บทที่ 10
ข้าจะภักดีต่อนายหญิงน้อย
ซาบซึ้งใจ
“เจ้าทั้งสองมีชื่อว่าอะไรหรือ”
เมื่อจัดดอกเหมยกุ้ยสีขาวใส่แจกันเสร็จแล้ว เกอไป๋หลันจึงหันไปเอ่ยถามสาวใช้ทั้งสอง นางจำชื่อของสาวใช้ในจวนสกุลจ้าวไม่ได้เลยแม้แต่คนเดียว เพราะนางไม่เคยเห็นคนเหล่านี้มีค่าพอจะแยแส และจำไม่ได้ด้วยว่านางเคยกระทำสิ่งเลวร้ายใดแก่เหล่าสาวใช้บ้าง ซึ่งนั่นนับเป็นความผิดพลาดเหลือเกิน
“ขะ...ข้าชื่อเฟยจูเจ้าค่ะนายหญิงน้อย”
“สะ...ส่วนข้าชื่อซูเซียวเจ้าค่ะนายหญิงน้อย”
สองสาวใช้บอกชื่อตนเองด้วยความสับสนด้วยไม่รู้ว่าการเอ่ยถามชื่อในครั้งนี้นั้นจะนำพาเรื่องร้ายใดมาสู่ตน ก่อนจะก้มหน้านิ่งมองไปที่ปลายเท้าดั่งมีโซ่ตรวนแน่นหนักรั้งคอให้ก้มต่ำลง
“ที่ผ่านมาข้าเป็นเจ้านายที่แย่มากๆ เลยสินะ แต่ตอนนี้ข้าโตขึ้นแล้ว ข้าได้รู้แล้วว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ข้าเคยทำเป็นสิ่งไม่ดี”
สองสาวใช้ได้ยินเช่นนั้นถึงกับเผลอตัวเงยหน้าขึ้นสบตากับคุณหนูเกอไ
