สัมพันธ์ร้าย 8 | จูบคุ้นเคย จากคน ‘เคยๆ’

1176 คำ

“สร้อยประจำตระกูลที่ลูกบอกว่าทำหายไปนิ แล้วทำไมถึงไปอยู่กับคุณเซอร์เวย์ได้ล่ะ” มิรามองสร้อยประจำตระกูล ก่อนจะหันไปถามลูกสาว ทั้งคุณพ่อและคุณแม่กำลังจ้องมองมาที่เธอ ตอบไงดี… หัวใจของเธอเต้นเสียงดังตุบๆ ผิดกับเขาที่นั่งนิ่งเป็นทองไม่รู้ร้อน บรรยากาศรอบตัวร้อนคุจนอยากออกไปรับลมเย็นๆข้างนอก “สร้อยเส้นนี้เป็นของคุณมิลิน วันที่พวกเราเจอกันเธอทำตกไว้ครับ ผมเลยเก็บเอาไว้ให้” สาบานนะว่านั่นคือการแก้ตัวแทนเธอ? นอกจากไม่ช่วยทำให้ดีขึ้นแล้วยังทำให้คุณพ่อและคุณแม่สงสัยมากขึ้น “หมายความว่าลูกกับคุณเซอร์เวย์เคยเจอกันมาก่อนใช่ไหม” “ค่ะ พวกเราเคยเจอกันมาก่อน” เธอยอมรับไปตรงๆ มาถึงขนาดนี้แล้วคงแก้ตัวไม่ขึ้น เซอร์เวย์เอาหลักฐานมามัดตัวเธอขนาดนี้ แก้ตัวไปก็มีแต่พลอยสร้างความสงสัยให้คุณพ่อและคุณแม่มากขึ้นเรื่อยๆ “ทำไมก่อนหน้านี้ลูกถึงบอกว่าคุณเซอร์เวย์จำคนผิด” “เอ่อ… ลิน ละ…ลินแค่แกล้งเขาเล่นน่ะค่ะ เพราะพวกเราไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว” เวรกรรมนำพาให้เธอมาพบเขาจริงๆ ไม่รู้ว่าคำแก้ตัวของเธอจะทำให้คุณพ่อและคุณแม่เชื่อหรือไม่ พวกท่านไม่ได้โง่ สร้อยประจำตระกูลเส้นนี้ไม่ขาดหรือหลุดไปง่ายๆ คืนนั้นเธอคงถอดมันก่อนเริ่มมีอะไรกับเซอร์เวย์ ขึ้นอยู่กับคุณพ่อและคุณแม่ว่าจะพูดหรือเปล่า คิดว่าคงไม่พูด เพราะถึงยังไงเธอก็ต้องหมั้นหมายกับเซอร์เวย์ อยู่วันยังค่ำ “ใช่ครับ พวกเราไม่ได้เจอกันนานมาก” เซอร์เวย์พูด ก่อนจะหันไปมองมิลินที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม “ลุงดีใจนะที่เราสองคนรู้จักกันอยู่แล้ว จะได้ไม่เสียเวลาเริ่มต้นทำความรู้จักกันใหม่” “บางทีอาจจะได้ทำความรู้จักกันใหม่ก็ได้ครับ เพราะผมกับคุณมิลินไม่ได้เจอกันนานมาก เกือบๆจะ…สองปีได้” หัวใจดวงน้อบไหววูบเมื่อได้ยินเซอร์เวย์พูดประโยคนั้น มือที่วางเอาไว้บนตักบีบเข้าหากันแน่น คาร์มินและมิรามองหน้ากันอย่างตกใจ “โห นานขนาดนี้เลยเหรอ” มิราพูด “ครับ แต่ไม่เป็นไรครับ ผมสนิทกับคนง่าย” “เหอะ!” เธอเผลอแค่นหัวเราะออกมาอย่างลืมตัว ทำให้ทั้งโต๊ะหันมามองเธอคนเดียว คุณพ่อทำหน้าดุใส่ ซึ่งเธอก็หลบสายตาและเงียบลงไป “ลูกสาวของลุงก็สนิทกับคนอื่นง่ายเหมือนกัน ทั้งคู่เคยเจอกันมาก่อน ลุงว่ามันคงไม่ยากถ้าจะสนิทกัน” ดูเหมือนคุณพ่ออยากให้เธอและเซอร์เวย์สนิทกันมากน่าดู เธอดูออกว่าคนอย่างเซอร์เวย์ไม่สนิทกับใครง่ายๆ เขาแค่พูดให้ตัวเองดูดีในสายตาพ่อแม่ของเธอเท่านั้น ระหว่างทานมื้อค่ำ คุณพ่อและเซอร์เวย์พลางคุยเรื่องงานตามไปด้วย สองคนนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขรุ่ย ปกติคุณพ่อไม่สนิทกับใครง่ายๆ เรียกว่าไม่สุงสิงกับใครเลยดีกว่า ไม่แปลกถ้าคุณพ่อจะเข้ากับเซอร์เวย์ได้ดี ระดับทายาทS.D แถมยังพ่วงมาด้วยตำแหน่ง ‘ว่าที่ลูกเขยในอนาคต’ ถูกใจคุณพ่อเลยล่ะแบบนี้ “ลูกสาวลุงว่านอนสอนง่ายแถมยังหัวไว ไม่ต้องกังวลว่ามิลินจะเรียนรู้งานจากเซอร์เวย์ไม่ได้ สอนแป๊บเดียวก็เข้าหัวแล้ว” เซอร์เวย์ยิ้มเบาๆ ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองมิลิน “ลินขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะคะคุณพ่อ” คาร์มินพยักหน้าให้ลูกสาว มิลินดึงตัวเองขึ้นจากเก้าอี้ สายตาชำเลืองมองเซอร์เวย์ที่มองมาเพียงนิด ก่อนจะเดินออกไปโดยไม่พูดอะไร ••• เธอเดินออกมาล้างมือหลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว หยิบกระดาษทิชชูมาซับมือที่เปียกน้ำ ทว่ากลับต้องชะงักเมื่อสายตาเหลือบเห็นใคร เซอร์เวย์… ขวับ! “คะ…คุณเข้ามาทำอะไรในห้องน้ำหญิง” เธอหันขวับไปถามเขาด้วยความตกใจ “ทีแรกนึกว่าห้องน้ำชาย” “เหอะ! คุณจงใจเดินเข้ามา” มุมปากหยักปรากฏรอยยิ้ม เซอร์เวย์เคลื่อนตัวเข้าไปหาคนตรงหน้า หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบเมื่อเห็นอีกคนเดินเข้ามาหา ไม่รอให้เขาเข้ามาใกล้มากกว่านี้ รีบก้าวเท้าเตรียมหนีหากแต่ว่า… หมับ! “อ๊ะ! ปะ…ปล่อยฉันนะ!” ปัง! เซอร์เวย์ดึงเธอเข้าไปในห้องน้ำแล้วปิดประตูทันที หัวใจเธอหล่นวูบไปกับการกระทำอุกอาจ ก่อนที่มันจะเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งในภายหลัง “คะ…คุณจะทำอะไร” เธอถอยกรูดจนกระทั่งแผ่นหลังชนผนังเย็นเฉียบ รู้สึกเหมือนกำลังขาดอากาศหายใจ ยิ่งเซอร์เวย์เข้ามาใกล้เรื่อยๆ ยิ่งทำให้เธอรู้สึกเหมือนอากาศรอบตัวกำลังถูกขโมยไปอย่างไรอย่างนั้น ชายหนุ่มเชยเรียวคางขึ้นให้มิลินมองหน้าตัวเอง หลุบตาต่ำมองริมฝีปากสีระเรื่อที่เคยจูบ และตอนนี้เขาก็อยาก… จูบมันอีกครั้ง “!!!!” โอ้พระเจ้า… เซอร์เวย์จูบเธอ! เธอยืนตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก มือที่จับเรียวคางเลื่อนผ่านแก้มมาจับท้ายทอย เขาล็อกไว้ไม่ให้เธอเคลื่อนใบหน้าหนี เซอร์เวย์บดคลึงจูบลงมาอย่างร้อนแรงจนขาทั้งสองของเธอสั่นระริกแทบทรุดฮวบ รสจูบนี้ทำเธอเคลิ้มจนเผลอหลับตาพริ้มให้เขาจูบ มือที่เคยดันไหล่แกร่งเปลี่ยนเป็นคล้องลำคอไว้หลวมๆ จูบคุ้นเคย จากคนเคยๆ ใครจะกล้าปฏิเสธ คราวนี้เซอร์เวย์สอดแทรกเรียวลิ้นเข้ามาเกี่ยวพันกับลิ้นของเธออย่างช่ำชอง แรกเริ่มเธอขัดขืน ต่อมากลับกลายเป็นจูบตอบ จูบไม่เก่ง ปล่อยให้สัญชาตญาณสอนทั้งหมด เซอร์เวย์ถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่งในเวลาต่อมา “ชอบเหรอ เห็นจูบตอบ” เธอไม่ตอบ เลือกที่จะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น จูบเมื่อครู่ดูดวิญญาณมาก ทำเอาเธอแทบขาดอากาศหายใจเลยก็ว่าได้ ไม่อยากยอมรับความจริงว่าชอบ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าไม่ชอบจูบนั้น “เรื่องคืนนั้น…” “ฉันจะไม่พูดถึงมันอีก” เธอพูดสวนขึ้นมาโดยไม่รอให้เขาพูดจบประโยคก่อน รู้ว่าเขาจะพูดอะไร คงหนีไม่พ้นเรื่องคืนนั้น เธอไม่อยากรับรู้เรื่องคืนนั้น… “ทำไม?” “มันก็แค่เซ็กซ์” “…” “พวกเราแค่สนุกกัน” “…” “อีกอย่างเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นเป็นแค่วันไนต์สแตนด์ ฉันไม่อยากพูดถึงมันอีก” เซอร์เวย์กระตุกยิ้มมุมปากพร้อมกับส่งเสียงเบาๆในลำคอ ก่อนจะขยับริมฝีปากตอบมิลินกลับไป “ถ้าเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นเป็นแค่เรื่องสนุก…งั้นพวกเราก็มาสนุกกันอีกรอบสิ”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more