ตอนที่ 3 Bug[1]
2481 คำ
ตอนที่ 3 Bug[1]
มีอาไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองตัวเล็กเท่านี้มาก่อนในชีวิต
คนตัวเล็กที่มีอ้อมกอดใหญ่และอบอุ่นเหมือนในตอนนี้ ราวกับว่าเธอสามารถจมดิ่งอยู่กับมันไปได้ตลอดชีวิต
ตั้งแต่จำความได้มีอาไม่เคยรู้สึกถึงความอ่อนแอในหัวใจมาก่อนในชีวิต ความเหงาและความกลัวถูกซ่อนไว้ในส่วนลึกของหัวใจ ความโดดเดี่ยวค่อยๆ ทำให้หัวใจของเธอเย็นชา
ทว่าในตอนนี้มีอากลับหวงอ้อมกอดของเกียร์เหลือเกิน กลัวว่าหากเผลอเพียงเสี้ยวนาทีเจ้าของอ้อมกอดอุ่นนี้จะหายไป
ปรากฏว่าเขาอยู่ในหัวใจของเธอมานานแล้วใช่ไหม?
ความกลัวที่ไม่ได้สัมผัสมานานทำให้เธอไม่รู้จะทำอย่างไร
ความอ่อนหวานที่ปรากฏขึ้นในหัวใจของมีอานั้นราวกับน้ำทิพย์ที่ทำให้เธอหลงใหลไม่รู้จบ ปรากฏว่าข้อดีของระบบประสาทสัมผัสทั้ง 5 นั้นเป็นเช่นนี้
“ที่รัก...”
“คะ?” มีอาตอบเสียงแผ่ว ซึมซับความสงบสุขที่หาได้ยากในอ้อมกอดของเกียร์อย่างตะกละตะกลาม
“อยากลองใช้บั๊กมั้ย?” เขาถามเชิงหยอกเย้า
“มันคืออะไรเหรอ” มีอาไม่เข้าใจจึงถามกลับด้วยความสงสัย มองใบหน้าหล่อเหลาของเกียร์ด้วยดวงตากระจ่างใสราวกับกวาง
“บั๊กในเกมสำหรับคู่รัก” เกียร์กระตุกรอยยิ้ม ก้มลงขบริมฝีปากของมีอาขณะที่เธอเผลอ ช้อนร่างโปร่งบางของมีอาและลุกขึ้นพาเธอไปยังระเบียงห้องพัก
“นายจะพาฉันไปไหน”
“ไปทดสอบบั๊กไง สัญญากับฉันก่อนว่าจะให้ความร่วมมือ”
หญิงสาวมองเสี้ยวหน้าหล่อเหลาของเกียร์ ไม่รู้ว่าเธอนึกสนุกยังไงจึงตอบตกลงอย่างรวดเร็ว “โอเค”
มีอาคว้าคอของชายหนุ่มไว้เพราะเกรงว่าจะร่วง หากแต่แขนแกร่งของเขากลับมั่นคงเป็นอย่างยิ่ง เมื่อประตูระเบียงเปิดออกก็พบกับสวนหย่อมขนาดใหญ่ที่กั้นด้วยกระจกใสซึ่งดูราวกับเรือนกระจก เนื่องจากโลกนี้ไม่ใช่โลกแห่งความเป็นจริง มันจึงไม่คำนึงถึงหลักทางธรรมชาติมากนัก รั้วกระจกที่ระเบียงเป็นกระจกทางเดียวที่มองเห็นทิวทัศน์ทั่วทั้งเมืองหลวงของ Front League แต่ผู้คนจากภายนอกไม่สามารถมองเห็นด้านในได้
มีอาถูกเกียร์วางไว้บนโซฟานุ่มในสวน ด้านหน้ามองเห็นทิวทัศน์อันสวยงามของย่านเศรษฐกิจ
มีอามองทิวทัศน์เบื้องหน้าอย่างเหม่อลอย นานแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ได้เห็นทิวทัศน์อันงดงามเช่นนี้
พื้นที่ห่างไกลที่เธออาศัยอยู่ในตอนนี้อยู่ห่างไกลความเจริญ และเธอไม่ได้มีโอกาส ไม่สิ ไม่มีเวลาชื่นชมความงดงามแบบนี้ด้วยซ้ำ
มีอาตกอยู่ในภวังค์โดยไม่รู้เลยว่าเกียร์หายตัวไปตอนไหน แต่เมื่อเธอลุกขึ้นจากโซฟา ข้อมือและข้อเท้าของเธอก็ถูกล็อกไว้กับเตียงอย่างรวดเร็ว
มีอาตื่นตระหนกจนเผลอกระชากมืออย่างแรง แต่นอกจากความเจ็บปวดแล้วเหล็กที่ล็อกข้อมือข้อเท้าของเธอไว้กลับไม่ขยับเลยแม้แต่นิด
หัวใจของมีอาเต้นกระหน่ำ เธอมองหาเกียร์พร้อมกับตะโกนเรียกเสียงดัง “เกียร์! นายอยู่ไหน ช่วยฉันด้วย”
“...”
