ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก
1525 คำ
Part:ฟาริดา
“ฮืออออออออๆๆๆๆๆแง่งงง T.T”
“ฮืออๆฮื่อออออๆๆๆๆๆๆ”สะอึก...แง่งงงง สวัสดีท่านผู้อ่านไม่ต้องตกใจว่าใครร้องไห้ฉันเอง ฉันเองแง่งงงงฉันมีนามอันแสนไพเราะว่านางสาวฟาริดา ภพสกุลวาณิช
มีชื่อเล่นงามๆว่าฟาร์แต่ใครจะเรียกฟาริดาก็ได้นะ อายุก็ 20 ปีแล้วจ้า!! ตอนนี้ฉันกำลังร้องไห้ ร้องไห้หนักมากอ่าาา ถ้าถามว่าร้องทำไมก็เพราะว่าวันนี้ฉันไปสารภาพรักกับกันนาร์คนที่ฉันชอบมาแล้วโดนเขาปฏิเสธ ฮื่ออออออออๆ
~ไอ้หนุ่มดอยเต่า มันเศร้าหัวใจ๋ กิ๊ดมากิ๊ดไปมันน้อยใจ๋แต๊เล่า~(เสียงโทรศัทพ์)
ใครแม่งโทรมาตอนนี้ว่ะยิ่งเศร้าๆอยู่โว้ยย...อ้อ!!ยัยปาล์ม ติ๊ก!!
“ฮะฮัลโหล”ฉันรับสายยัยปาล์ม
“ฮัลโหล มึงอยู่ไหนเนี่ยแล้วมึงเป็นไรน้ำเสียงแปลกๆ”ยัยปาล์มถามด้วยความเป็นห่วง
“มึ้งงงง ฮื่อออๆ”ร้องไห้ใส่แม่งเลยมันรู้ว่าฉันอ่ะชอบกันนาร์เพื่อนฉันทุกคนรู้หมดแต่จะไม่รู้หมดได้ไงมีเพื่อนแค่ 2 คน คือ ยัยปาล์มกับไอ้วิน
“เฮ้ยๆๆมึงเป็นไรเนี่ยบอกกูมาใครทำมึง!!”ยัยปาล์มมันถามแบบโหโม
“คะคือคือวะว่า ว่าฮื่ออออๆ”มันพูดไม่ออกโว้ยยเจ็บจนเข้าใจ ไม่ใช่และ
“มึงๆๆใจเย็นนะเว้ยมึงอยู่ไหนเดี๋ยวพวกกูไปหา”
“กะกูอยู่คอนโด ฮื่ออๆ”ฉันพูดไปร้องไห้ไป ก็คนมันเสียใจนี่หว่าแม่งงง
“เออๆเดี๋ยวพวกกูเข้าไปหา แค่นี้น่ะ”ติ๊ก!!ยัยปาล์มวางสายไปแล้วทำไรดีว่ะ ร้องไห้รอพวกมันแม่งเลย ฮื่อออๆๆแง่งงงง
30 นาทีผ่านไป~
กิ่งก่อง กิ่งก่อง กิ่งก่องๆๆๆๆๆๆๆๆ
“โว้ยยยย รู้แล้วโว้ยใจเย็นๆดิว่ะ”เหอะๆสงสัยยัยพวกนั้นมาแล้วแน่เลยมาทีไรแม่งวุ่นวายทุกที วุ้ยย! แกร็บ!!(เสียงเปิดประตู)
“มึงเป็นไร?/มึงโอเคไหม?”เสียงยัยปาล์มกับไอ้วินนี่ถามพร้อมกัน เอาะ!!ลืมบอกว่าไอ้วินน่ะมันเป็นตุ๊ดๆหน้าหล่อซะด้วยเสียดายชะมัด ช่างเหอะ!!
“พวกมึงง ฮื่อออออๆ”ฉันเรียกพวกมันแล้วเดินเข้าไปกอดพร้อมกับร้องไห้อย่างหนัก พวกเรากอดกันอยู่แปปหนึ่งแล้วเดินเข้ามาในห้องฉัน ยัยปาล์มก็ถามขึ้น
“สรุปมึงอะไร?ไหนบอกพวกกูมาสิอีฟาร์”เห้อออ ฉันถอนหายใจก่อนจะตอบพวกมัน
“คือว่ากู...ไปสารภาพรักกับกันนาร์มาว่ะ”ฉันแล้วมองหน้ามองมัน
“ห่ะ!!/เหี้ยย!!” มันสองคนอุปทานออกมาอย่างตกใจก็แน่ล่ะอยู่ดีดีฉันก็ไปสารภาพรักกับกันนาร์โดยไม่บอกไม่กล่าวอะไรพวกมันไม่ตกใจได้ไง เนอะ?
