[3] หัวเสีย

503 คำ
"อยู่ได้มั้ยแก" เจนถามเพื่อนสาว หลังจากได้รับโทรศัพท์กลางดึกว่าให้ไปรับเธอก็รีบ ด้วยความตกใจยังไม่ทันได้ถามอะไรเลย แวบแรกเธอกลัวน้ำค้างจะมีอันตรายเลยชวนแฟนให้พาไปดู "อยู่ได้สิ" น้ำค้างมองห้องขนาดเล็กที่พอจะอยู่คนเดียวได้ ปกติแล้ว บ้านของเธอก็ไม่ได้หลังใหญ่มากจนห้องแคบแบบนี้เธอจะรู้สึกอึดอัดหรอก แต่เธอแค่เหงา เธอคิดถึงน้องชาย กลับบ้านก็ไม่ได้ เพราะไม่รู้นัทจะอาละวาดเมื่อไหร่ พอวันนี้มีโอกาส อย่างแรกก็ขอออกมาก่อน ออกมาให้พ้นจากคนใจร้ายที่ทำให้ครอบครัวเธอพัง ยิ่งคิดยิ่งร้อนตามขอบตา น้ำค้างกะพริบตาถี่ๆ ก่อนจะหันไปขอบคุณเพื่อน แล้วเดินเข้าห้องไป คืนนี้ดึกแล้ว ดีแค่ไหนที่เจ้าของหอเขามาเปิดห้องให้เช่า พอเพื่อนเอ่ยปากว่าเธอกำลังเดือดร้อน โดนผัวไล่ซ้อมมา แค่นั้นล่ะเจ้าของหอรีบมาทันที หญิงสาวมองสภาพห้องที่ว่างเปล่าตามราคา มีเพียงเตียงนอนไร้หมอนผ้าห่มเพราะเธอเพิ่งมาอยู่ใหม่ แต่ไม่เป็นไร อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้ว เดี๋ยวเธอค่อยจะไปหาซื้อของเข้าหออีกที คืนนี้เธอขอพักผ่อนก่อนแล้วกัน ตั้งแต่เลิกงานมายังไม่ได้นอนเลย ปาไปจะตีสามแล้ว ว่าแล้วน้ำค้างก็เดินไปจัดที่นอน เอาผ้าเช็ดตัวออกมาหนุนแทนหมอนพลางๆ หลับตาลงไปด้วยความเหนื่อยล้า คนที่ขับรถตามหาเมียมานานนับหลายชั่วโมง อีกไม่กี่นาทีก็จะเช้าแล้วไฟยังไม่ยอมหยุด มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน น้ำค้างจะหนีเขาไปไหนได้ในตอนดึกๆ หากไม่มีคนมารับเธอ แต่แล้วใครจะกล้า ไม่ใช่ว่านัดผู้ชายเอาไว้แล้วไปอยู่ด้วยกัน อย่าฝันว่าเขาจะยอม! ถ้ามันเป็นแบบนั้นจริงๆ หากเจอหญิงสาวเขาต้องเอาให้ตายไปข้าง! คนที่มันมีความกังวลเต็มหัวมันคิดได้ทุกอย่างนั่นแหละ แต่.. เธอคงจะลืมไปแล้วใช่ไหม ว่าน้องชายเธออยู่ในกำมือของเขา ก็ว่าจะไม่แตะแล้ว แต่เห็นทีสงสัยอยากลองของ พอนึกได้ดังนั้นไฟหักเลี้ยวรถกลับ ก่อนจะมุ่งกลับไปยังคอนโดของตัวเอง เขาเชื่อว่าน้ำค้างหนีเขาได้ไม่นานหรอก คราวนี้เขาจะดัดนิสัยไม่ให้อีกคนต่อต้านเขาได้เลย เมื่อเข้ามาถึงในห้อง คนที่คิดว่าน้ำค้างหนีเขาไปไหนไม่ได้หรอก แต่กลับเป็นตัวเองที่ต้องมาทนทรมานเพราะมีแต่กลิ่นของอีกคนเต็มไปหมด เขาจะหลับลงได้อย่างไร ไฟเหวี่ยงมือถือไปอัดกับผนังห้องอย่างแรงจนมันแตกกระจัดกระจายลงที่พื้น แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างหัวเสียสุดๆ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม