11
1557 คำ
ยลรดาพยายามผลักไสร่างใหญ่ไปให้พ้น “ปล่อยฉันนะ ไอ้คนเลว ฉันตกลงทำงานกับคุณเพราะคิดว่าคุณต้องการล่าม ไม่คิดเลยว่าจิตใจคุณจะต่ำทราม คิดจะฟาดไม่เลือกแม้แต่คนที่ทำงานให้คุณ”
“ฉันเลือกนะทูนหัว” เขากระแทกเสียงเข้มใส่ แล้วจับเธอหมุนกลับมาเผชิญหน้า “ฉันเลือกเธอมาทำงาน แล้วก็เลือกมาทำอย่างอื่นด้วย เธอคงไม่ได้อ่านสัญญาอย่างละเอียดใช่ไหม ยลรดา” รังสีโหดเหี้ยมแผ่ออกมาจากดวงตา เขาไม่ยอมให้เรื่องนี้จบง่ายๆ จ้องเขม็งกับดวงตาที่ฉายแววหวาดหวั่น แต่กลับไม่กรีดร้องหวาดกลัวอย่างที่เขาคิดเอาไว้แต่แรก
“หมายความว่ายังไง”
“ฉันคิดแล้วว่าเธอไม่ได้อ่านมัน แต่เธอเซ็นไปแล้ว คิดหนีหน้าที่ไม่ได้หรอกนะสาวน้อย” เสียงทุ้มต่ำเต็มไปด้วยอารมณ์เอาชนะ
“หน้าที่อะไร ถ้านอกเหนือจากงานล่าม พรุ่งนี้คุณเตรียมประกาศหาล่ามคนใหม่ได้เลย ฉันไม่ทำงานกับเจ้านายบ้ากาม”
“แต่ผมจับคุณล่ามไว้แล้วด้วยสัญญาที่คุณลงชื่อเซ็นเอง”
เขาตอบหน้าตาย แต่ส่งยิ้มร้ายเย็นสุดขั้วหัวใจ นี่แหละตัวตนที่แท้จริงของ เควิน ลาซอนติ อยากได้ต้องได้ ไม่ได้ก็ต้องหาหนทางเอามาจนได้
“หมายความว่าไง”
เธอตกใจจนสะดุ้งเฮือก เมื่ออ้อมแขนของเขาอุ้มเธอลอยสูงจากพื้นแล้วพาเดินผ่านโต๊ะอาหารเข้าไปสู่ห้องนอน ร่างเล็กยิ่งดิ้นเร่าให้พ้นพันธนาการของซาตาน
“ปล่อยฉันลงนะคุณเควิน ไอ้คนบ้า คุณหลอกฉัน ลูก้าก็ด้วย ฉันเกลียดพวกคุณ”
ยิ่งเธอออกแรงดิ้นมากเท่าไร ผิวเนียนๆ ก็ยิ่งเสียดสีอกแกร่งที่เปี่ยมพลังของบุรุษ จนเวลานี้ไม่มีอะไรจะฉุดความแข็งกระด้างที่ดันตัวตนเหยียดยาว มันคึกคักอย่างมีชีวิตชีวาแล้วพร้อมจะจัดการกับปูตัวน้อยที่เขาตะครุบเอาไว้ได้ แล้วจะไม่ปล่อยให้หนีไปได้ ถ้าคืนนี้เขาไม่ได้ชิมเนื้อปู
เธอหวีดร้องด้วยความตกใจ แล้วตะโกนขอความช่วยเหลือออกมา พอนึกขึ้นได้ว่าเปลืองแรงเปล่าห้องนี้มีผนังกันเสียงเพื่อให้ลูกค้าวีไอพีที่เข้าพักได้สัมผัสถึงความเงียบสงบไร้การรบกวน ความรู้สึกของยลรดาราวกับดำดิ่งจมลงกลางสายน้ำความกลัวเริ่มเอ่อมารวมที่เบ้าตา
ทว่าแสงสว่างจากไฟในห้องอาหารสาดส่องมาถึงทางเดินที่ทอดยาวถึงหน้าห้องนอน ทำให้เห็นสายตาแน่วแน่ชวนกดดัน ยลรดาพยายามตั้งสติในนาทีวิกฤติ ความหวิววูบที่ประเดประดังเข้ามา ริมฝีปากนุ่มขบเม้มเบาๆ เพื่อขับไล่ความหวาดกลัว
หญิงสาวเอ่ยไปอย่างที่คิด พร้อมตีสีหน้าตำหนิ ไม่ยินยอม “มันไม่ใช่ความคิดที่ดีแน่คุณเควิน ฉันขอร้องล่ะวางฉันลงและปล่อยฉันออกไป”
ไม่กี่อึดใจเจ้าของร่างสูงอุ้มหญิงสาวมาถึงประตูห้องนอนที่เลยลึกเข้ามาถึงชั้นใน นั่นยิ่งปิดโอกาสเส้นทางรอดให้เหลือเพียงครึ่งเดียว
เขาใช้ไหล่หนาผลักดันประตูให้เปิดออก แผ่นหลังกว้างดันบานประตูสีขาวกลับไป ประตูปิดลงจนกระทั่งได้ยินเสียงแกร๊ก เรียกให้ร่างเล็กขนลุกซู่พร้อมกับความรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง
รอยยิ้มหายนะเริ่มเผยบนใบหน้าคมเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ “ฉลาดที่เลือกเก็บเสียงร้องเอาไว้ เพราะคืนนี้เธออาจต้องใช้เสียงทั้งคืน”
“คุณคงไม่ได้ยินเสียงร้องของฉัน เพราะคืนนี้เราจะไม่อยู่ที่นี่ พาฉันออกไป”
“เราควรอยู่ที่นี่ด้วยกัน” เขาสำทับเสียงเข้ม
“ฉันไม่จำเป็นต้องปฏิบัติตามคำสั่งชีกอของคุณ”
หญิงสาวดิ้นขลุกขลักอยู่ภายในอ้อมกอดที่รัดแน่น ชายหนุ่มดุเธอผ่านทางสายตา “เดี๋ยวได้ดิ้นแน่”
เธอหลบสายตาร้อนแรงที่สื่อความต้องการจากเบื้องลึกอย่างแจ่มชัด แล้วกวาดสายตาหวาดวิตกมองสภาพแวดล้อมภายในห้องนอนหรูหราคลุ้งเคล้าไปด้วยมนต์เสน่ห์แบบเมดิเตอร์เรเนียนอันชวนค้นหา ด้วยเฉดสีแบบพาสเทล มีเตียงขนาดคิงไซส์เด่นหราตั้งอยู่บริเวณกลางห้องและเธอรับรู้เสียงหัวใจตนเองที่กำลังเต้นโครมคราม
ถัดเข้าไปเป็นห้องน้ำหรูหราสะดุดตาด้วยประตูกระจกหนาแบบบานเลื่อน ยลรดาชะงักค้างมองมันแล้วเย็นสันหลังวาบ หากมองทะลุเข้าไปจะเห็นอ่างจากุชชีขนาดใหญ่หรูหรามันถูกเตรียมพร้อมไว้แล้วมีฟองโฟมลอยอยู่เต็มอ่าง ราวกับว่ากำลังรอคนลงแช่ ห้องน้ำถูกออกแบบเพื่อให้คนบนเตียงได้มองเห็นคนในอ่างอาบน้ำแหวกว่ายในอ่างจากุชชีอย่างเต็มตา
คิ้วหนาขมวดขึ้นมองตามสายตาเธอไป จุดหมายของเขาค้างอยู่ที่ขอบอ่างจากุชชี ซึ่งมีราวจับอย่างดีรองรับการลื่นล้ม “เข้าท่าดีใช่ไหม อยากทดลองเล่นน้ำในอ่างจากุชชีหรือไง ฉันว่ามันกว้างเหมาะกับการลงแช่พร้อมกันสองคน เพราะฉันไม่ชอบนอนดูคนเล่นน้ำ แต่ฉันชอบลงไป เล่น...ในน้ำ” เขาเน้นเสียงหนักทีละคำ
‘เล่น ใน น้ำ ไปเล่นคนเดียวเถอะ ไอ้บอส บ้ากาม’
ยลรดากลั้นใจช้อนตาขึ้นมองเขา ดวงตาของชายหนุ่มฉายแววนักล่าที่มีความมุ่งมั่น
‘คุณมันก็คือ...ไอ้บอสโรคจิต’
เธอไม่ต้องเอ่ยถามก็รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ในหัว ถึงพาเข้ามาในห้องนอนที่ภายในเต็มไปด้วยกลิ่นกระหายสวาทแผ่กระจายออกมาอย่างหนักหน่วง ที่จริงแล้วมันไม่ได้มาจากห้อง แต่กลิ่นกระหายสวาทมาจากตัวเขาต่างหาก
“มีแต่บอสเลวๆ เท่านั้นที่คิดจะทำกับลูกน้องแบบนี้” เธอชำเลืองมองเขาอย่างกล่าวหา
“บอสเลวอย่างนั้นเหรอ” เขากระตุกยิ้มเหี้ยม แล้วไหวไหล่ไม่แคร์โลก
“ใช่ ฉันขอสั่งให้บอสเลวๆ อย่างคุณ หยุดความคิดชั่วร้ายกับร่างกายฉัน ไม่งั้นฉันแจ้งความแน่ ฉันคิดว่าคุณคงไม่อยากเสียชื่อ”
