เช้าวันนี้ เป็นวาสินีที่ตื่นขึ้นมาก่อน และก็พบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ในอ้อมแขนล่ำสันของปรมินทร์
สมองของหล่อนผุดภาพเหตุการณ์เมื่อคืนขึ้นมาอย่างแจ่มชัด และมันก็ทำให้หล่อนอับอายเหลือเกิน
“นี่เราทำบ้าอะไรลงไปอีกแล้วเนี่ย”
หญิงสาวขยับจะลุกหนีลงจากเตียง แต่ปรมินทร์ก็ลืมตาขึ้นเสียก่อน
“ตื่นแล้วหรือวา”
วาสินีเขินมาก แต่ก็พยายามที่จะกลบเกลื่อนความรู้สึกนั้นเอาไว้ให้ลึกที่สุด
“วาจะรีบไปเอารถที่ไนต์คลับน่ะค่ะ แล้วก็จะกลับบ้านเลย”
ชายหนุ่มขยับตัวลุกขึ้น ผ้าห่มที่คลุมหน้าอกกว้างเอาไว้เลื่อนลงไปกองที่หน้าท้องแบนเรียบของเขา
หญิงสาวเผยอมองด้วยสายตาชื่นชมระคนหิว แต่เมื่อตั้งสติได้ก็รีบเชิดหน้า พูดแก้เขิน
“พี่สองลืมเรื่องเมื่อคืนไปนะคะ วาเมาก็เลยทำอะไรบ้าๆ ลงไปน่ะ”
“เราไม่จำเป็นต้องลืม เพราะเราจะแต่งงานกันอยู่แล้ว”
วาสินีช้อนตาขึ้นมองปรมินทร์ แสงแดดที่ส่องเข้ามาภายในห้อง ทำให้คนตรงหน้าหล่อเหลากว่า
