26.คนที่อยู่เคียงข้าง
หลังจากก้าวพ้นลิฟต์ วีรดาพยายามควบคุมสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด มองออกไปยังประตูทางเข้า เห็นรถของเธอมาจอดรออยู่แล้ว ร่างบางสาวเท้าแต่ใบหน้ายังเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มเหมือนทุกครั้ง
ปกติเธอจะขึ้นข้างหลัง แต่วันนี้เธอแทบจะคุมสติตัวเอไม่ไหว จึงเปิดประตูข้างคนขับขึ้นมานั่งอย่างรวดเร็ว
คนขับรถปรายตามามองแวบหนึ่งก็รีบขับออกไปจากบริเวณนั้น ทันทีที่รถพุ่งทยานออกไป ร่างบางก็โผเข้ากอดแขนคนขับรถทันที
“เดี๋ยวๆๆ วีใจเย็นๆ พี่ขับรถอยู่” ชาติรีบสอดสายตาหามุมที่สามารถจะจอดข้างทางได้ เมื่อรถจอดเรียบร้อย ชาติรีบกางแขนทั้งสองข้างออกทันที วีรดาซุกหน้าเข้ากับอกแกร่ง ร้องไห้ปานจะขาดใจ
“วี เกิดอะไรขึ้น บอกพี่ได้มั้ยหึ” มือหนาลูบปลอบประโลมแผ่นหลังเล็กๆ ที่สั่นสะอื้นเบาๆ
เมื่อคนในอ้อมกอดไม่ตอบอะไร เขาจึงปล่อยให้เธอร้องไห้อยู่แบบนั้น ทำได้เพียงอยู่เคียงข้างเธอ ปล่อยให้เธอร้องจนพอใจ
เวลาผ่านไปเก