“เกียร์!”
“ที่รัก” เสียงนุ่มทุ้มดังขึ้น ร่างสูงปรากฏขึ้นข้างกายของมีอาพร้อมกับถือขวดไวน์และแก้วในมือ เขานั่งลงข้างตัวเธอ รินไวน์อย่างใจเย็น
“นายอย่าแกล้งฉันแบบนี้” มีอามองเกียร์ด้วยสายตาหวาดระแวง
ชายหนุ่มมองเธอ แววตาเจ้าเล่ห์ มือเรียวที่เห็นข้อต่อชัดเจนหยิบไวน์ขึ้นจิบด้วยท่าทางเจ้าสำราญ “เธออยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าบั๊กคืออะไร ฉันกำลังจะสาธิตให้ดูนี่ไง ที่รัก...ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะทำร้ายเธอหรอก”
เกียร์ในตอนนี้แปลกประหลาดขึ้นเรื่อยๆ มีอารู้สึกแปลกในใจ แต่เมื่อไม่เห็นว่าเขาต้องการจะทำร้ายเธอจริงๆ จึงสงบสติอารมณ์อย่างรวดเร็ว “นายปล่อยฉันก่อน”
“ใจเย็นๆ สิที่รัก”
“ฉันไม่ตลกนะเกียร์” เธอพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง การนอนโดยที่ไม่สามารถขยับหรือหนีไปไหนได้แบบนี้มันทำให้เธอรู้สึกอึดอัดมาก
“เธอสัญญาแล้วนะว่าจะให้ความร่วมมือ” เขาท้วง ค่อยๆ รูดยางรัดผมออกจากศีรษะของมีอาอย่างเบามือ
เส้นผมสีน้ำตาลเข้มกระจายล้อมกรอบใบหน้าสวยหวาน ด้วยรูปร่างที่สมบูรณ์แบบซึ่งซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อยืดสีขาวรัดรูปและแจ็กเกตหนังสีดำซึ่งทำให้เธอดูราวกับนางฟ้าที่แสนเซ็กซี่ ในขณะที่ขาเรียวภายใต้กางเกงยีนสีดำสนิทนั้นเหยียดตรงความไม่สบาย
“นายคิดจะทำ...เกียร์!”
มีอาร้องเสียงดังเมื่อไวน์ที่เหลืออยู่ในแก้วของเกียร์ราดลงบนเชื้อยืดสีขาวของเธอจนเผยให้เห็นบราเซียร์สีดำชัดเจนยิ่งขึ้น ของเหลวเปียกชื้นและเหนียวเหนอะหนะแทรกซึมไปตามร่างบอบบางนั้นให้ความรู้สึกเหมือนจริงเป็นอย่างมาก
หากเธอไม่รู้ว่านี่เป็นเกม Front League เธอคงคิดว่าทั้งคู่พบกันจริงๆ แล้ว
“ทดสอบบั๊กยังไงล่ะ” เขาพูดพร้อมรอยยิ้ม ก้มลงจูบลงบนคราบไวน์ที่หกรดเสื้อยืดสีขาวของมีอาราวกับกำลังลิ้มรสของหวาน ปลายลิ้นสากลากวนเหนือปลายยอด ส่งความรู้สึกจางๆ ผ่านเนื้อผ้าไปยังร่างกายของมีอาอย่างแผ่วเบา
“เกียร์...” มีอาเรียกเสียงสั่น ความรู้สึกประหลาดราวกับถูกกระแสไฟฟ้าช็อกแล่นปราดไปทั่วร่าง ส่งต่อจากปลายยอดทรวงอกที่เปียกชื้นและทำให้ร่างกายของเธอสั่นสะท้านจนไม่สามารถควบคุมได้ “ยะ...หยุดก่อน อา...นายอย่ากัดแบบนั้น เกียร์...”
