“มาทำไมเนี่ย”
เอมมิกาพูดขึ้นหลังจากหันไปเจอมาร์แชลที่เดินตรงเข้ามาหาเธอด้วยท่าทางอิดโรยราวกับคนไม่ได้นอน หญิงสาวยกนาฬิกาข้อมือดูเวลานี่มันเก้าโมงเช้าแล้วเหรอเนี่ย
เธอมาทำงานตั้งแต่เมื่อวานในช่วงสายแต่ก็ไม่ถึงกับสายมาก นั่นหมายถึงมาร์แชลรอเธอมามากกว่ายี่สิบชั่วโมงแล้วเขาเดินเข้ามาหาเธอด้วยชุดเดิม ชุดเดียวกันกับที่มาส่งเธอเมื่อวาน
“คุณหมอเอม ผมป่วย คุณช่วยดูอาการให้ผมหน่อยได้ไหม”
มาเฟียหนุ่มพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบพร่าราวกับไม่ได้กินอะไรมาเลยทั้งวัน หน้าตาเขาดูอิดโรยเกินไป เสื้อเชิร์ตสีดำของเขาก็ดูหลุดรุ่ย อย่าบอกนะว่าเขาไม่ได้กลับบ้าน
“เฮีย !! ไม่ได้กลับบ้านใช่ไหม”
ถ้าเขาไม่ได้กลับบ้าน แล้วใครอยู่กับพี่ขุน พี่เขื่อนละ ให้ตายเถอะ มันน่าโมโหจริงๆ เธอแสดงอาการโมโหออกมา คุณหมอเอมที่สวยใจเย็น และใจดีของทุกคนหายไปเพราะผู้ชายคนนี้
เหล่าพยาบาล และบุรุษพยาบาลที่อยู่ในบริเวณนั้นหันมองหน้ากันหน้
