หย่าสักที...ฉันจะมีผัวใหม่

บทที่ 5 ภาพลวงตา

ไร่ภูตะวันตั้งอยู่บนดอยสูง ทางทิศเหนือของประเทศไทยมีอุณหภูมิต่ำตลอดทั้งปี หน้าฝนอากาศก็จะเย็นยะเยือก ส่วนหน้าหนาวก็หนาวจนอุณหภูมิติดลบ

...บนดอยสูงนั้นเป็นแหล่งผลิตชากาแฟส่งออกอันดับต้น ๆ ของประเทศ ครอบครัวไชยวงศ์นันต์เป็นผู้ดีตระกูลเก่าแก่สืบเชื้อมาจากสายเจ้าทางเหนือ ต้นสกุลนั้นเป็นคนใหญ่คนโตประจำเมืองนครประเทศราชล้านนา แน่นอนว่าครอบครัวนี้มีอิทธิพลมากเหลือคณานับ แม้นแต่สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรยังมาจากตระกูลนี้ คายตะคาบให้กันมารุ่นต่อรุ่น พักหลังลูกหลานไม่ค่อยเล่นการเมืองแล้ว กระนั้นสส.หลายเขตก็ยังให้การเคารพนับถือคนในตระกูลนี้เสมอ คงเป็นเพราะประชาชนส่วนใหญ่ที่นี่นับถือและชื่นชมครอบครัวนี้มาโดยตลอด ความเกรงใจจึงเกิดขึ้นแม้นว่าพวกเขาจะไม่ได้ใช้อำนาจในทางที่ผิด

ภูเมฆ ภูผา ภูตะวัน เป็นพี่น้องกัน ชายสองหญิงหนึ่งนั้นเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก ทว่าระหว่างเรียนต้องแยกย้าย ก่อนที่พี่ชายคนโตจะกลับมาสานต่อธุรกิจของครอบครัวหลังจากคนเป็นพ่อวายชนม์

“ทำไมเหม่อครับ” เสียงของลุงจันทร์ผาทำให้ภูเมฆหันมามอง ในมือของเขาถือแก้วกาแฟร้อนอยู่ในมือ

“นั่นสิ” เขารู้สึกเหงาหัวใจ อยากมีใครสักคนเคียงข้าง อยากแต่งงานและมีลูกน่ารักสักสองสามคน ชีวิตที่ประสบความสำเร็จทุกอย่างนั้นช่างเงียบเหงา ไร้แรงบันดาลใจเสียเหลือเกิน ตอนนี้เรียกได้ว่าทำงานไปวัน ๆ รอวันตายเท่านั้น

“ผมนึกว่าไปเที่ยวกรุงเทพฯ รอบนี้จะได้แม่เลี้ยงซะแล้ว” เขาหัวเราะให้กับคำพูดของลุงจันทร์ผา ผู้ชายร่างท้วมที่มักมีผ้าขาวม้าคาดที่เอวเป็นประจำ

“เฮ้อ เจอถูกใจก็แต่งงานซะแล้ว” ว่าเสียงอ่อน จันทน์ผาเดาออกเลยว่าพ่อเลี้ยงหมายถึงใคร

“น่าเสียดายเหมือนกันครับ เธออ่อนหวานมากเลย เหมาะกับพ่อเลี้ยงนะครับ”

“ฮ่า ๆ พูดถูกใจนะ” เขายกแก้วกาแฟชี้ไปทางจันทร์ผาอย่างคนถูกอกถูกใจกับคำตอบของอีกฝ่าย ก่อนจะยกขึ้นจิบเบา ๆ ซึ่งจันทน์ผานั้นไม่ต่างจากพี่เลี้ยงของเขา ที่คอยแนะนำงานให้ด้วยความที่อีกฝ่ายเคยทำงานกับผู้เป็นพ่อมาก่อน

“อย่างว่าแหละครับ คนถูกใจก็มักจะมาผิดเวลาแบบนี้แหละ”

“นั่นสิ...ที่เหลือก็ไม่ถูกใจเอาซะเลย” เขาส่ายหน้าเบา ๆ ตลอดชีวิตนี้มีสาว ๆ สวย ๆ เข้าหาเขาเยอะมาก แต่ก็ไม่เคยมีคนไหนที่เข้ามาในใจของเขาได้เท่ากับเธอคนนั้น...แพรไหม หล่อนเข้ามาในใจของเขาตั้งแต่แรกพบ ทว่า