“รู้สึกมั้ยที่รัก...” เกียร์วางแก้วไวน์และโน้มตัวลงลิ้มรสไวน์ผ่านเสื้อผ้าบางๆ ของมีอาอีกครั้ง คราวนี้ยิ่งมีอาส่งเสียงคร่ำครวญราวกับเสียงยุง เขาก็ลงน้ำหนักริมฝีปากยิ่งขึ้น เมื่อมองใบหน้าแดงก่ำของมีอาที่มองเขาด้วยแววตาฉ่ำปรือ ดวงตาคมของเขาก็เต็มไปด้วยประกายเจ้าเล่ห์ “ที่รัก...คุณชอบมันใช่ไหม”
“ไม่...” น้ำเสียงปฏิเสธแผ่วเบานั้นราวกับยั่วเย้า เกียร์จับมือทั้งสองข้างของมีอายกขึ้นสูง ตัวล็อกมีโซ่สีเงินยืดยาวออกมาราวกับมีชีวิต ต่างกับตอนที่มีอาคิดจะลุกหนีลิบลับ หากแต่มีอาไม่มีเวลาสนใจในเรื่องนี้มากนัก เพราะเกียร์ใช้อีกมือหนึ่งเลิกชายเสื้อของมีอาขึ้นและก้มลงจูบผิวเนื้อเปลือยเปล่าที่เต็มไปด้วยคราบไวน์อย่างนุ่มนวล
สัมผัสแผ่วเบาราวกับแมลงปอแตะผิวน้ำในคราวแรกและหนักขึ้นเมื่อเขาใช้ฟันและปากดูดและแท้ผิวเนื้อของมีอาทำให้หญิงสาวแทบคลั่ง
“เกียร์...”
เธอบิดตัวอย่างทรมานเมื่อเขาขยับขึ้นสูงเรื่อยๆ และเมื่อบราเซียร์สีเข้มเปียกชื้นถูกปลด หน้าอกคู่สวยของมีอาก็ปรากฏอยู่ในสายตาของเกียร์
เขาหยุดมองดวงตาสีน้ำตาลราวกับต้องการมองทะลุเข้าไปในจิตวิญญาณของมีอา
“สวยมากที่รัก เธอสวยเหมือนนางฟ้าเลย” เขามองผิวกายเปลือยเปล่าของมีอาด้วยความหลงใหล เม็ดสีชมพูสองเม็ดเคลื่อนไหวตามจังหวะหายใจของมีอาอย่างยั่วเย้า ชายหนุ่มมองใบหน้าแดงก่ำของมีอา มือสากเลื่อนขึ้นสูงและค่อยๆ สะกิดปลายยอดสีหวานอย่างซุกซน
“อา...เกียร์ ฉันรู้สึก...แปลกๆ” มีอาครางเสียงหวานในลำคอ มองเขาด้วยสายตาเว้าวอน “หยุดแกล้งฉันเสียที”
เธอรู้ตัวดีว่าหากคนตรงหน้าเป็นเกียร์ แม้ว่าจะเป็นโลกแห่งความเป็นจริงเธอก็พร้อมที่จะมอบร่างกายให้กับเขา
เธอไม่สนใจด้วยซ้ำว่าคำพูดหวานหูของเกียร์จะเป็นคำพูดเพื่อหลอกล่อเธอหรือไม่
เพราะในที่สุดแล้ว คนที่เกิดมาคนเดียวและโดดเดี่ยวอย่างเธอ ก็สมควรที่จะอยู่คนเดียวตลอดชีวิต
เมื่อได้ยินเสียงร้องของมีอา ดวงตาของเกียร์ก็เป็นประกาย “รู้สึกมากไหมที่รัก”
“อืม...อา...” มีอาตอบอะไรไม่ได้นอกจากครวญครางเสียงหวาน ทุกครั้งที่เขาสัมผัสร่างกายของเธอ ความร้อนจากทุกจุดที่สัมผัสนั้นแผ่กระจายไปทั่วทั้งร่าง ความรู้สึกประหลาดกลายเป็นคั่งค้างอยู่ตรงกลางร่างราวกับเขื่อนที่กักเก็บน้ำจนเต็ม แต่เธอไม่รู้จะทำอย่างไรนอกจากขยับสะโพกอย่างทรมาน
