“โอ๊ยยยลูกจันทร์เบามือหน่อยสิ”
“ฉันแตะนิดเดียวนายก็ร้องซะลั่นห้อง เจ็บขนาดนั้นเลยเหรอ” แผลนิดเดียวเองแค่เลือดออกเยอะไปหน่อย ฉันเบ้หน้าหลังแตะเบตาดีนลงบนแผลที่มุมปากเขา รอยแดงบนมุมปากเลโอพรุ่งนี้ต้องช้ำแน่ ๆ
“แสบ”
“ขอโทษนะนายเลยต้องมาซวยเพราะฉัน”
“บอกแล้วไงว่าฉันเต็มใจ หลอกใช้ฉันให้เต็มที่เลยลูกจันทร์” เลโอยิ้มพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ สายตาเลโอเหลือบมองไปทั่วหน้าทำให้ฉันยิ่งประหม่าไปกันใหญ่ เขาใช้นิ้วเกลี่ยคราบน้ำตาใต้ตาฉัน เพราะหลังจากขึ้นรถมาฉันก็ร้องไห้อีกครั้ง กลายเป็นเลโอต้องลงไปซื้อยาที่ร้านขายยา ปลอบฉัน แล้วยังให้ที่พักพิงเพราะฉันกลัวกลับไปเจอแอชตันอีก
“นายจะต่อยฉันคืนก็ได้นะ”
“หลับตาสิ”
“ห้ะ จะต่อยจริงเหรออ๊ะ...”
ริมฝีปากที่ฉันเคยชิมไปแล้วครั้งหนึ่งขยับเข้ามาใกล้ ก่อนจะแนบลงบนริมฝีปากฉัน มือที่จับที่คีบที่หนีบสำลีอยู่ถูกแย่งออกไป แล้วสอดนิ้วเข้ามาแทน
“อ้าปาก” น้ำเสียงแหบพร่าเ
