“เป็นอะไรทำไมดูหงุดหงิดจัง” ระหว่างที่นั่งรอเอกสารของม่านแก้วผมก็นั่งหน้าตึงอยู่ข้างๆจนเธอรู้สึกถึงความปกติที่เกิดขึ้นกับผม
“เปล่าหรอกแค่หงุดหงิดกับอากาศ ...มันร้อนเกินไป” ม่านแก้วพยักหน้าแล้วก็จับมือผมไปวางที่ตักของเธอ
“จะได้หายร้อนเร็วๆไง” เธอตอบเฉไฉแล้วก็ปล่อยมือแต่ผมก็จับไว้ให้แน่นกว่าเมื่อกี้จนเธอยิ้มออกมา ...โลกดูสดใสขึ้นเป็นกองเลย
“ไอ้เด็กบ้า”
“เราจะไปกันได้หรือยัง” ม่านแก้วพยักหน้าก่อนจะหยิบเอกสารขึ้นมาถือไว้แต่ผมก็แย่งมาถือแล้วจูงมือเธอออกไปจากตึก
...แต่ก็ยังจะเจอผู้หญิงคนเมื่อกี้อีก
“หวัดดีแก้ว ...หวัดดีค่ะพี่ชายแก้ว?” เธอยิ้มแล้วเดินมาหยุดที่ตรงหน้าเราผมเลยจับมือแก้วให้เดินหนีไปอีกทาง
“หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะคะ ฮิๆ” เธอตะโกนตามหลังมาพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะที่น่ารำคาญ
“มองอะไร ...ทำหน้าแบบนี้มีอะไรก็พูดมาเลย” ผมรับรู้ถึงสายตาที่ตั้งคำถามของม่านแก้วได้ แล้วปกติแฟนผมชอบถ