เธอมองท้องฟ้าสีสวย รู้สึกราวกับตกอยู่ในความฝัน
ความรู้สึกในตอนนี้ซ้อนทับกับความฝันเมื่อคืน ราวกับจะหลอมรวมเป็นเรื่องเดียวกัน
เกียร์หัวเราะในลำคอ ก้มลงตวัดปลายลิ้นรอบยอดทรวงสีหวาน เขาดูดกลืนมันอย่างบ้าคลั่งสลับกันไปมาโดยไม่ยอมให้ส่วนไหนต้องน้อยเนื้อต่ำใจ ยิ่งมีอาร้องครวญเสียงดังเท่าไรเขาก็ยิ่งใช้แรงมากเท่านั้น
มีอารู้สึกราวกับถูกเขาโยนขึ้นฟ้านับครั้งไม่ถ้วน ทุกครั้งที่เธอคิดว่ามันจะจบลงแล้วเขาก็รังแกเธออีกครั้ง ความเสียวซ่านแผ่ไปทั่วร่างกายและกระจุกอยู่ตรงกลางกายของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ทรมานเธอยิ่งกว่าความเจ็บปวดทั้งมวลที่เคยได้รับ ราวกับตกนรกขุมที่ลึกที่สุด หลังจากนั้นก็ถูกเขาฉุดขึ้นมาด้วยสัมผัสที่วาบหวาม กระทั่งมีอาสะอื้นด้วยความไม่สบายตัวเขาจึงหยุดลงและลิ้มรสริมฝีปากสีหวานของมีอาอีกครั้ง
รสจูบในครั้งนี้เริ่มต้นด้วยความนุ่มนวล มีอาค่อยๆ ถูกเกียร์ชักจูงอย่างบ้าคลั่ง เขาจู่โจมเธอราวกับพายุ ดูดกลืนวิญญาณเธอจนหมดแรง กระทั่งมีอาหมดแรงต่อต้านเกียร์จึงถอนริมฝีปากออกและปล่อยให้เธอได้มีโอกาสหายใจ
เส้นผมสีน้ำตาลยุ่งเหยิงของมีอายิ่งทำให้หญิงสาวในสายตาของเกียร์นั้นน่าหลงใหลเป็นอย่างยิ่ง
ส่วนมีอามองใบหน้าหล่อเหลาของเกียร์ราวกับคนโง่ ดวงตาคู่สวยเหม่อมองอย่างไร้จุดโฟกัส เธอหอบหายใจ มองเกียร์อย่างอับจนหนทาง “จบหรือยัง”
เกียร์ปลดล็อกข้อมือและข้อเท้าให้กับมีอา ช่วยเธอแต่งตัวก่อนจะกอดเธอราวกับกลัวว่าหากไม่ทำเช่นนี้แล้วเธอจะหายไป
“เย็นชาจังเลยที่รัก เธอไม่เคยเชื่อใจฉันเลยเหรอ”
“...” มีอาพูดไม่ออก สิ่งที่เขาพูดมันจี้ใจดำเธอมาก
เธออาจจะหลงใหลในตัวเขา เธออาจจะอยากมอบตัวให้เขา แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอจะเชื่อใจเขา
เขาหอมแก้มเธอ กระซิบถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ที่รัก อย่าเงียบแบบนี้”
มีอามองสภาพไม่เรียบร้อยของตัวเอง ถอนหายใจยืดยาว “ตกลง”
“หืม? หมายถึง?” เขามองหน้าเธอราวกับต้องการรู้ว่าเธอรู้สึกอย่างไร หากแต่มีอากลับทำสีหน้านิ่งเฉย ราวกับว่าพูดคุยเรื่องทั่วไป เย็นชาเสียจนเกียร์เองเกือบจะท้อใจ หากว่าเจ้าของเสียงหวานไม่พูดออกมาเสียก่อน
“อาทิตย์หน้าเจอกันที่บ้านนาย”
“ที่รัก...”
