“สวัสดีครับอาจารย์เคนตะ” ฮารุโตะที่เดินมายืนอยู่ทางด้านหลังของอาจารย์หนุ่มที่กำลังยืนรอลิฟต์อยู่ก่อนจะเอ่ยทักทายอีกฝ่ายที่ยังมองไม่เห็นพวกเขา
“สวัสดีครับ ฮารุโตะ สวัสดีครับ นักศึกษา” เคนอิจิที่ได้ยินคำทักทายจากทางด้านหลังจึงหันหลังมามองก่อนจะเอ่ยทักทายคนทั้งสองอย่างเป็นมิตรด้วยรอยยิ้มอย่างที่ไม่มีลูกน้องคนใดของเขาได้เห็นมาก่อนแม้กระทั่งคิชิโร
“ไปตรวจร่างกายมาเหรอครับ” เคนอิจิเอ่ยถามต่อหลังจากที่พวกเขาทั้งสามเดินเข้ามาภายในลิฟต์แก้วที่มีเพียงพวกเขาสามคนเท่านั้นอยู่ภายใน
“ใช่ครับ นี่ก็กำลังกลับห้องพาฮานะไปทานข้าว ตั้งแต่เช้าฮานะยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยครับ” ฮารุโตะเป็นคนตอบแทนพี่สาวที่นั่งเงียบไม่แม้แต่จะหันไปมองบุคคลที่มาใหม่เลยรวมถึงคำทักทายกลับก็ยังไม่เอ่ยออกมาด้วยซ้ำ
“พอดีเลยครับ ผมทำอาหารมาฝากด้วยพอดี” เคนอิจิยกกล่องอาหารทรงสูงที่ห่อด้วยผ้าให้คนทั้งสองดูก่อนจะบอกออกไป
“ขอบคุณครับ อ
