Rrrrrr Rrrrrrr Rrrrrrr เสียงรบกวนของมือถือดังขึ้นภายในห้องนอนรบกวนเวลานอนของเธอ
"อื้ออ~ ใครคะ" เธอกดรับสายทั้งทีหลับตาเลยไม่รู้ว่าปลายสายเป็นใคร
[ผู้ชายคนนั้นมันเป็นใคร!!] เธอลืมตาตื่นขึ้นเพราะเสียงตะหวาดในโทรศัพท์นับเป็นครั้งแรกเลยด้วยซ้ำที่ออสตินตะหวาดใส่เธอ
"ฟังน้องก่อน น้องอธิบายได้นะคะ" เธอรีบแก้ตัวเมื่อรู้ว่าปลายสายคือใคร
[อธิบายมา ถ้าฟังไม่ขึ้น อิสระของเธอจะไม่มีอีกต่อไป]
"พี่ไคเลอร์เป็นดาราดังที่นี่ค่ะวันนั้นน้องบังเอิญชนกับพี่เขาก็เลยได้ทำความรู้จักกันค่ะ" เธออธิบายด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
[ถ้ามันไม่มีอะไรทำไมต้องทำเสียงแบบนั้น] ออสตินจับผิดเธอ เขารอว่าเธอจะพูดมันออกมาเองหรือปล่อยไป
"ไม่มีอะไรจริงๆ ค่ะ น้องแค่ง่วง" แก้ตัวไป
[แล้วในรูปมันหมายความว่าไง!!] ออสตินส่งภาพของเธอที่สะดุดล้มอยู่ในอ้อมกอดของไคเลอร์
[พรุ่งนี้เจอกัน] พูดจบก็ตัดสายไปโดยไม่ให้เธอพูดอะไร
'หมดกันอิสระของฉัน' เธอพูดปลงกับชีวิตของตัวเองที่ไม่มีสิทธิ์เลือกหรือทำอะไรตามใจตัวเองเลย
"หนูไปเรียนแล้วนะคะคุณย่า" ฟอด!! เธอเดินลงมาจากชั้นบนก่อนที่จะไปโรงเรียนเธอหอมแก้มหญิงชราด้วยความรัก
"ตั้งใจเรียนนะลูก อ่านหนังสือล่ะ อย่าเอาเวลาแต่เที่ยว" หญิงชราไม่วายที่จะสั่งเธอ
"ค่ะย่า" พูดจบเธอก็เดินนั่งรถออกจากบ้านไป
"ขอบคุณค่ะ" ก่อนลงจากรถเธอไม่ลืมที่จะขอบคุณคนรถของบ้าน
"อย่าไหวลุงเลยคุณหนู ลุงเป็นเเค่คนขับรถ" คุณลุงวัยกลางคนพูดอย่างเกรงใจ
"ไม่เป็นไรค่ะ คุณลุงอายุมากกว่าหนู" เธอหันมายิ้มตาหยีพูดกับชายวัยกลางคน
"ซาเฟียร์' เสียงเรียกจากเอร่าเพื่อนของเธอที่กำลังเดินมากับเพื่อนอีกสองคนตรงมาทางที่เธอยืนอยู่
"ไปเดินเล่นกันก่อนดีกว่า เหลือเวลาอีกสองชั่วโมงกว่าจะเข้าเรียน" ไอร่าจับมือเพื่อนๆ เดินไปแถวๆสวนของโรงเรียนที่ทำไว้เพื่อให้เด็กนั่งเรียนนั่งเล่นเพราะไม่โรงเรียนไม่อยากให้เด็กๆเครียดเรื่องเรียน
"วันนี้เลิกโรงเรียนเเล้วไปเที่ยวกันมั้ย" เคร่าชวนเพื่อนไปเที่ยวอีกครั้งเพราะอยากเจอไคเลอร์ดาราในดวงใจของเธอ