“ไม่ต้องคิดอะไรหรอก เดี๋ยวก็มี” อยู่ ๆ เสียงแหบแห้งของคนเป็นแม่ก็ดังขึ้น แม่เลี้ยงพรพรรณได้ยินบทสนทนาทั้งหมด

“แม่แอบฟังผมพูดเหรอครับ” เขาไม่พอใจเท่าไรนัก ใครต่างก็รู้ว่ามารดาเป็นคนอย่างไร เจ้ากี้เจ้าการมากแค่ไหน

“ทำไม ทำไมแม่จะได้ยินไม่ได้”

“นี่มันเรื่องส่วนตัวของผมนะแม่”

“หึ ส่วนตงส่วนตัวอะไร ไม่ต้องเร่งหาผู้หญิงมาแต่งงานด้วยหรอก แม่มีให้แล้ว” ประโยคนี้อีกแล้ว ภูเมฆกลอกตามองบน เขาไม่ชอบให้มารดาจับเขาแต่งงานกับใคร ไม่ต่างจากคลุมถุงชนเลยสักนิด

“เฮ้อ...” เขากลอกตามองบน ชายหนุ่มรู้ว่ามารดานั้นต้องการให้เขาแต่งงานกับใคร และผู้หญิงคนนั้นหน้าตาเป็นอย่างไร ด้วยความที่หล่อนเป็นดาราดัง เขามักเห็นเธอผ่านหน้าจอทีวี หรือแม้แต่บนฉลากผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ

...แม่เลี้ยงพรพรรณมีเหล่าบริวารเยอะ เธอรู้จักมารดาของผู้หญิงที่จะมาแต่งงานกับลูกชาย ส่วนคนที่ถูกจับคลุมถุงชนก็เอาแต่ส่ายหน้า ผู้หญิงที่จะมาเป็นเมียเขานั้นเขาต้องเป็นคนเลือกเองเท่านั้น...

วันประชุมใหญ่ของบริษัท การพบหน้าผู้เป็นพ่อทำให้อนาวินนั้นเกร็งไม่น้อย บิดาเป็นคนมาดนิ่ง เคร่งขรึม ใบหน้าตึงตลอดเวลานั้นทำให้เขาต้องหวั่นเกรง ซึ่งไม่ใช่แค่เขาแต่รวมถึงคนอื่นด้วย อนาวินขึ้นเป็นประธานบริหารได้สามปีแล้ว กำไรที่ทำให้บริษัทนั้นน่าพึงพอใจเลยทีเดียว แต่ก็ไม่เคยพอใจคนเป็นพ่อ

“ทำไมแกไม่มีลูกสักที” อยู่ ๆ คนเป็นพ่อก็เอ่ยพูดขึ้นหลังจากออกจากห้องประชุม อนุวัฒน์เข้ามายังห้องทำงานของลูกชายที่ซึ่งเคยเป็นห้องทำงานของเขามาก่อน หันหลังมามองหน้าลูกชายที่ยังไม่ตอบคำถามเขา

“ยังไม่อยากมีครับ” เขาว่าเสียงเบา ตอบเพราะพ่อทำหน้าเคร่งขรึมใส่ ยิ่งได้ยินคำตอบของลูกชายก็ยิ่งไม่พอใจ

“ทำไม”

“_”

“ถ้าไม่รักเธอก็หย่าซะ” ยื่นคำขาด ใช่ว่าจะไม่รู้พฤติกรรมของลูกชายคนเดียว นิสัยเจ้าชู้ที่ถอดแบบกันมานั้นทำให้เขามองลูกชายทะลุปรุโปร่ง

ชายหนุ่มไหวไหล่ขึ้น...ก็บอกแล้วไงว่าการมีเมียหัวอ่อนมันดีมากแค่ไหน ทำไมเขาต้องหย่าก็ในเมื่อไม่เหงาและเธอก็หัวอ่อนไม่รู้ว่าเขาทำอะไรบ้าง

“อย่างน้อยก็บอกเธอว่าจะมีเมียเพิ่มให้เธอตัดสินใจเอง”

“เหมือนพ่อบอกแม่น่ะเหรอ” พ่อของเขามีเมียออกหน้าออกตาในสังคมถึงสามคนด้วยกัน แต่นั่นก็เป็นการยินยอมจากผู้เป็นแม่ที่เป็นเมียหลวง

