บทที่17
“อ้าวนี่ร้านของคุณฟางเหนียงเหรอเนี่ย”
ปกติฟางเหนียงไม่ใช่คนที่จะไม่รับแขก แต่เฟิ่งหลุนเป็นคนที่เธอไม่ได้อยากจะต้อนรับเลยแม้แต่นิด อีกฝ่ายทำเป็นไม่รู้หรือไม่รู้จริง ๆ ก็ไม่รู้ว่าร้านเธออยู่ตรงนี้ แต่หากเป็นไปได้ เธอก็อยากให้เขาไปไกล ๆ จากเธอ
แต่จะไล่แบบเมื่อก่อนก็ไม่ได้ ชายคนนี้มีวิธีที่ดีขึ้นกว่าตอนหนุ่ม เขาแสร้งทำเป็นทักทายแบบเพื่อน ไม่ได้เข้ามาในฐานะคนต้องการจีบแบบเมื่อก่อน หากตีตนไปก่อนจะเป็นการเสียหน้าเปล่า ๆ
“ฟางเหนียงคุณเข้ามาดูในครัวหน่อยครับ” เสียงของไห่ฮวนทำให้หญิงสาวสบายใจที่จะปลีกตัว
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันให้คนมาบริการนะคะ” เธอผละออกไปอย่างเร็ว และเรียกได้ว่าเกือบจะซ่อนตัวอยู่ที่หลังร้านจนกระทั่งคนที่เฟิ่งหลุนนัดมาจนกลับไปนั่นแหละ
“เขานัดเมียน้อยมา แต่ยังมาทำหน้าเจ้าชู้ใส่ฉันเนี่ยนะ เป็นผู้ชายแบบไหนกัน” แต่คำพูดนั้นทำให้ไห่ฮวนงอนและไม่พอใจ
“ไปรู้ได้อย่างไรว่านั
