12
1207 คำ
12
“เธอนี่มันหน้าด้านหน้าทนเหลือเกินนะ หรือว่าติดใจรสจูบของฉันถึงได้ไม่เลิกล้มความตั้งใจของตัวเอง หรือว่างานอดิเรกของเธอคือการขายตัว ถึงได้ไม่ยอมออกไปจากห้องฉัน”
วาจาเสียดสีหัวใจสาวดังขึ้น เมื่อมือนุ่มๆ แตะต้องลำแขนหนาบึกบึน
“เปล่าค่ะ ไม่ใช่อย่างนั้น” เธอปฏิเสธเสียงสั่นคงไม่มีใครอยากจะโดนขโมยจูบแบบเธอแน่ “มิแชลแค่ทำตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายค่ะ ให้คุ้มกับเงินเดือนที่พวกคุณท่านให้แล้วที่มิแชลขอเบิกไปเท่านั้นเองค่ะ”
ถ้อยคำของเจ้าของเรียวปากอิ่มที่เขาชักจะติดใจทำให้ลูอีสถึงกับฉุกใจขึ้นมา ขอเบิกเงินล่วงหน้าอย่างนั้นหรือ มิน่าล่ะถึงได้ทุ่มเทกับการทำงานเหลือเกิน อย่างนี้ก็สวยนะสิ ลูอีสคิดอย่างมีแผนการในใจ
“ก็ได้ ฉันจะไปอาบน้ำ” เขาลดระดับน้ำเสียงที่โกรธเกรี้ยวลง “แต่เธอต้องเป็นคนอาบให้ฉันนะ วันนี้ฉันขี้เกียจอาบน้ำเอง”
แขวลัยหน้าแดงซ่านขึ้นมาทันทีทันใด ทั้งๆ ที่การอาบน้ำเช็ดตัวให้คนไข้เป็นเรื่องปกติของผู้ช่วยพยาบาลอย่างเธอ แต่เหตุใดคำร้องขอของเขาจึงทำให้แขวลัยเกิดความเขินอาย ความประหม่าและความไม่กล้าวิ่งแล่นเข้ามาในความรู้สึก เธอกำลังกลัว...กลัวว่าชายเอาแต่ใจคนนี้จะทำอะไรเธอมากกว่าแค่จูบ
“ว่าไงจะอาบให้ฉันหรือว่าไม่อาบ ถ้าไม่อาบให้ก็ไสหัวออกไปเลย แล้วหาเงินมาคืนฉันด้วย เงินที่เธอเบิกไปล่วงหน้าน่ะ”
ลูอีสพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อเธอเงียบไม่พูดไม่จา แถมยังนำเรื่องที่
แขวลัยขอเบิกเงินมาบังคับเธอทางอ้อมด้วย
“ค่ะ มิแชลจะอาบน้ำให้คุณลูอีสค่ะ”
แขวลัยไม่มีทางเลือก เพราะการอาบน้ำให้เขาก็ถือว่าเป็นการทำหน้าที่ของพยาบาลอย่างหนึ่งด้วย
“งั้นก็พาไปซักทีสิ ฉันเหนียวตัวจะแย่อยู่แล้ว มัวแต่พิลี้พิไลอยู่ได้ น่ารำคาญจริงๆ เลย”
“ค่ะคุณลูอีส” พยาบาลสาวทำหน้าที่ของตนเองเต็มที่ พยุงร่างสูงไปยังห้องน้ำ ซึ่งปกติไม่มีใครกล้าพยุงเขาได้เลยสักคน เนื่องจากลูอีสไม่ต้องการให้ใครมาสงสารหรือเห็นใจ หากเขาทำอะไรได้เองเขาก็จะทำ อีกทั้งยังราวเหล็กที่ทำขึ้นจากเตียงนอนไปยังห้องน้ำ ให้เขาเกาะเดินไปทำธุระในห้องนั้นได้โดยสะดวก ทว่าวันนี้เขาเกิดต้องการให้เธอมาช่วยซะงั้น
“เอ้า!!...ถอดเสื้อผ้าให้ฉันซะทีสิ จะได้อาบน้ำ” เขาส่งเสียงเร่งเมื่อรับรู้ว่าตนเองมายืนอยู่ในห้องอาบน้ำ ที่เขารู้เป็นเพราะในห้องนี้จะมีแผ่นยางรองกันลื่นวางอยู่ตรงพื้นห้องน้ำ เผื่อว่าเขาจะลื่นล้ม
“ค่ะๆ” แขวลัยที่ยืนเก้ๆ กังๆ เหมือนกับคนทำอะไรไม่เป็น ทั้งๆ ที่งานในลักษณะนี้ทำมานักต่อนักแล้ว แต่ไม่รู้เป็นอย่างไร เธอใจตุ้มๆ ต่อมๆ จนแทบจะกระเด็นออกมานอกร่างกายก็ว่าได้
เธอขยับร่างกายมาอยู่ตรงหน้าร่างหนา ยกมืออันสั่นเทาขึ้นสูงไปจับกระดุมเสื้อนอนลายทางของเขา ก่อนจะปลดกระดุมออกทีละเม็ด จากด้านบนลงสู่กระดุมเม็ดล่าง
