ร่างเล็กลงจากรถแท็กซี่ได้รีบวิ่งเข้ามาในซอยคับแคบที่รถยนต์ไม่สามารถสัญจรไปมาได้ ท่ามกลางแดดที่ร้อนจัด แต่คนที่มีเรื่องร้อนใจมากกว่า น้ำค้างไม่ได้คิดถึงสิ่งนั้นเลย
เธอต้องรีบไป น้องชายกำลังรออยู่ และไม่แน่นัทอาจจะกำลังแย่ก็ได้
วินมอเตอร์ไซค์ก็ไม่มีพอที่จะพาเธอไปให้เร็วขึ้นเลย เธอต้องเดินเท้าต่อมาเอง และเวลาผ่านไปราวสิบนาทีก็มาถึง
"นัท!" ด้วยความร้อนอกร้อนใจ คราวนี้น้ำค้างเรียกชื่อน้องชายผ่านประตูไม้จากทางหน้าบ้าน ไม่ใช่ซุกเงินไว้อย่างทุกครั้งที่ผ่านมา
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! มือเรียวยกขึ้นเคาะเพราะประตูถูกล็อกจากด้านใน ด้วยความร้อนใจน้ำค้างเคาะไปอีกทีแต่มันกลับเงียบ หรือว่านัทจะเป็นอะไรไปแล้ว!
"นัท! เปิดประตูให้พี่หน่อย"
แอรด..
"..นะ..นัท!" น้ำค้างอึ้งไปชั่วขณะก่อนจะเอ่ยชื่อน้องชายออกมา นัทในสภาพโทรมๆ ตรงหน้า อีกทั้งร่างกายยังดูซูบผอม ใบหน้าซีดเผือดไร้สีสัน ริมฝีปากก็ดำคล้ำ ตัวสั่นเทาพยุงต
