“...”
ทำไม... บรรยากาศมันมาคุขึ้นมาได้วะเนี่ย -_-;
ผมทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตัวเดียวกับเธอ ยกหนังสือการ์ตูนมาจ่อหน้าตัวเอง แต่อ่านไม่รู้เรื่องหรอกเพราะมัวแต่เหลือบมองคนข้างๆ มากกว่า วันนี้ก็เป็นเหมือนทุกวันเสาร์ที่เอฟาจะไม่สวมแว่นเวลาอยู่บ้านเพราะไม่ต้องกลัวว่าใครจะมาเห็นความ ‘ไม่ภูมิฐาน’ อะไรนั่น เธอสวมชุดไปรเวทสบายๆ แต่กลับดูน่ารักสมวัยต่างจากคิวริที่เจอกันในชุดไปรเวททีไรก็เห็นฉูดฉาดเปรี้ยวจี๊ดราวหลุดออกมาจากนิตยสารวัยรุ่นทุกที ซึ่งผมชอบมากเลยละ -..- ปกติเอฟาจะไม่ค่อยมาที่บ้านผมหรอกนอกจากนานๆ จะเป็นฝ่ายมาหาปูโน่ที แต่ถ้าช่วงใกล้สอบแบบนี้เธอจะมาถี่หน่อยเพื่อติวหนังสือขั้นเทพกับปูโน่ที่บ้านนี้
เพราะโมซ่า น้องสาวเธอที่อยู่เกรด 10 เป็นเด็กดนตรีสายเปียโน เธอบอกผมว่าบางทีกำแพงในบ้านก็ไม่หนาพอที่จะเก็บเสียงเปียโนของโมซ่าอยู่หมัดจนไม่รบกวนสมาธิอ่านหนังสือของเธออะนะ
หืม? เอฟาหาวด้วยละ
อ๊ะ! ตาปร
