22
“ทำไมต้องมาขออนุญาตฉันด้วยล่ะ?” เขาถามกลับ พยายามควบคุมน้ำเสียงให้เป็นปกติ
“อ้าว!!...ก็พี่เอดเวิดต้องมาหามิแชลน่ะสิคะ ซึ่งมิแชลเป็นลูกน้องของพี่ลูอีส ก็ต้องให้พี่ลูอีสอนุญาตก่อนสิคะมันถึงจะถูก” เธอยังกวนใจเขาไม่เลิก
“อยากมาก็มาฉันจะไปว่าอะไรได้ อย่างที่บอกฉันไม่ใช่เจ้าชีวิตมิแชล เขาอยากจะทำอะไรมันก็เรื่องของเขา ฉันไม่เกี่ยวและไม่ยุ่งด้วย” ลูอีสปฎิเสธไม่ได้เขาต้องยินยอมเท่านั้น ไม่แสดงความไม่พอใจทั้งกิริยาและน้ำเสียง
“ดีเลยค่ะ แล้วซาร่าจะบอกพี่เอดเวิดนะคะว่าพี่ลูอีสไม่ว่าอะไร”
“เธอไปเรียกมิแชลให้ฉันหน่อยสิ ฉันอยากกลับห้องแล้ว รู้สึกว่าบรรยากาศที่นี่จะมีแต่มลพิษ รู้สึกเหม็นเน่ายังไงก็ไม่รู้”
ลูอีสพูดขึ้น เพราะไม่อาจทนนั่งสนทนากับพริสซิล่าได้อีกต่อไป เขารู้สึกขยะแขยงสาวมากรักคนนี้มานานแล้ว ไม่คิดว่าจะเจอเธอที่นี่ด้วยซ้ำ และอีกประการหนึ่งเขาไม่ชอบให้ชายคนใดอยู่ใกล้พยาบาลส่วนตัวของเข
