ครั้นนึกถึงชายหนุ่มขึ้นมาก็นึกออกว่าฝ่ายนั้นมีเบอร์มือถือของเธออยู่นี่นา แล้วทำไมถึงไม่โทร.มาบอกเรื่องโน้ตบุ๊กกันบ้าง หรือว่าเขาไม่เห็น แต่คนท่าทางละเอียดรอบคอบแบบนั้นจะไม่สังเกตเชียวหรือ!
“คนบ้า คนผีทะเล”
คำพูดดังกล่าวทำให้บุษบามินตราซึ่งกำลังตรวจงานอยู่ต้องเบือนหน้ามาถาม “แกว่าใครเหรอน้ำ”
“จะว่าใคร” คนว่าทำเสียงขุ่นแล้วพูดอย่างหัวเสีย “ก็ว่าตาญี่ปุ่นจอมหยิ่งนั่นสินุช เขาก็มีเบอร์มือถือของฉัน และฉันก็มั่นใจว่าเขาต้องเห็นโน้ตบุ๊กนั่น แต่แทนที่จะโทร.มาบอกกลับเงียบเฉย มันน่าให้ฉันโมโหไหมล่ะ”
“แกจะไปโมโหเขามันก็ไม่ถูกนะน้ำ อย่าลืมสิว่าคนสะเพร่าคือตัวแกเอง” ญาติสาวเอ่ยเตือนสติ และก็ได้ผล เพราะทำให้อีกฝ่ายยิ้มเจื่อนๆ อย่างรู้ตัว แต่ก็ยังไม่วายบ่นกระปอดกระแปด
“แต่ก็น่าจะโทร.มาบอกฉันบ้าง”
“เอาน่า แกอย่าอารมณ์เสียไปเลย เดี๋ยวก็พานคิดงานไม่ออกกันพอดี แล้วกาแฟที่แกชงมาน่ะจะได้ฤกษ์กินเมื่อไหร
