“อืม...เจ้าคุยเรื่องรายได้กับพวกเขาแล้วหรือ?”
“คุยแล้ว...รายได้พวกเขาดีนัก เจ้าสำนักของพวกเราซื้อที่นาไว้หลายสิบหมู่ที่นอกเมือง หากเราจัดตั้งสำนักได้สำเร็จต่อไปเจ้าสำนักจะใช้ที่ดินเหล่านั้นทำสนามฝึกซ้อมสายลับ”
จู้หย่งปังพึ่งเพียงเบี้ยหวัดจากเงินกงสีครอบครัว ส่วนซ่งเหรินจีก็มีเบี้ยหวัดจากการทำงานในภัตตาคารที่พออยู่ได้สบายไม่เดือดร้อน แต่ทั้งสองก็อยากจะมีรายได้มากขึ้นซ่งเหรินจีเห็นพี่ชายมีบ้านเป็นของตนเองก็นึกอยากจะมีบ้านบ้างเพราะบิดาของเขาเข้มงวดเกินไป หากสามารถซื้อบ้านเป็นของตนเองได้ย่อมจะใช้ชีวิตได้อย่างอิสระ ส่วนจู้หย่งปังก็ไม่อยากรับช่วงกิจการโรงน้ำชาของบิดา เขาคิดอยากให้น้องชายคนเล็กซึ่งเป็นบุตรของแม่เล็กซึ่งเป็นอนุภรรยาของบิดามารับช่วงไปดูแลแต่น้องชายของเขาก็ยังเด็กเกินไป หากหาเงินได้มากเขาก็คงไม่ต้องคอยห่วงว่าตนเองจะต้องหวังพึ่งพาแต่เงินรายได้ของ
