ผ่านมาร่วมปีแล้วสำหรับการแต่งงานของเรา เขายังเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายดูแลเอาใจใส่เธอดีเหมือนกับวันแรก แต่พักหลัง ๆ มานี่เธอเริ่มจะเห็นเขาใช้โทรศัพท์บ่อยขึ้น และมักจะทำงานจนมืดค่ำอยู่เสมอ...
เธอไม่คิดหรอกว่าเขากำลังนอกใจเธอหรือแอบกลับไปมีเด็ก ๆ แต่สีหน้าของเขาที่กังวลเวลาใช้โทรศัพท์กับอยู่ที่หน้าจอคอม ก็ทำให้เธอเกิดเป็นห่วงเขาขึ้นมาก็เท่านั้น
“กลับมาแล้วค่ะ” เขาที่พึ่งเปิดประตูเข้ามาภายในห้องรีบเดินมาทิ้งตัวนั่งลงข้างเธอ
เขาเริ่มออดอ้อนเธอโดยการเอาหัวมาซบลงที่ตักเธอ เนื่องจากเธอที่กลับจากมหาวิทยาลัยแล้วยังไม่ได้เปลี่ยนชุด ก็เหมือนกับเป็นการล่อเสือร้ายที่พร้อมจะขย้ำเธอทุกเมื่อ
“เหนื่อยไหมคะคนดี?” เธอลูบหัวเขาอย่างแผ่วเบา ส่วนตัวของเขาก็เริ่มจะอยู่ไม่สุข มือไม้ปัดป่ายขายาวของเธอไปเรื่อยเปื่อย
วินาทีที่เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตาของเธอ เธอสัมผัสได้ในทันทีว่าแววตาของเขานั้นเศร้าหมอง...
“พร้อมจะโดน