"อยากไปเจอผู้ชายคนนั้นหรอ" เอร่าพูดอย่างรู้ทันเพราะเธอรู้สึกไม่ชอบไคเลอร์สักนิดเดียว
"เรียกดีๆ ก็ได้นะเอร่า" เธอหันมาทำหน้างอให้น้องสาวของเธอ
ผ่านไปหลายชั่วโมงสี่สาวเดินออกมาจากห้องเรียนด้วยความเหนื่อยล้าที่นั่งฟังอาจารย์สอนไปร่วมสองชั่วโมงเต็ม
"เหนื่อยจัง หิว" ไอราพูดขึ้นมา
"กินอะไรดี" เคร่าสุดยอดสาวนักกินพูดขึ้น
"อะไรก็ได้ที่อร่อยๆ" โรงเรียนหญิงล้วนที่เนเธอร์แลนด์วันนี้มีเรียนเเค่ช่วงเช้า สามารถกลับบ้านได้ แต่ถ้าใครอยากเรียนพิเศษหรือตัวการหาความรู้พิเศษก็สามารถต่อเวลาเรียนได้
ซาเฟียร์เรียนเก่งอยู่เเล้วจึงไม่ต้องเรียนอะไรเพิ่มและเธอก็พูดได้หลายภาษา ทั้งภาษาดัตช์ที่เป็นภาษาพื้นเมืองของเนเธอร์แลนด์ ภาษาอังกฤษ และภาษาจีนที่เธอชอบเรียนเป็นพิเศษ
สี่สาวนั่งรถมาที่ภัตตาคารหรูใจกลางเมืองอัมสเตอร์ดัม
"สั่งเลยวันนี้เราเลี้ยงเองต้อนรับซาเฟียร์ด้วย" ไอร่าพูดออกมาเพราะวันนี้เธอจะเป็นคนออกค่าอาหารให้เพื่อนๆเอง
สี่สาวลงมือสั่งอาหารมาหลายอย่าง ส่วนซาเฟียร์สั่งอาหารที่ขึ้นชื่อของชาวดัตช์เพราะสั่งมาเผื่อเพื่อนๆ
เธอสั่ง Stroopwafels หรือ วาฟเฟิลสอดไส้คาราเมลเป็นอาหารขึ้นชื่อเนเธอร์แลนด์ ในเมนูริชอันดับแรกๆ ที่ไม่ควรพลาด เพราะ Stroopwafels เป็นอาหารประจำชาติที่ชาวเนเธอร์แลนด์นิยมนำมารับประทานกับกาแฟร้อนๆ
ส่วนเมนูที่สอง จะเป็น Hollandse Nieuwe Haring (New Holland Herring) เป็นเมนูเอาใจคนชอบทานปลาเพราะเป็นเมนูปลาแฮรริ่งสดทานกับหอมหัวใหญ่ซอยโรยด้วยพริกไทยเล็กน้อย
และเมนูที่สามจะเป็น Oliebollen หรือ ออยลี่บอลเลน อีกหนึ่งเมนูที่ไม่ควรพลาดเพราะทำจากแป้งขนมผสมลูกเกดที่ถูกนำไปทอดในน้ำมันร้อนจัดแบบท่วมๆโรยด้วยน้ำตาลไอซิ่งหวานๆ
เมนูที่สี่เธอสั่ง Boerenkool Stamppot เป็นอาหารประจำชาติเนเธอร์แลนด์ที่นักท่องเที่ยวให้ความสนใจกันมากเพราะเป็นเมนูมันฝรั่งบดผสมกับผักที่มีรสชาติค่อนข้างแปลกแต่อร่อยและให้กลิ่นอายของความเป็นเนเธอร์แลนด์อย่างชัดเจน
โดยเป็นเมนูอาหารขึ้นชื่อของเนเธอร์แลนด์นี้ นิยมรับประทานกับเบคอนหรือไส้กรอกแสนอร่อย
