น้ำตาเม็ดโตหลั่งรินลงมาไม่ขาดสาย มือที่กำเตียงเริ่มไขว่คว้าหาที่เกาะใหม่ ก่อนจะมีความอบอุ่นจากฝ่ามือหนาคู่หนึ่งสอดประสานเกาะ และจับกุมมือเธอไว้แน่น
ดวงตากลมโตพร่ามัวเพราะหยาดน้ำตามากมายมองเจ้าของมือหนาแสนอบอุ่นผ่านม่านน้ำตา ใบหน้าหล่อเหลาแสนคุ้นเคย และใบหน้านี้ที่เธอเฝ้าคิดถึงอยากให้เขามีส่วนร่วมในช่วงเวลาที่สำคัญของชีวิตปรากฏขึ้น
น้ำตาที่ไหลรินอยู่ยิ่งไหลลงมามากกว่าเดิม ความเจ็บปวดยังคงไม่จางหายแต่กลับเพิ่มเท่าทวีคูณ แต่ทว่าเธอกลับรู้สึกว่ามันความเจ็บปวดที่แสนงดงาม
“คุณสิงห์...” น้ำเสียงหวานแหบแห้งครางเรียกชื่อพ่อของลูกขึ้นมาเสียงแผ่วเบา
สิงหราชที่อยู่ในชุดปลอดเชื้อเผยยิ้มบางๆ มือหนากระชับมือเล็กให้แน่นขึ้นกว่าเดิม อีกมือลูบศีรษะแม่ของลูก ไล้นิ้วโป้งเกลี่ยเช็ดเม็ดเหงื่อออกให้เบามือ ก้มหน้าลงมาจูบลงบนขมับสวยอย่างปลอบโยน ก่อนถอนริมฝีปากออก กระซิบบอกกับหญิงสาวแผ่วเบา
“ฉันอยู่ตรงนี้แล้
