ขณะอีกฝั่งยมทูตกำลังเคลื่อนกายเข้ามาใกล้กำลังจะเอื้อมมือมาแตะตัวเธอแล้ว เพียงแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้น
แต่ก่อนที่มือของยมทูตะแตะถึงตัวเธอ ไม้เท้าของพราหมณ์ก็ยื่นมาแตะที่หัวไหล่ของเธอก่อน ยมทูตตนนั้นเลยหายวับไป
ลลินหันมาก้มกราบพราหมณ์ชราในชุดขาว
‘ขอบพระคุณมากเจ้าค่ะ’
พอเงยหน้าขึ้นมามองปรากฏว่าท่านพราหมณ์ได้อันตรธานหายไปแล้ว
“แนน กลับมาเถอะ พี่รักเธอนะแนน พี่รักเธอ!”
ลลินเดินตามเสียงทุ้มก้องวานนั้น เธอจำได้ว่ามันเป็นเสียงของพันสิงห์นั่นเอง
“พี่สิงห์”
แล้วภาพพร่ามัวของพันสิงห์ก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า แต่มีแสงสว่างจ้าสีขาวออกจากร่างของเขาจนเธอตาพร่าไปหมด จนต้องหยีตา แต่ก็พยายามเอื้อมมือคว้า
“แนน กลับมา พี่รอเธอกับลูกของเราอยู่นะ กลับสิแนน พี่รักเธอ”
แล้วภาพก็ตัดฉากมายังเตียงคนเจ็บ ลลินเห็นตนเองนอนอยู่บนเตียงหมอกำลังช่วยกันปั้มหัวใจของเธออยู่ และพันสิงห์กำลังหลั่งน้ำตาอยู่ที่หน้าห้อง เขากำล
