บทที่7
“มีอะไรกินก็เก็บเอาไว้กินกันเองเถอะไม่เห็นจะต้องเอามาให้พ่อกับแม่เลยสักนิด แล้วเครื่องปรุงพวกนี้ไม่ใช่ว่ามันแพงหรือยังไง”
เพราะพ่อกับแม่คิดเหมือนกันว่าชายหนุ่มไม่ได้มีอาชีพเป็นจริงเป็นจังก็แค่รับจ้างไปเรื่อย ๆ บางทีก็ไม่ได้ออกไปไหนด้วยซ้ำจึงเหมาคิดเอาว่าเงินทองของไห่ฮวนน่าจะไม่พอใช้
แต่มันไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลยแม้แต่น้อย ที่จริงก่อนหน้าจะออกมาจากบ้านฟางเหนียงก็เพิ่งบอกสามีว่าไม่ต้องจัดการเรื่องเงินในกระเป๋าเธอก็ได้ แต่ไห่ฮวนก็มักจะเอาเงินมาใส่เพิ่มให้เสมอ ๆ เธอรู้ว่าสามีของเธอมี แต่เธอไม่ได้เลือกเขาเพราะเรื่องนี้สักหน่อย อยู่กันมาจะครบปีแล้วจนตอนนี้เธอจะเรียนจบอยู่แล้วสามีของเธอก็ไม่กล้าแตะต้องเธอสักนิด
ทุกวันเอาแต่ไปรับไปส่ง เอาอาหารไปส่งให้พ่อแม่เธอ กลับมาทำงานบ้าน ไปขายของ ไปหาของป่าแล้วก็วนกลับมาเตรียมอาหารเย็นเอาไว้ให้เธอ
ทุกอย่างในบ้านเธอไม่ต้องทำไม่ต้องแตะต้องเลยแม้แต่นิ
