วันที่สามของการรักษาตัวของนัทโดยมีเจ้าหน้าที่สามสี่คนให้การช่วยเหลือ พวกเขาชินกับภาพแบบนี้เสียแล้ว การที่จะทำให้คนป่วยจากยาอันตรายหายเป็นปกติและออกไปใช้ชีวิตเหมือนเพื่อนภายนอก ความอดทนของเจ้าตัวและกำลังใจที่ส่งมาก็สำคัญ
ขนาดว่าคนที่เอามันเข้าไปในร่างกายยังต้องใช้เวลาเพื่อที่จะติดสิ่งเหล่านี้ ในการรักษาก็ย่อมใช้เวลาเช่นกัน
ส่วนคนที่นั่งอยู่หน้าห้องนั้นเธอรับรู้ทุกการกระทำ เธอเองก็เจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าน้องชายเลย นัทเจ็บแค่ไหน ทรมาณเท่าใด คนที่มันนั่งฟังอยู่ทรมาณไปกว่าหลายร้อยเท่า
แต่ยังไงเจ้าหน้าที่ของที่นี่ก็รับปากกับเธอแล้ว ว่าไม่เหมือนที่อื่นๆแน่นอน ก็ดูจากคนด้านนอกสิ่ เคยอาการแย่มากกว่านัทหลายเท่ายังนิ่งดี ข้อนี้แหละที่ทำให้น้ำค้างมีกำลังใจ
แกร๊ก! เจ้าหน้าที่ที่เดินเข้าไปได้พากันออกมาแล้ว น้ำค้างรีบเช็ดน้ำตาทันทีเพื่อไม่ให้คนอื่นได้เห็นความอ่อนแอของตัวเอง และผู้ชายคนนั้นที่ไปรับเขาเ