“เธอคิดว่าขู่ให้ฉันกลัวได้อย่างนั้นสิสาวน้อย”
หัวใจหญิงสาวไหวสะท้านเมื่อเขาหัวเราะหึหึในลำคอ หัวใจดวงน้อยเต้นโครมคราม แล้วออกแรงดิ้นสุดกำลัง แต่ยิ่งดิ้นเขากลับยิ่งรัดเธอแน่น อกอวบอร้าอร่ามชูชันกำลังเบียดบดกับแผงอกแกร่ง ใบหน้าหล่อยกยิ้มมองหญิงสาวที่ดิ้นเร่าเหมือนปูตัวเมียชะตาขาดกำลังถูกจับโยนลงในน้ำแข็ง
“ใจเย็น แรงเยอะดี แต่บอกแล้วไงอย่าเพิ่งดิ้น เดี๋ยวคืนนี้ฉันให้เธอดิ้นพล่านใต้ร่างกายฉันแน่”
ความอึดอัดที่ถูกเขาเบียดรัดไว้ ทำให้ในหัวผุดภาพปูที่ถูกมัดก้าม นี่เวรกรรมของคนชอบกินปูหรือเปล่า เธอรู้สึกอึดอัดหวาดกลัว แขนล่ำสันของเขาเหมือนก้ามปูที่กำลังหนีบเหยื่อแววตาที่จดจ้องเหยื่อของเขาทอประกายวูบไหวประดุจเปลวไฟ
‘ถ้ารอดไปได้ สาบานได้ ฉันจะเลิกกินปูตลอดชีพ’
เควินไม่ยอมเสียเวลา “เราควรทำความเข้าใจกันสักครู่ แล้วเธอจะรู้ว่ามันไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด”
เสียงหญิงสาวกัดฟันแน่นตอบอย่างสั่นเครือ “ไม่...ฉันต้องการออกไปจากที่นี่ เดี๋ยวนี้”
น้ำเสียงอย่างคนใจเย็นตอบกลับอย่างน่าเกรงขาม “ฉันพาเธอออกไปแน่ แต่ไม่ใช่เวลานี้ เราควรทำอย่างอื่นมากกว่ามายืนเถียงกันถูกไหม”
หญิงสาวตั้งสติเพื่อเตรียมรับมือ “คุณหลอกฉันให้มาดินเนอร์ คุณไม่ได้ต้องการล่าม แต่คิดจะลวนลามฉัน ไม่ใช่สิคงไม่ได้คิดแค่ลวนลาม แต่กำลังจะแปลงร่างเป็นไอ้บ้ากามไล่กินตับลูกน้อง”
เสียงเข้มกระซิบวอนขอแนบหู “ถ้าตับลูกน้องหวาน เหมือนเนื้อปูสดๆ มันก็น่าไล่ล่าเอามากินไม่ใช่เหรอ”
“ถ้าต้องการหรือขาดเรื่องนั้นไม่ได้ฉันจะให้บริกรที่นี่ช่วยจัดหาผู้หญิงที่เต็มใจมารองรับอารมณ์คุณสักคนคงไม่ยาก แต่ต้องไม่ใช่ฉัน อยู่ห่างๆ ฉันเลยไอ้บอสโรคจิต”
เควินสบกรามแน่นเธอเห็นเขาเป็นอะไร กินอะไรก็ได้ไม่เลือก อย่างนั้นเหรอ ผิดแล้ว เธอคิดผิด
พอถูกเหน็บไม่ไว้หน้า ใบหน้าหล่อเหลาฉายแววไม่สบอารมณ์ขึ้นอีกระดับ เขายักคิ้วหลิ่วตาให้เธออย่างชั่วร้าย
“เธอทำให้ฉันรู้สึกเหมือนเป็นไอ้ตัวร้าย โรคจิต ที่กำลังจับผู้หญิงสวยๆ มาปอกเปลือกแล้วเชือดก่อนชิม ให้ตายเถอะ แต่ฉันไม่ใช่ตัวร้ายโรคจิตเหมือนในภาพยนตร์ ฉันไม่ชอบเชือด เฉือน ไม่เล่นสงครามประสาทระหว่างการกิน แต่ฉันชอบจิ้ม ทิ่ม แทง มากกว่า”
เธอเค้นเสียงหนัก “คุณมันเป็นไอ้โรคจิตจริงๆ นั่นแหละ” ก่อนปรายตามองเขาอย่างรังเกียจ
เควินมองเธอด้วยสายตาร้อนแรงยิ่งกว่าเดิมจนหญิงสาวต้องเบือนหน้าหนี
“ฉันไม่ได้มีปัญหาทางจิตแค่เสพติดคนน่ากอด”
- ผู้เขียน
