ฮารูนะตัดสินใจเก็บโทรศัพท์มือถือลงในกระเป๋าสะพายใบเล็กแล้วเดินหาทางออกด้วยตัวเองรวมถึงเดินตามหาชายหนุ่มที่มาด้วยกันที่อยู่ๆ อีกฝ่ายกลับทิ้งเธอไว้แล้วเดินไปกับหญิงสาวที่ไหนก็ไม่รู้โดยไม่บอกเธอสักคำเดียว ฮารูนะเดินมาจนถึงโซนสวนสนุกสำหรับเด็กที่ตอนนี้มีเด็กจำนวนไม่น้อยต่างเล่นน้ำกันอยู่ ทำให้หญิงสาวต้องรีบเดินถอยหลังเพื่อหาทางออกอีกทาง
“I’ m so sorry!!” เสียงร้องอย่างตกใจของฮารูนะดังขึ้นมาทันทีเมื่อรับรู้ถึงร่างกายของตนเองปะทะกับอะไรสักอย่างจนต้องหันหลังมามองดู
“อาจารย์เคนตะ!!” หญิงสาวร้องเรียกชื่อคนตรงหน้าทันทีเมื่อเห็นว่าสิ่งที่เธอชนนั้นคือร่างกายของมนุษย์และมนุษย์คนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน
“สวัสดีครับ ฮารูนะ เจอกันอีกแล้วนะครับ” เคนอิจิเอ่ยทักทายคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้มบางๆ โดยไม่สนใจอาการตกใจกึ่งไม่พอใจของอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย
“บังเอิญ...เจอกัน...อีกแล้วนะคะ” ฮารูนะพูดออกมาเน้นน้ำหนักเสียงที่
