08 - เศษเสี้ยวความคิดถึง
1217 คำ
เขาดันร่างเธอชิดกับกำแพงปูนเย็นเฉียบ ความหวาดกลัวเข้าถาโถมภายในจิตใจของหญิงสาว หัวใจเธอเต้นแรงราวกับว่ามันพร้อมที่จะหลุดออกมาตลอดเวลา ร่างกายของเธอสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัว เพียงแค่ได้ยินน้ำเสียงราบเรียบของเขาหัวใจของเธอก็ตกไปอยู่ที่ตาตุ่มเรียบร้อยแล้ว
“ตอนที่คิดจะโกหกฉัน ทำไมไม่เห็นกลัวเลยละ”
น้ำตาใสเริ่มไหลกลิ้งลงบนพวงแก้มจนเปียกแฉะเมื่อรู้สึกว่าแผ่นหลังบางของเธอสัมผัสกับแผงอกของเขาคนนั้น ภาพเหตุการณ์ความโหดร้ายของเขาที่กระทำต่อเธอถาโถมเข้ามาในห้วงความทรงจำ ริมฝีปากอวบอิ่มเริ่มสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว
“อะ ... เอม เอม ... อึก ... ไม่ได้โกหกนะเฮีย”
น้ำเสียงสั่นเครือถูกเปล่งออกมาอย่างฟังไม่ได้ศัพท์ เธอพูดออกมาอย่างแผ่วเบา ทั้งที่ความจริงเธอไม่ได้ผิดอะไร แต่ความโหดร้ายของเขามันทำให้เธอหวาดกลัว แต่ถึงแม้จะกลัวแค่ไหน เธอก็จะขอกางปีกปกป้องลูกรักจากซาตานร้ายอย่างเขา
“งั้นเหรอ”
“ ... ” เอมมิการีบพยักหน้าหงึกหงักหวังเอาตัวรอด เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอผิดอะไร
“แล้วไอ้เหี้ยซีโน่มันเป็นใครวะ อยากได้ผัวใหม่จนตัวสั่น ทีกับฉันทำเป็นหวงตัว มันหมายว่ายังไงวะ !!”
ร่างบางสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ น้ำเสียงทรงพลังอำนาจของเขาทำให้เธอผวา เอมมิกาสะอื้นไห้จนตัวโยน ปากพร่ำพูด
“อะ ... เอมไม่ผิดนะเฮีย ... อึก ... อะ ... เอมไม่ได้ทำอะไรผิด”
มาร์แชลจับหญิงสาวให้หันหน้าเข้าหาเขา แววตาของเขาแข็งกราวราวกับกำลังโกรธจัด ลมหายใจถูกพ่นออกมาหนักๆ คล้ายกำลังข่มอารมย์ เขาขบกรามแน่นบีบหัวใหล่มนของเธอเพียงนิด หญิงสาวก็แสดงสีหน้าเจ็บปวดออกมาได้อย่างหน้าสงสาร
ร่างบางตัวสั่นเทิ้ม เธอไม่กล้าแม้แต่จะมองตาเจ้าพ่อมาเฟียใหญ่กลัวว่าเขาจะทำอะไรให้เธอต้องฟกช้ำ แค่นี้เธอก็ไม่กล้าจะทำอะไรแล้ว
“อะ ... อื้ออออ !!”
ริมฝีปากหนาฉกจูบริมฝีปากอวบอิ่มของเธอด้วยความรุนแรงราวกับกำลังจะบอกเธอเป็นนัยๆ ว่านี้เป็นการลงโทษจากเขาหากเธอทำให้เขาไม่สบอารมย์
มือบางกำกำปั้นทุบที่แผงอกแกร่งระรัว เธอหายใจไม่ออกเมื่อถูกช่วงชิงลมหายใจนานจนเกินไป หญิงสาวน้ำตาไหลพรากออกมาทางหางตา ริมฝีปากไร้เรียวแรงแม้แต่จะขยับ
“อื้อออออ” เจ็บปวด เธอเจ็บปวดเกินไปเมื่อมาเฟียหนุ่มขบกัดริมฝีปากบางราวกับเป็นขนมชิ้นโปรด เขาจับเธออุ้มกระเตงโดยที่ริมฝีปากก็ยังไม่หยุดควานหาความหวานปนกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งอยู่ในโพรงปาก
เธอไม่ได้อยากยินยอม แต่หากเธอขัดขืน มาร์แชลอาจจะคลุ้มคลั่งกว่านี้ก็ได้ เธอจำต้องยอม แม้อยากจะไล่เขาออกไปจากชีวิต แต่ก็ทำไม่ได้ เมื่อเขาขู่ที่จะจัดการทุกคนรอบตัวเธอ เธอเห็นแก่ตัวอย่างนั้นไม่ได้จริงๆ
มาร์แชลนั่งลงตรงขอบเตียง เขาเป็นฝ่ายผละริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง ในใจมันโหยหา ในใจมันคิดถึง และในใจมันหึงหวง ไม่อยากให้ใครได้ใกล้เธอ
ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนทอดมองสุดที่รักของเขาด้วยความโหยหา เขาจ้องมองเข้าไปในดวงตาผ่านม่านน้ำตาของเธอ หญิงสาวที่หน้าสงสารกำลังนั่งเป็นลูกแมวน้อยตัวสั่นอยู่บนหน้าตักแกร่ง
