ชายหนุ่มมองคนขี้แยในอ้อมแขนด้วยความรู้สึกแปลกๆ ตามมาด้วยความเอ็นดู ความโกรธจากการถูกตบพลันหายไปจนสิ้น รวมทั้งความเชื่อมั่นในเสน่ห์ของตัวเองก็พลอยสูญหายไปด้วยเช่นกัน ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนรังเกียจสัมผัสของเขาจนเป็นลมเหมือนเธอคนนี้อีกแล้ว แล้วยังท่าทีไม่แยแสของเธอนั่นอีกล่ะ มันสั่นคลอนความมั่นใจที่เคยมีจนเปี่ยมล้นให้พังครืนลงมา
เทวินทร์เอ๋ยเทวินทร์
“คุณคิดว่าเป็นตัวเองนางเอกละครน้ำเน่าหรือไง ผมหวังดีกับคุณแท้ๆ ไม่ได้คิดจะทำอะไรคุณสักหน่อย หรือคิดว่าตัวเองน่าพิศวาส? รู้ตัวไว้ด้วยว่าคุณน่ะจูบไม่เป็นสับปะรด”
สิ่งที่ชายหนุ่มพูดออกไปไม่ได้ตรงกับที่ใจเขาคิดสักนิดเดียว ทำเอาคนถูกว่าจูบไม่เป็นสับปะรดน้ำตาไหลพรั่งพรูด้วยความเจ็บใจ จนเผลอเงื้อมือเรียวขึ้นอีกครั้งอย่างลืมตัว แต่ต้องชะงักค้างและลดลงข้างตัวในทันใด เมื่อได้ยินเสียงเยาะหยันของชายหนุ่ม
“ถึงคุณอยากจะตบผม แต่ผมคงไม่นึกอยากจะจูบคุณอีกหรอกครั