“ละแล้วมึงไปตอนไหนว่ะ ทำไมพวกกูไม่รู้”ไอ้วินนี่ถาม
“ไปเมื่อเรียนคาบบ่ายวันนี่เสร็จที่กูบอกพวกมึงมีธุระอ่ะ”ฉันตอบมันไปเห้อออจริงๆฉันหน้าจะบอกพวกมันก่อนจะได้มีคนแบกฉันกลับมาจากมหาลัยทำไงได้อ่ะคนมันใจร้อนอยากบอกรัก อิอิ
“แล้วที่มึงร้องไห้นี่...อย่าบอกนะว่า..!!!”ยัยปาล์มพูดขึ้นทำน่าตกใจแล้วชี้นิ้วมาทางฉัน ฉันจึงพยักน่าแล้วบอกมันว่า...
“ใช่!!มึง! มันปฏิเสธกู!!ฮื่อออออ”ฉันพูดจบแล้วร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้ง
“ไหนๆเรื่องมันเป็นยังไงมึงบอกกูมาสิ อีฟาร์”วินนี่มันพูดเสียงดังแล้วหันมาทางฉันเชิงบอกว่าให้ฉันเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นมาให้หมด
“เห้อออ พวกมึงคือเรื่องมันเป็นอย่างงี้นะ.........บลา บลาๆๆๆๆๆๆๆ”ฉันเล่าตั้งแต่ต้นจนจบทุกคำพูดที่กันนาร์และเพื่อนของเขาพูดใส่ฉันและดูเหมือนว่ายัยพวกนี่จะโหโมมากเมื่อฉันเล่าจบ
“หนอยย...มันกล้าดียังไงมาว่ามึงไม่สวยว่ะ!ไม่รับรักกูไม่ว่าแต่อย่าบอกว่ามึงไม่สวย ”ปาล์มมันพูดอย่างโมโหที่พวกนั้นว่าฉันแหม่ช่างเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆเพื่อนฉัน
“ใช่!! ใครว่าอีฟาร์ไม่สวย มันแค่หัวหยิก ทำสีผมเหมือนผมเสีย ตัวเตี้ย ผิวสองสีออกจะเหมือนดำนิดๆขอบตาดำเพราะทำงานดึกแค่เนี้ยย”เดียวนะ!!มันชมใช่ม่ะ?
“เดียวนะ!ไอ้วินมึงชมกูใช่ม่ะ?”ฉันถามไอ้วิน
“ก็ใช่สิย่ะ แต่เดียวน่ะ?เมื่อกี้มึงเรียกกูว่าไรนะ?”มันทำสายตาอัมหิตใส่ฉัน
“แหะๆ”แหะๆใส่แม่งเลยอีตุ๊ดเรื่องมาก
“แหะๆหรอ?มึงตายยยยย”แล้วมันก็เอาหมอนมาฟาดฉันมันอ่ะไม่ชอบให้ใครเรียกว่าวิน ต้องเติม วินนี่เข้าไปด้วยกระแดะชิบหาย ฉันทำไงได้ก็ต้องหนีสิว้ายยยย!
“ว้ายยยยยย..!!”ฉันร้องเสียงดดังแล้วหนีไปทางยัยปาล์ม
“หยุด!!!!!”เสียงยัยปาล์มห้ามพวกฉันเสียงดังพร้อมกันยกมือสองข้างเพื่อส่งสัณญาณห้ามพวกเรา
“สรุปมึงจะเอาไงฟาร์ มึงบอกไอ้กันนาร์ไปแล้วนะว่าจะเอามันเป็นแฟนอ่ะ”ปาล์มพูด
“กู...ก็ไม่รู้ว่ะตอนนั้นมันโมโหแล้วก็โกรธมากนี่หว่าเลยพูดไปแบบนั้นอ่ะ”ฉันตอบมัน เห้อออ อยากตบปากเองสักสามร้อยที
“แล้วมึงยังชอบมันอยู่ไหมว่ะ?”วินนี่ถาม
“ชอบดิว่ะ พวกมึงก็รู้ว่ากูชอบมันมานานแล้วนะเว้ย”ฉันตอบ ใช่ฉันชอบกันนาร์มานานมากตั้งแต่ปี 1 อ่ะจนตอนนี้ฉันอยู่ปี 3 แล้วถ้าถามว่าทำไมถึงชอบ ไม่รู้ดิแค่เห็นครั้งแรกก็ใจเต้นแรงแล้วกายเป็นชอบจนทุกวันนี้ที่เขาว่าใจคนมันบังคับกันไม่ได้เป็นแบบนี้เองสิน่ะ อยากเลิกชอบแต่ทำไม่ได้...