“ใช่ ไม่ต้องไปหลอกเธอ”

“พ่อไม่ต้องยุ่งหรอก แล้วก็ไม่ต้องคิดไปบอกเธอด้วย” ว่าเสียงเข้ม แต่ใช่ว่าผู้เป็นพ่อกลัวคำขู่ เพียงแต่ว่าในใจนั้นก็ชื่นชอบลูกสะใภ้คนนี้ ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้กับคนเป็นลูก ตระกูลของเขาให้แปดเปื้อน เลยเลือกที่จะเงียบแล้วปล่อยให้คนเป็นลูกจัดการเอง อีกอย่างถึงบอกไปหนูแพรไหมก็ใช่ว่าจะเชื่อใคร เธอรักและเทิดทูนผัวคนนี้มากแค่ไหนใครต่างรู้ดี

“สักวันหนึ่งคำโกหกของแกจะย้อนมาทำร้ายแกเอง” เตือนในฐานะคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อน ผ่านร้อนผ่านหนาวมาตั้งเท่าไร หวังว่าสักวันลูกชายจะลืมตาตื่น

“ไม่หรอก ผมไม่เกมง่าย ๆ หรอก”

“หึ...” แค่นหัวเราะเบา ๆ ที่ไม่อยากเข้าไปยุ่งนั้นความรักมันเป็นเรื่องของคนสองคน น่าสงสารหนูแพรไหมไม่น้อยที่ต้องอยู่กับลูกชายจอมเจ้าชู้ แต่จะด่าจะว่าก็ไม่ได้ลูกเขาก็เหมือนเขานั่นแหละ...

ก่อนวันงานเปิดร้านวันแรก...อนาวินพาภรรยาสาวมาดินเนอร์นอกบ้านตามที่ให้คำมั่นสัญญากับเจ้าหล่อนไว้ เธอแต่งกายด้วยชุดเดรสสีชมพูหวาน ทางด้านบนนั้นเป็นเกาะอก ผูกด้วยโบดอกกุหลาบตัวเบ้อเร่อที่หัวไหล่ ทิ้งชายดอกไม้ลงมายาวเฟื้อยจนถึงพื้น กระโปรงไม่ยาวมากเลยเข่ามาเพียงนิด ด้วยความที่ไม่ใช่คนสูงจึงเลือกที่จะทิ้งให้เห็นช่วงขา และสวมรองเท้าส้นสูงที่สูงถึงห้านิ้ว เพื่อที่จะได้ดูสมส่วนกับคนเป็นสามีที่สูงถึงหนึ่งร้อยแปดสิบแปด

“แพรสวยมากเลย” เขาปากหวานอย่างนี้อยู่เรื่อย ขณะเดียวกันที่สายตาแหลมคมนี้ก็ชำเลืองมองสาวสวยโต๊ะทางด้านหลังของภรรยาสาวไปด้วย

“ปากหวานจัง” ว่าพร้อมกับเอียงคอเขินอาย เธอแก้เขินด้วยการยกมือเรียกบริกร

“ให้พี่เรียกสิ” เธอลดมือลงเมื่อเขาจะเป็นคนเรียกให้ ก่อนที่ไม่นานบริกรหนุ่มจะเดินมาพร้อมกับดอกไม้ช่อโต แพรไหมตาโตยกมือขึ้นป้องปาก เพราะดอกกุหลาบสีขาวนั้นเธอชอบมาก

“สวยไหม” อนาวินรับมาพร้อมกับเอ่ยปากถามเธอ

“สวยมากเลยค่ะ” ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน เขาหอบช่อดอกไม้เดินไปหาคนเป็นภรรยา ยื่นให้เธอ

“ยินดีด้วยนะ”

“ขอบคุณค่ะ” เธอยิ้มแก้มแทบปริ ก่อนที่คนตัวโตจะยื่นโทรศัพท์ให้กับภานุที่ยืนอยู่ไม่ไกล ให้อีกฝ่ายถ่ายรูปให้

“เดี๋ยวสิ...ให้แพรหามุมดี ๆ ก่อน” เธอจัดแจงตัวเอง หอบดอกไม้ช่อโต ยืนเคียงข้างสามีหนุ่ม ฉีกยิ้มกว้างใส่กล้องโทรศัพท์มือถือ เขาไม่เคยลืมความโรแมนติกนี้ มักมีดอกไม้ให้เธอทุกเทศกาล พามากินข้าวและเขาก็อัปรูปลงโซเชียลเสมอ