“อย่านอกใจเฮีย”
น้ำเสียงแหบห้าวถูกเปล่งออกมาจากปากของมาเฟียใหญ่ เขาใช้เวลาจ้องมองดวงตาของเธออยู่นานกว่าจะเอ่ยคำนั้นออกมา
มือหนาเริ่มลูบไล้แผ่นหลังบางของลูกแมวน้อยบนหน้าตักแกร่งเบาๆ ความรู้สึกเก่าๆ มันถาโถมเข้ามา หากเขากลับมาเป็นเฮียแชลของน้องเอมคนเดิม เธอยังจะหนีเขาไปอีกไหมนะ
“ได้ยินที่พูดไหมเอม”
น้ำเสียงแหบห้าวเปล่งประชิดริมฝีปากบางก่อนละเมียดละไมชิมความหวานจากริมฝีปากบางด้วยความอ่อนโยน ราวกับกำลังขอโทษเธอที่เผลอทำรุนแรงไปเมื่อครู่
ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าตวัดพันเกี่ยวลิ้นเล็ก อยากจะละลายกำแพงน้ำแข็งนั้นเหลือเกิน กำแพงในใจเธอที่ทำให้เธอกับเขาต้องห่างกัน
ความอ่อนโยนของมาร์แชลที่ถูกถ่ายทอดออกมาเพียงนิด ทำให้เอมมิกาเผลอไผลไปกับเขา มันเหมือนเฮียแชลของเธอกลับมาแล้วอย่างไรอย่างนั้น
เธอจูบตอบกลับไปอย่างละมุนละไมเช่นกัน มือบางลูบไล้บ่าแกร่งไล่ไปท้ายทอยลูบไล้ผมนุ่มของเขาอย่างที่เคยทำ มาเฟียหนุ่มครางอืออึงออกมาในลำคอด้วยความพึงพอใจเมื่อเธอตอบสนองเขาด้วยสัมผัสนุ่มละมุน
ครืดด ! ครืดด ! ครืดด ! ครืดด !
เสียงสมาร์ทโฟนเครื่องหรูของแพทย์หญิงเอมมิกาดังขึ้น ทำให้เธอกับเขาที่กำลังมอมเมาความหวานให้กันต้องผละใบหน้าออก สายที่ปรากฎชื่ออยู่บนหน้าจอทำให้หัวใจของเธอกระตุกวูบ หมอซีโน่ จังหวะนรกของจริงแล้วซินะ
มาร์แชลที่เห็นอย่างนั้น อารมย์ของเขาเริ่มพุ่งพล่านอีกครั้งให้ตายเถอะกว่าเธอจะทำให้เขาสงบลงได้ ไม่อยากจะเชื่อเลยจะโทรมาทำไมตอนนี้เนี่ย หรือว่ามีเคสด่วนหรืออะไรยังไงเนี่ย
“เอม !!”
น้ำเสียงกดต่ำของมาร์แชลแสดงถึงความไม่พอใจของเขาเป็นอย่างมาก จากมือหนาที่ลูบไล้แผ่นหลังบางด้วยความอ่อนโยน บัดนี้เขากำลังเลื่อนขึ้นจับหัวใหล่มนของเธอด้วยความรุนแรง
ดวงตาของเขาเริ่มกลับมาวางเปล่าอีกครั้ง จนคนที่นั่งอยู่บนหน้าตักแกร่งหัวใจเต้นระรัว ด้วยความหวาดกลัว
ตุ้บ !!
“อ่ะ !!” มาร์แชลจับหญิงสาวพลิกร่างลงมานอนหงายอยู่บนเตียงโดยที่มีเขาคร่อมร่างของเธออยู่บนนั้น มือหนายังจับหัวไหล่มนของเธอกดแน่น
“รับสายมันซิ”
น้ำเสียงของเขานิ่งเรียบจนหน้ากลัว หญิงสาวส่ายหน้าพัลวัน หากรับสายแล้วซีโน่พูดอะไรที่ทำให้มาร์แชลไม่พอใจ คนที่ซวยต้องเป็นเธอแน่ๆ
“ถ้าเอมไม่รับ เฮียจะรับสายมันเอง”
เอมมิกาเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเอง กดรับสายอย่างเชื่องช้า ทว่าสายตาของมาร์แชลจับจ้องไปที่โทรศัพท์เครื่องหรูที่ปรากฎรูปภาพของเจ้าของชื่อที่โทรมาทำให้เขาเห็นใบหน้าของปลายสายอย่างชัดเจน
(ฮัลโหลน้องเอม)
“ค่ะ พะ ... พี่ซีโน่”
(อยู่ไหนอะ สะดวกมาที่โรงบาลรึเปล่า)
“มะ ... มีอะไรรึเปล่าคะ อ๊าา~”
มาร์แชลกดเปิดสปีกเกอร์โฟนมือถือของแพทย์หญิงเอมมิกาอย่างถือวิสาสะ ดวงตาของเธอสั่นระริกภาวนาอย่าให้ซีโน่พูดอะไรที่ทำให้มาร์แชลอารมย์ขึ้นตอนนี้เลยนะ
หญิงสาวเปล่งเสียงครางออกมาอย่างลืมตัวเมื่อมาเฟียหนุ่มรั้งเสื้อพร้อมบราเซียร์ของเธอขึ้นเหนือเนินอกพร้อมกับก้มลงครอบครองปลายยอดสีสวยของหญิงสาวด้วยความหยาบโลนจนเกิดเสียงลามกดังกึกก้อง
(หือออออ เสียงอะไรน่ะน้องเอม)
- ผู้เขียน