และเมนูสุดท้ายที่เธอสั่งจะเป็น Pannekoeken หรือแพนเค้กสไตล์เนเธอร์แลนด์ซึ่งประเทศเนเธอร์แลนด์ยังถือเป็นต้นกำเนิดของแพนเค้กที่เรารู้จักกันโดยทั่วไปแต่ของที่นี่จะแตกต่างจากที่อื่นๆ
และตบท้ายด้วยของหวานไอศกรีมหอมหวานที่เธอและเพื่อนๆชอบ
"สวัสดีครับน้องซาเฟียร์ สวัสดีครับทุกคน" สักพักก็มีเสียงผู้ชายที่เคร่าคุ้นเคยเอ่ยทักขึ้นมาจากทางด้านหลังของเธอ
"พี่ไคเลอร์" เคร่าพูดเบาๆเพราะเกรงใจคนในร้าน
"เอ่อ สวัสดีค่ะ" ซาเฟียร์ทักทายกลับแต่สายตากลับมองไม่รอบๆ เพราะตอนนี้พี่ชายเธอกำลังเดินทางมาและภัตตาคารตรงนี้เป็นทางผ่านบ้านของคุณย่าบอกเธอ
"เป็นอะไรหรือเปล่าครับ มองอะไร" ไทเลอร์เห็นความผิดปกติของเด็กสาวจึงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"เพื่อนฉันอาจจะไม่ได้อยากคุยกับคุณมั้ง~" เอร่าแกล้งพูดลอยๆ แสร้งมองดูเล็บของตัวเอง
ไคเลอร์ไม่ได้ถือสาอะไรกับคำพูดของเอร่าและเขาออกจะเอ็นดูด้วบซ้ำเด็กคนนี้เหมือนมีอะไรให้ดึงดูดเขาไปมากเสียด้วยซ้ำ ดื้อๆแบบนี้ถ้าได้เขาไปปราบคงจะดี
"เปล่าหรอกค่ะ หนูแค่มองดูเด็กๆเฉยๆ" เธอโกหก
"วันนี้พี่ไคเลอร์ มาทานข้าวที่นี่หรอคะ" เคร่าถามชายหนุ่มเพราะเธอยังไม่รู้ว่าทำไมพวกเธอบังเอิญเจอกับเขาอีกแล้ว
"เปล่าครับวันนี้พี่ผ่านมาเเถวนี้เลยมองเห็นพวกหนูพี่ก็เลยแวะมาทักทาย"
ติ๊ง ติ๊ง~ เสียงของความมือถือของซาเฟียร์ดังขึ้นเรียกความสนใจของเพื่อนๆ
Austin : ตอนไหนจะกลับบ้าน มันเลยเวลาเลิกเรียนเเล้ว
Safia : กำลังจะกลับแล้วค่ะ รอรถอยู่
Austin : อีก 5 นาทีถึง อย่าให้รู้ว่าแอบไปนัดเจอกับมัน
Safia : หมายความว่าไงคะ?
Austin : กลับบ้านเมื่อไหร่มีเคลียร์
Safia : แล้วแต่พี่ชายเถอะค่ะ
"เอ่อ หนูขอกลับบ้านก่อนนะคะ มีธุระด่วน" เธอตัดบทเเล้วเดินออกไปนอกร้านเมื่อรถของพี่ชายเธอมาถึง
"สวัสดีค่ะ" เธอหันมาทักทายเขาตามปกติ และนั่งห่างๆเขา
"ขยับมานี่ ไหนเด็กที่เถียงพี่ก่อนหน้านี้ไปไหนแล้วล่ะ" ออสตินพูดกับเธอด้วยเสียงนิ่งๆ
"ขอโทษค่ะ" เธอหันมาขอโทษเขาแล้วมองออกนอกหน้าต่างรถคันหรู
"อ๊ะ!!!"