“ท่านครับมีคนมาหาครับ”
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” เสียงคุ้นหูดังมาจากทางประตูห้องก่อนจะถือวิสาสะนั่งลงตรงข้ามกับเขา
ยุทธนามองคนเข้ามาใหม่อย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง ตั้งแต่ที่ท่านประธานตัดหางปล่อยวัดเขา หลังจากนั้นบริษัททั้งหลายในเครือของท่านประธานก็ถอนตัวออกจากเขาจนหมดสิ้น ถ้าไม่ติดว่าเขามีตำแหน่งใหญ่โตในคราบตำรวจของประชาชน ป่านนี้เขาก็คงเป็นบุคคลล้มละลายไปแล้ว
“ไม่คิดเลยนะครับว่าท่านจะมาหาผมถึงที่นี่” ยุทธนารีบประจบสอพลอคนที่นั่งไขว่ห้างอยู่ฝั่งตรงข้ามเขาแทบจะทันที เขาบอกเลยว่าธุรกิจที่เขาต้องวางมือไปอย่างจำยอมนั้นทำเขาขาดรายได้อยู่มากพอตัว
“หึ!” ยีนส์เหยียดยิ้มอย่างสมเพช
“มีอะไรให้ผมรับใช้หรือเปล่าครั....”
“พ่อ…”
ยศพลถูกชายชุดดำสองคนหามเข้ามาภายในห้องทำงานของเขาท่ามกลางสายตาของผู้เป็นพ่อ ก่อนที่ลูกน้องของเขาที่ยืนอยู่ด้านหลังจะยกปืนจ่อหัวญานิศราที่นั่งนิ่งไม่ไหวติงใด ๆ
“เกิดอะไรขึ้น...