“ถ้าอย่างนั้นมึงต้องจีบ!!”
“ห่ะ?/ห่ะ?”ฉันกับยัยปาล์มอุทานออกมาพร้อมกันอย่างตกใจจีบเนี่ยนะ ฉันเนี่ยนะจะจีบกันนาร์ แต่...มันก็น่าเสี่ยงอยู่ถ้ามันจะทำให้ฉันได้เป็นแฟนกับกันนาร์!!
“ว่าไง?อีฟาร์”วินนี่ถามย้ำ
“เอาสิ!!”ฉันแล้วกำมือชู้ขึ้นเป็นไงเป็นกันเว้ยยย
“มึงแน่ใจนะอีฟาร์?”ยัยปาล์มถามฉัน
“แน่ดิว่ะ ขอลองเสี่ยงสักครั้งเหอะวะ”ฉันตอบมันพร้อมทำน่ามั่นใจ
“ก็ได้เอาไงเอากัน”ฉันว่าแล้วมันต้องเอาด้วยฉันมองหน้ากับวินนี่แล้ว
“เยส!/เยส!”ดีใจพร้อมกัน
“แต่!!”มองสองคนทำน่างงแต่อะไรของมันว่ะ
“แต่อะไรของมึงอีปาล์ม”วินนี่ถามยัยปาล์ม นั่นดิอะไรของมัน
“แต่ที่ว่าคือมึงอีฟาร์ กูให้เวลามึงจีบกันนาร์ 3 เดือน ถ้าพ้น 3 เดือนแล้วมึงยังทำให้กันนาร์เป็นแฟนมึงไม่ได้มึงต้องถอยออกมา”ยัยปาล์มพูด
“ทำไมต้อง 3 เดือนว่ะ”วินนี่ถามนั่นดิทำไมต้อง 3 เดือน
“แล้วจะมึงให้มันเจ็บไปตลอดหรอหว่ะอีวินนี่...คนเราเมื่อถึงขีดจำกัดมันก็ต้องถอยออกมาเพื่อไม่ให้ตัวเองเจ็บไปมากกว่านี้”ยัยปาล์มพูดกับพวกฉันนั่นนสิะ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองต้องเจออะไรบ้างเพราะดูท่าทางกันนาร์จะรังเกียจฉันมาก แล้วฉันก็ไม่รู้ว่าอาจตัวเองจะทนได้นานแค่ไหน...
“ได้สิ!! 3 เดือนถ้า 3 เดือนกูทำให้กันนาร์เป็นแฟนกูไม่ได้ก็จะถอยออกมาเอง”ฉันตอบแล้วมองหน้ามันด้วยความมุ่งมั่น
“แล้วกูต้องทำยังไงว่ะ?แค่กูเดินเข้าไปหากันนาร์มันก็ไล่ตะเพิงกูล่ะมั้ง”ฉันถามพวกมันสองคนแล้วทำน่างงๆก็ฉันไม่เคยจีบใครนี่และก็ไม่เคยมีใครมาจีบด้วยและถ้าฉันเข้าไปจีบกันนาร์ต้องโดนไล่แน่ๆเลยอ่ะ!!T.T
“มึงต้องตื้อมัน!!กูรู้ว่าอ่ะหน้าด้านอยู่ล่ะใช่ม่ะ?”วินนี่ตอบแต่ว่าอีหน้าด้านเนี่ยเป็นข้อดีและภาคภูมิใจด้วยหรอว่ะ??
“แล้วมันจะได้ผลหรอว่ะ”ยัยปาล์มถามไอ้วินนี่ นั้นดิจะผลหรอว่ะ?ตื้อเนี่ยนะ?
“ใช่!! พวกมึงไม่เคยไม่ได้ยินว่ะว่าตื้อเท่านั้นที่ครองโลกเว้ยย!!”วินนี่ตอบ
“โอเค/โอเค”ฉันกับยัยปาล์มตอบพร้อมกัน
“โอเค!! ต่อไปเริ่มปฏิบัติการล่าผัวให้ฟาร์!!!!”
“แฟนก็พอไอ้วิน!!/แฟนก็พอไอ้วิน!!”ฉันกับยัยปาล์มพูดพร้อมกัน
“กรี้ดดดดดดดดด บอกว่าอย่าเรียกวินเฉยๆอีพวกบ้า”ฮ่าๆๆๆๆๆ
คอยดูกันนาร์ฉันจะเอานายมาเป็นผัว!!เอ้ย!แฟนให้ด้ายยยยยย!!!
- ผู้เขียน