“อัปรูปลงแล้วเหรอ ไวจัง” เธอเห็นรูปภาพที่เขาอัปโหลดลงโซเชียลก็ได้แต่ยิ้มหวาน แค็ปชันที่ทำให้หัวใจกระชุ่มกระชวย

‘ยินดีกับร้านกาแฟล่วงหน้าครับ ภรรยาคนสวย’

ภายนอกใครต่างก็อิจฉา อนาวินมีผู้ติดตามอินสตราแกรมมากพอสมควร ด้วยไลฟ์สไตล์ประธานบริษัทที่ยังหนุ่มยังแน่นนี้ ทำให้มีสาว ๆ กรี๊ดกร๊าดกันรวมถึงสาวสองที่ชอบแคปรูปภาพของเขาไปเม้าท์มอยในกล่อมสิบแปดบวก ไม่แปลกที่จะมีผู้ติดตามมาก

เขาเป็นคนหล่อ...อนาวินส่วนสูงเกินมาตรฐานชายไทย ผู้ชายที่ออกกำลังกายสม่ำเสมอ อกผายไหล่ผึ่งในชุดสูทนี้ทำให้เธอหลงใหล อาหารการกินดิบดี เขาเลือกกินแต่อาหารที่ดีต่อสุขภาพ ผิวพรรณจึงผ่องใส เว้นเสียแต่แอลกอฮอล์ที่เขามักดื่ม บุหรี่ที่เขาสูบ มันก็ทำลายสุขภาพของเขาไม่น้อย กระนั้นมันก็ไม่ได้ลดทอนความดูดีของเขาให้ลดลง

ในอดีตสามีหนุ่มติดการพนันด้วย เธอรู้เพราะเขานั้นรู้จักพ่อของเธอ บิดาเป็นผีพนันตัวฉกาจ แต่ดีที่เขาเลิกได้ ด้วยความที่พ่อของเขายื่นคำขาด หากไม่เลิกก็จะตัดเขาออกจากกองมรดก ซึ่งอนาวินก็ทำได้

“เดี๋ยวพี่ไปเข้าห้องน้ำก่อน” นั่งทานอาหารสักพักเขาก็เอ่ยพูดขึ้น แพรไหมพยักหน้าเบา ๆ ไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วคนเป็นสามีเดินตามผู้หญิงคนหนึ่งต่างหาก

“ขอโทษนะครับ” เขาเอ่ยทักเจ้าหล่อนหลังที่เธอเดินมาถึงหน้าห้องน้ำหญิง

“คะ?” สาวร่างบางหุ่นนางแบบหันขวับมาตามเสียงเรียก เธอไม่แปลกใจที่เป็นเขา เพราะอีกฝ่ายแอบมองเธอมาโดยตลอด

“คุณสวยมากเลย เลยอยากทำความรู้จักน่ะ”

“หึ แต่คุณมากับเมียเนี่ยนะ” ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปาก เขายกมือทั้งสองข้างราวกับถูกตำรวจจับ

“แล้วคุณว่าไงครับ ถ้าผมมีเมียแล้ว” หญิงสาวมองคนพูดนิ่ง สบตากับเขาก่อนจะเลื่อนสายตาดูการแต่งกาย ใบหน้าของเขาคุ้นมาก ก่อนที่เธอจะนึกอะไรออก

“คุณอนาวิน?”

“ใช่ครับ ผมอนาวิน” เขาตอบพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก ส่วนเธอก็ดวงตาลุกวาว เนื่องจากภายในร้านอาหารนั้นแสงสลัวเลยมองหน้าเขาไม่ชัด แต่ตอนนี้ชัดแจ่มแจ้งแล้ว

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” ว่าพร้อมกับยื่นมือไปรับโทรศัพท์ของเขาเพื่อจะได้พิมพ์เบอร์ให้ อนาวินใช้โอกาสนี้เลื่อนสายตามองสาวเจ้าตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอสวยและนมใหญ่ หุ่นนางแบบขาคงยาวพาดคอเขาได้ ชายหนุ่มอดที่จะจินตนาการถึงบทรักบนเตียงอันเร่าร้อนกับเธอไม่ได้เลยทีเดียว...