“เดินไหวมั้ย? ...แก้วมองหน้าฉันสิ” ม่านแก้วเอาแต่กอดเขาไว้แน่นไม่ยอมปล่อยจนเสือเริ่มเป็นกังวล เธอไม่พูดหรือคุยอะไรสักอย่างจนกระทั่งถึงห้อง
พรึ่บ
“แก้ว ...เป็นอะไร” เสือค่อนข้างตกใจกับปฏิกิริยาของเธออยู่ไม่น้อยเพราะตั้งแต่เข้าห้องมาเธอก็เอาแต่ถอยห่างจากเขาแถมเมื่อกี้ตอนที่เขาจะจับไหล่เธอก็ปัดมือของเขาออกอีก
“แก้วขอโทษ ฮึก ขอโทษ ฮืออ” เสือดึงร่างที่สั่นเทิ้มเข้ามากอดไว้ เขาไม่รู้ว่าสิงห์ทำอะไรกับม่านแก้วทำไมเธอถึงได้กลัวขนาดนี้
“ขอโทษทำไม ...เงยหน้ามาคุยกันแก้วอย่าดื้อสิ”
“มะ หมอ ...แก้วสกปรกไปแล้ว” เธอเงยหน้ามองเขาทั้งน้ำตา สายตาคมตวัดไปเห็นรอยแดงนับไม่ถ้วนที่ลำคอเรียว มือหนากำหมัดแน่นโกรธตัวเองที่ต่อยมันไปแค่หมัดเดียว
...เจอหน้ากันอีกทีขอกระทืบให้หายแค้นเลยแล้วกัน
“ตัวเลอะหรือไปคลุกโคลนมา ...ก็ไม่มีนี่นา” ในเวลาแบบนี้เขายังจะมาล้อเล่นได้อีกเหรอ เธอเครียดจะแย่แล้วนะ
“หมอ! แก้วจริงจั
