ระหว่างที่เรานั่งทานอาหารกัน พี่โรเเวนก็ยังไม่ยอมคุยกับฉันเลย เฮ้อออ นี่ฉันต้องง้อเขาจริงๆ ใช่มั้ยเนี่ย
"พี่โรเเวน"
"......."
"นี่จะไม่พูดกับแอนจริงๆ ใช่มั้ยคะ? "
"อิ่มแล้ว? "
"เอ่อ...ค่ะ แอนอิ่มแล้ว"
"งั้นกลับกัน"
พรึ่บ!
ร่างสูงเดินนำไปก่อนโดยที่ไม่ได้รอฉันเลย
หลังจากที่เรานั่งอยู่บนรถฉันได้แต่คิดว่าจะง้อเขาดีมั้ยหรือจะนิ่งเงียบเหมือนกัน เพราะฉันก็ไม่ได้ทำอะไรผิดทำไมฉันต้องง้อเขาด้วยล่ะ จากนั้นฉันจึงตัดสินใจไม่ง้อพลางหันหน้าไปทางหน้าต่างรถ และตอนนี้ก็มีแต่เสียงลมหายใจของกันและกัน
"เฮ้อออ"
เสียงถอนหายใจของร่างสูงดังขึ้นก่อนที่ฉันจะหันไปมองเขาก็พบว่าเขามองฉันอยู่ก่อนแล้ว
"......"
ฉันไม่ได้สนใจอะไรก่อนจะหันกลับไปมองท้องถนนตรงหน้าต่อ
"แอนนา"
"........"
"แอน-นา"
"ยอมพูดกับแอนแล้วเหรอคะ? "
"นี่เธอไม่คิ