“ส่งที่อยู่ของนายมา”
“หมู่บ้าน X บล็อกที่ 33 บ้านหมายเลข 13 ไม่สิ มาถึงแล้วโทรหาฉัน ฉันจะไปรับ” เกียร์รีบตอบอย่างรวดเร็วราวกับกลัวว่ามีอาจะเปลี่ยนใจ
มุมปากของหญิงสาวโค้งขึ้นเล็กน้อย “โอเค งั้น...ให้ฉันไปล้างตัวได้ไหม”
เธอไม่อยากทดสอบบั๊กอย่างที่เขาพูดอีกแล้ว และตอนนี้ก็รู้แล้วว่าบั๊กที่เขาว่าคืออะไร
ให้ตายสิ...ใครจะรู้ว่า Royal Front คือสถานที่ที่ปราศจากกฎเกณฑ์ใดๆ หากเกียร์ไม่ยับยั้งตัวเอง เธอคิดว่าเธออาจจะเป็นคู่รักคู่แรกใน Front League ที่เมกเลิฟกันกลางระเบียงก็ได้
แว่นตา VR ถูกถอดออกอย่างแรงเมื่อเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลเข้มลุกขึ้นจากเตียง
ใบหน้าสวยหวานเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ หลังจากที่ล็อกเอาต์จาก Front League สิ่งแรกที่เธอทำก็คือเข้าห้องน้ำ
มีอาถอดบอดี้สูทสีเข้มออกอย่างรวดเร็วและเปิดฝักบัว น้ำร้อนทำให้กระจกในห้องน้ำค่อยๆ เต็มไปด้วยไอสีขุ่น ผมสีน้ำตาลเข้มแนบลู่ไปกับเรือนร่างอันเย้ายวนของเธอราวกับสาหร่ายในทะเลลึก ผิวกายขาวซีดกลายเป็นสีชมพูเมื่อถูกความร้อน มีอาสัมผัสตรงจุดกึ่งกลางของร่างกาย ความเหนียวและลื่นทำให้เธอชะงักด้วยความตกใจ
“เป็นไปไม่ได้...” ความรู้สึกที่เกิดขึ้นใน Front League ทำให้เธอเกิดอารมณ์จริงๆ ได้ยังไงกัน
เกียร์กลั่นแกล้งและกระตุ้นเธอเพียงแค่นั้นแต่กลับทำให้มีอาร้อนไปทั้งตัวได้ ‘บั๊ก’ ของเกมนี้ทำให้คนมีความรู้สึกจริงๆ และปฏิกิริยาของร่างกายก็เหมือนจริงจนแยกไม่ออกเลยเหรอ
หญิงสาวครุ่นคิดอยู่เนิ่นนาน การรับปากว่าจะไปพบเกียร์ไม่รู้ว่าจะทำให้ชีวิตของมีอาเป็นไปในทิศทางไหน
ถ้าเขารู้ว่าจริงๆ แล้วเธอไม่ได้เป็นคนที่มีพลังพิเศษเหมือนคนอื่นเขายังจะยอมรับเธอได้ไหมนะ...
หลังจากอาบน้ำเสร็จมีอากดสวิตช์ที่หัวเตียง เสียงครืดคราดดังขึ้นก่อนที่พื้นข้างเตียงจะกลายเป็นทางลับใต้ดิน
มีอาเดินลงไปข้างล่าง แสงรอบตัวค่อยๆ สว่างขึ้นตามเซนเซอร์ตรวจจับความร้อนของร่างกาย เมื่อเธอไปถึงจุดหมายปลายทาง ประตูก็เปิดขึ้นพร้อมกับแสงสว่าง
เมื่อเทียบกับห้องนอนแสนธรรมดาข้างบนแล้ว คงไม่มีใครเชื่อว่านี่คือส่วนหนึ่งในบ้านของเธอ คอมพิวเตอร์และอุปกรณ์ไอทีครบครันกำลังทำงานอย่างเงียบเชียบอยู่ฝั่งหนึ่ง มีโต๊ะขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยหนังสือและแปลนอาวุธ รวมถึงมีดสั้นสองสามเล่มวางไม่เป็นระเบียบ และฝั่งตรงข้ามของโต๊ะคอมพิวเตอร์คือชั้นวางอาวุธสงคราม
โดยเฉพาะปืน...
ข้างชั้นวางอาวุธสงครามคืออุปกรณ์สำหรับหลอมอาวุธ
คงไม่มีใครคิดว่าสาขาอิสระที่มีอาเลือกก็คืออาวุธสงคราม เงื่อนไขการฝึกงานคือการตามล่า...
ชีวิตของนักล่าที่ไร้พลังนั่นคือการออกล่าตอนกลางคืน เมื่อเหยื่อไร้ซึ่งการระมัดระวัง นั่นคือเวลาสังหารของเธอ
[1] บั๊กซอฟต์แวร์ (software bug) หรือเรียกสั้น ๆ ว่า บั๊ก หรือ จุดบกพร่อง หมายถึง ปัญหาที่เกิดขึ้นกับโปรแกรมอันเนื่องมาจากคำสั่งในโปรแกรมนั้น ๆ เอง ซึ่งทำให้การทำงานของโปรแกรมไม่ถูกต้อง
- ผู้เขียน
