแต่ไกลทีเดียว

“เฮ่ย เตนได้มาแล้วโว๊ย นึกว่าซื้อไม่ทัน เอ้านี่ของนาย”

เกี่ยวกับตำราทางการศึกษาที่สำคัญซึ่งเตนฝากเพื่อนซื้อที่อาคารฝ่ายตำราของมหาวิทยาลัย

เพื่อนรักที่หน้าตาดียื่นรับตำราที่เพื่อนส่งมาให้ยิ้มละไมผ่านริมฝีปากหนาที่ได้รูป

“ขอบใจนายมาก”

คำนั้นหลุดออกมาจากหนุ่มลูกชาวนา

ฝ่ายเพื่อนสนิทที่ไม่ได้สีหน้าเคร่งยิ้มให้

“ไม่เป็นไร เพื่อนฝูงกันเอง ฉันรู้ว่านายขี้เกียจเข้าแถวซื้อ อีกอย่าง แค่เล่มเดียว”

ก่อนที่ทั้งคู่จะลับหายอีกครั้ง ที่ประตูหน้ามหาวิทยาลัย ซึ่งขณะนี้นิสิตของมหาวิทยาลัยกำลังทยอยมากันเพื่อเรียนช่วงเช้า

เตนนึกเหมือนกัน ว่าจะตื่นขึ้นมานั่งรถเมล์ไม่ทัน

เขาพักอยู่กับน้องชายอีกคน ซึ่งเรียนอยู่คนละสถาบัน น้องชายเขาเรียนอยู่พระจอมเกล้านนทบุรี พักอยู่ด้วยกันที่ย่านถนนสุขุมวิท

ได้รับการดูแลจากน้าชายซึ่งทำงานเป็นพนักงานบริษัทผลิตรถยนต์ชื่อดัง ในตำแหน่งหัวหน้าช่างของศูนย์บริการ ไม่นานนักมือถือของเขาดังขึ้น

จึงกดรับเมื่อเบอร์ที่โชว์เป็นน้องสาวที่เรียนคณะแพทย์

เดือนชมพูพักอยู่กับน้าสาวอีกคน เพ็ญผ่อง ทำงานเป็นแอร์โฮสเตสอยู่ที่สนามบินสุวรรณภูมิ มีบ้านพักอยู่ย่านหัวหมาก

ส่วนพี่เขย ชื่อ นวกิจ เป็นสจ๊วต ขณะนี้อยู่ในไฟลท์บินต่างประเทศ ที่ชิคาโก สหรัฐอเมริกา

นึกถึงครอบครัวของน้าสาว พักหลังนี้เขาไม่ได้ค่อยไปเยี่ยมเยือนนัก เหตุที่ไปก็เพราะว่าน้องสาวอยู่ที่นั่น

ถ้าจะไปกันจริงก็จะนั่งรถแท็กซี่ไปกันกับน้องชาย

“มีอะไรยายตัวยุ่ง”

เขาเอ่ยกับน้องสาวสุดที่รักในเวลานี้ ซึ่งเจ้าตัวกำลังอมยิ้มขณะพูด

เพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายคงไม่อยากให้รบกวน

แต่หล่อนจะรบกวนนี่ เป็นน้องสาวคนเดียวโทร.มาถามไถ่พี่ชายไม่ได้หรือไง

มีเรื่องทางบ้านอยากจะบอก พ่อป่วยเข้าโรงพยาบาล แบบนี้สำคัญไหม?

