บทที่ 18
อย่าหวังเป็นอนุของสามีข้า
กดให้จมธรณี
“ขอบคุณเจ้าค่ะ”
เกอไป๋หลันหลุบเปลือกตาลงต่ำด้วยความเขินอายที่จู่ๆ สามีก็เอ่ยชมพลางจ้องมองนางราวกับจะกลืนกินเข้าไปทั้งเนื้อทั้งตัว
หากนางไม่ได้เข้าข้างตนเองจนเกินไปนัก นางก็มั่นใจเหลือเกินว่านี่คือสายตาของสามีที่กำลังหลงใหลในตัวภรรยาอย่างไม่ผิดเพี้ยน
ยิ่งคิด...หัวใจก็ยิ่งเต้นแรง
ทว่าอีกใจหนึ่งกลับคิดว่านี่อาจเป็นเพียงการแสดงถึงความรักใคร่ต่อภรรยา เพื่อให้คำครหาต่างๆ เลือนหายไปก็เป็นได้
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้หัวใจที่เพิ่งพองโตก็ห่อเหี่ยวลงในทันที นางไม่ควรคิดเข้าข้างตัวเอง อีกทั้งยังต้องท่องจำให้ขึ้นใจว่าเขามีสตรีในดวงใจอยู่แล้ว
เหตุใดข้าจึงรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจเช่นนี้...
นี่สินะ ‘พิษรัก’ ที่กัดกินหัวใจไม่สมหวัง...
“มาเถอะ ข้าจะแนะนำน้องหญิงให้รู้จักกับแขกเหรื่อคนสำคัญอื่นๆ ภายในงาน”
พูดโดยที่ไม่ยอมปล่อยวงแขนโอบกอดราวกับกลัวว่าหากเขาปล
