20
“อร่อยสู้ปากของเธอได้หรือเปล่าล่ะ ถ้าอร่อยสู้ไม่ได้ฉันไม่กินนะ ฉันกินปากเธอดีกว่า ของชอบ”
นับตั้งแต่วันที่ตกลงกันในวันนั้น ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ การจูบรับอรุณเป็นเรื่องปกติไปเสียแล้ว อีกทั้งยังเป็นสิ่งที่เขาขาดไม่ได้ด้วย วันใดที่บุพการีเข้ามาเยี่ยมเยียนเขาแต่เช้า ลูอีสจะรู้สึกหงุดหงิดเพราะไม่ได้ทำในสิ่งที่ตนเองต้องการ ทว่าเขาก็ไม่แสดงออกให้ใครรู้ความสัมพันธ์เกินขอบเขตระหว่างพยาบาลกับคนไข้ พอคล้อยหลังร่างของบุพการีเท่านั้น เขาก็รีบคว้าร่างของแขวลัยมาระดมจูบให้หายความฟุ้งซ่านทันที
“มิแชลไม่พูดกับคุณลูอีสแล้ว ไปเอาของว่างดีกว่า”
แม้ว่าจะชินกับความใกล้ชิดที่เกินพอดี แต่เธอก็ยังมีความเขินอายไม่เสื่อมคลาย ยังดีอยู่อย่างหนึ่งว่าเขามองไม่เห็น ไม่เช่นนั้นแขวลัยคงต้องเขินอายหนักกว่าเดิมหลายเท่าตัว
ลูอีสนั่งอมยิ้มอยู่บนศาลา พลางนึกถึงคนที่เพิ่งเดินห่างไป เขาไม่รู้หรอกว่าหน้า