รอดูก่อนพี่ชายตัวดีจะสะดุ้งตกใจหรือเปล่า กับข่าวที่ไม่ค่อยดีนัก

“เดี๋ยว พี่เตน ติดธุระอยู่หรือเปล่า? ถึงติดธุระพู่ก็จะบอก”

ธุระสำคัญขนาดนี้ต่อให้เขาว่ายุ่งหรือรบกวนอย่างมาก หล่อนก็จะบอกพี่ชาย

ไม่ให้บอกได้ยังไงเรื่องสำคัญขนาดนี้

“พ่อ ป่วยไม่สบาย แกพลัดตกคันนา แม่เพิ่งโทร.มาบอกเมื่อเช้านี้”

รับทราบจากคนในครอบครัวซึ่งเป็นน้องสาวแล้ว

จะให้พี่ชายอย่างเขาคิดอย่างไรนอกจากความเป็นห่วงที่พะวงถึงอาการของท่าน อุบัติเหตุตกจากคันนา คงไม่ร้ายแรงมากนัก..

จึงได้แต่ส่งใจฝากโรงพยาบาลที่บิดารักษาตัวอยู่ มันเป็นเรื่องกลุ้มที่ต้องกลุ้มบวกทั้งกังวลด้วย

เตนเรียนคณะวิศวถือว่าสุดยากยิ่งเป็นมหาวิทยาลัยของรัฐอันดับหนึ่ง

โชคดีอย่างหนึ่งที่ได้รับการจุนเจือช่วยเหลือบ้านจากน้าสาวซึ่งทำงานเป็นแอร์โฮสเตสกับสามีซึ่งเป็นกัปตันเครื่อง แต่ภาระเหล่านี้มันก็มากมายนักไม่พอหรอก

เขาต้องออกหางานทำกับงานพิเศษที่เรียกว่าเป็นติวเตอร์.. เพราะว่าเตนเรียนเก่งคอมกับคณิตแล้วก็วิทย์ วิชาความรู้ที่แน่นหัวสมองเหล่านี้สามารถแปรเปลี่ยนเป็นเงินให้เขาได้

เพราะความชาญฉลาดจัดว่าท๊อปวิชาเหล่านี้ เขาเป็นกลุ่มเด็กนักเรียนหัวกะทิเช่นเดียวกับน้องชายอีกคน ที่ถูกส่งมาเรียนที่กรุงเทพด้วยกัน

น้องชายของเขาเอ็นท์ติดเทคโนโลยีราชมงคลคณะวิศว อยู่แถวนนทบุรีนี่เอง

ทั้งเขาและน้องชายเช่าพักอพาร์ทเม้นอยู่ด้วยกันและมีอาชีพเสริมหลังจากเลิกเรียนคือสอนติวหนังสือให้เด็กชั้นประถมกับมัธยมในโรงเรียนสาธิตของทางมหาวิทยาลัย ซึ่งผู้ปกครองจะติดต่อมาโดยตรง

หงส์ผู้เย่อหยิ่ง

นี่น่ะหรือรังหงส์

สาวมั่นสวยเก๋ดาวเด่นประจำมหาวิทยาลัยแห่งนี้

อมาตภูร์มองแล้วรู้สึกอยากจะเยาะเย้ย ประเภทสวยแล้วหยิ่ง

พอมองสบตาหล่อนเข้าก็เชิดหน้าทันที รู้สึกอยากจะประชดแรงๆให้หล่อนรู้สึกรู้สาบ้าง

คนที่หยิ่งเล่นตัวอย่างนี้เหมือนหลงเงาหัวของตนเอง

หลงในตนเองนั่นแหละ

อมาตภูร์ชายหนุ่มรุ่นพี่ของหล่อน ขณะนี้เขาอยู่ในปีสุดท้ายเรียนทางด้านสาขาบริหารทรัพยากรบุคคล

เขาไม่ได้เลือกเรียนสายอักษรศาสตร์เหมือนแม่นางฟ้ารังหงส์กับกลุ่มของหล่อนที่ถือตนเองว่าเป็นผู้ดี

เพราะเพื่อนของเขาฝากมา ให้ช่วยจัดการกับแม่สาวคนนี้เสียหน่อย

รังหงส์ชื่อนี้ในมหาวิทยาลัยคงมีแค่คนเดียวแน่

เจ้าเตนหรือเตลานกับเตชิตสองพี่น้องเพื่อนของเขานั้นมันลุ่มหลงรักหล่อนนักหนา เลยยืมมือให้อมาตภูร์เข้ามาจัดการ