“อุ้ย!!..” เธออุทานด้วยความตกใจ สีหน้าก็บ่งบอกถึงอาการนั้นด้วย เป็นเพราะลำแขนหนารัดร่างอิ่มของเธอไว้ “ปล่อยค่ะคุณลูอีส ปล่อยค่ะ”
เธอบิดร่างกายไปมาอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรง มือที่กำลังปลดกระดุมบัดนี้ละทิ้งหน้าที่นั้นแล้ว เปลี่ยนเป็นผลักไสร่างหนาแทน
“ฉันไม่ได้พิศวาสอยากกอดเธอนักหนาหรอก แต่ที่กอดเพราะว่ากลัวจะลื่นล้ม ลงไปนอนที่พื้นมากกว่า ฉันก็เลยหาหลักยึดยังไงล่ะ ทำไม กอดไม่ได้หรือไงที่เมื่อกี้ฉันยังจูบเธอได้เลย” เขาแก้ต่างอย่างมีเหตุผล
“คุณลูอีสก็เกาะราวเหล็กไว้สิคะจะได้ไม่ล้ม”
แขวลัยพูดเสียงเบา พยายามบอกให้เขาหาหลักยึดหลักใหม่ มือทั้งสองข้างยังคงผลักอกกว้างต่อไป ใจเต้นระทึกมากกว่าครั้งไหนๆ มากกว่าที่โดนขโมยจูบเสียอีก
“ก็วันนี้ฉันไม่อยากเกาะราวนี่ มันเย็น สู้กอดเธอก็ไม่ได้อุ่นดี อุ่นจนฉันร้อน” เสียงของเขาแหบพร่าเล็กน้อย ก้มใบหน้าลงเพียงนิดกระซิบข้างๆ หูของพยาบาลกลิ่นตัวหอม แขวลัยได้ยินดังนั้น นึกอยากจะเป็นลมเสียให้ได้ หรือไม่ก็กลั้นใจตายเสียตรงนี้
“แต่ว่า...”
“ไม่มีแต่” ลูอีสระเบิดเสียงทับเสียงใส “ตกลงเธอจะอาบน้ำให้ฉันหรือเปล่าเนี่ย ฉันชักจะรำคาญแล้วนะ หรือว่าจะยืนกอดกันอย่างนี้ไปจนถึงเย็นถึงค่ำ ถ้าเธอต้องการให้มันเป็นอย่างนี้ก็ได้นะ ฉันไม่เกี่ยงของชอบอยู่แล้ว”
เขาพูดหน้าตาย แล้วถ้าเขาเห็นดวงหน้าหวานของเธอเวลานี้ ลูอีสจะรู้ว่าเธออายมากแค่ไหนกับคำพูดที่เปล่งออกไป ความเขินอายเคลื่อนตัวทับดวงหน้าสวย จนเกิดสีเลือดฝาดกระจายไปทั่ว แก้มทั้งสองข้างแดงระเรื่อขึ้นเป็นวงสวย ชวนเพ่งพิศยิ่งนัก
“คุณลูอีสคลายแขนออกหน่อยสิคะ มิแชลทำอะไรไม่สะดวก”
แขวลัยไม่มีทางเลือกอีกครั้ง จำยอมให้ตัวเองตกอยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่มที่ทำให้ใจสาวเต้นไม่เป็นจังหวะ ร้อนวาบไปทั่วร่าง ทว่าความที่ลำแขนของเขารัดร่างของเธอแน่นเกินไป ทำให้ทำอะไรไม่ถนัด หญิงสาวจึงต้องขับคำพูดเพื่อให้ทำตาม การอาบน้ำจึงจะเสร็จสมบูรณ์
“ไม่ได้รัดแน่นเสียเมื่อไหร่ ถ้ากอดแน่นๆ นมเธอก็ต้องมาแนบกับหน้าอกฉัน แต่นี่ยังไม่แนบเลยนั่นหมายความว่า ฉันไม่ต้องคลายแขนออก แค่นี้เข้าใจหรือยัง เร็วๆ เข้าฉันอยากอาบน้ำ ถ้าเธอยังไม่ทำอะไรฉันจะกอดเธอให้แน่นกว่าเก่า ให้นมเธอหลอมกับอกฉันไปเลย”
ลูอีสพูดตรงเผงคนที่ได้ยิน มีความแดงเพิ่มบนดวงหน้ามากขึ้น แล้วรีบปลดกระดุมเม็ดที่เหลือทันที เพราะกลัวว่าคนตามองไม่เห็นจะทำตามคำขู่จริงๆ
“คุณลูอีสคลายแขนได้มั้ยคะ มิแชลจะถอดเสื้อคุณลูอีสค่ะ”
พยาบาลคนใหม่เอ่ยบอก การที่เขากอดร่างเธออยู่เช่นนี้ ทำให้ชุดนอนที่เป็นเสื้อเชิ้ตแขนสั้น หลุดออกไปจากร่างกายไม่ได้ เขาต้องคลายลำแขนที่รัดร่างสาวออกเสียก่อน ชุดนอนตัวนี้จึงจะพ้นกายและทันทีที่ร่างกายส่วนบนของเขาปรากฏต่อสายตา แขวลัยใจเต้นไม่เป็นส่ำหาจังหวะที่แน่นอนไม่ได้
- ผู้เขียน