อมาตภูร์มีแฟนแล้ว สวยกว่าหล่อนเสียอีก แต่เปรี้ยวจนเข็ดฟัน หล่อนมีชื่อว่า นามิกา หรือ ไนกี้ เขายังว่าหล่อนแบบขำว่าชื่อเหมือนยี่ห้อบริษัทขายรองเท้าเครื่องกีฬาระดับดังของโลก

รังหงส์ รพิปรีชญา ถือว่าเป็นดาวของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ แต่ว่ารังหงส์ หรือคนที่บ้านเรียกว่า คุณหนูหงส์ เรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีสุดท้าย

เรียนหนังสือเก่งมาตลอด และมีเค้าว่าจะได้คะแนนเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง

เพราะรังหงส์ทุ่มเทให้กับการเรียนเป็นอย่างมาก ทำอย่างนี้มาตลอด

ความประสบผลสำเร็จเกิดขึ้นทุกครั้ง เช่นที่ผ่านมาตั้งแต่ปีหนึ่งจนถึงปีสามของมหาวิทยาลัย ความสำเร็จใกล้แค่มือเอื้อม

ใครๆก็รู้ว่า รังหงส์เก่ง แต่หยิ่งสมกับฐานะ ลูกสาวมหาเศรษฐีติดอันดับหนึ่งของเมืองไทยในขณะนี้

รังหงส์มีน้องสาวที่คลอดตามกันมา อีกสองคน คนต่อมาชื่อ รังเพชร คนนี้ปัจจุบัน เรียนอยู่ปีสอง แต่คนละมหาวิทยาลัยกับพี่สาว

ส่วนน้องนุชคนสุดท้อง กลับชื่อแปลกกว่าพี่สาวทั้งสอง และมีความสวยอีกแบบหนึ่ง

สวยใสเก๋ไก๋เหมือนวัยรุ่นยุคใหม่ แต่ค่อนข้างจะติดเปรี้ยวหน่อย และเอาแต่ใจ น้องคนนี้มีชื่อว่า ประภารัศศิ

คุณแม่เป็นคนตั้งให้ ท่านชอบชื่อนี้ มันมีความหมายเหมือนกับรัศมีของดวงจันทร์

เพราะคุณแม่ท่านชื่อ คุณศศิ

“สวยแค่ไหนกัน มาทำเป็นหยิ่ง หลงตัวเองมากเกินไปหรือเปล่า?”

เขานึกยิ้มเยาะผู้หญิงตรงหน้า ความสวยของหล่อนบาดตาบาดใจเขา แต่ก็ชั่วครู่แว๊บเดียว

เพราะกิริยาที่เพ่งมองแล้วผ่านเลย หางตาที่หล่อนใช้มองเขาแค่แว๊บเดียว ดูเหมือนจะผ่านมองไปที่ปลายเท้าไล่มาที่เส้นผมด้วย ผู้หญิงคนนี้เป็นใครถึงกล้าดีอย่างนี้

เตน เด็กหนุ่มจากชนบทที่มีโอกาสทางการศึกษาเข้ามาศึกษาต่อยังมหาวิทยาลัยแห่งนี้ได้ เป็น นิสิตมหาวิทยาลัยของรัฐ

เช้าของวันแรกที่ทางมหาวิทยาลัยกำหนดให้นิสิตทุกคนที่ผ่านการสอบเข้าโดยตรง หมายถึงมหาวิทยาลัยรับโดยตรง และเป็นนิสิตโควต้า รวมทั้งนิสิตที่สามารถเอนทรานซ์เข้ามาในสถาบันอันทรงเกียรตินี้ได้

และมีกำหนดให้มารายงานตัวต่อเจ้าหน้าที่ที่อาคารฝ่ายทะเบียน ณตึกอธิการบดี