วันนี้เลโอเข้าบริษัทมาทำงานแต่เช้าตรู่ เพราะต้องเข้ามาเซ็นเอกสาร กองพะเนินเทินทึกที่สุมอยู่บนโต๊ะทำงาน แต่ทำงานไปได้ซักพัก เลโอก็ต้องลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวใหญ่ เดินวนไปวนมาในห้องทำงาน ไม่มีสมาธิอ่านเอกสารตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย มันเป็นอย่างนี้มาได้สามวันแล้ว ตั้งแต่ที่เขาฉุดสายน้ำผึ้งขึ้นห้องในวันนั้น ลวนลามจาบจ้วงแม่ร่างบาง จนเธอเกือบตกเป็นเมีย แล้วยังลั่นวาจาว่าจะแต่งงานกับหญิงสาว เพียงแค่ต้องการประชดและเอาชนะเธอ
มันทำให้ตอนนี้ มองไปทางไหน ก็มีแต่หน้าของสายน้ำผึ้งลอยเต็มไปหมด ที่แย่ไปกว่านั้นคือ กลิ่นกายหอมหวานของเธอ ติดหนึบอยู่ที่ปลายจมูกของเขา มันฝังแน่นจนกายแกร่งร้อนรุ่มไปหมด ยิ่งสูดหายใจเข้าแรงเท่าไหร่ก็ยิ่งได้กลิ่นชัดเจนขึ้น จนทำให้เขาแทบคลั่งทั้งที่ตัวเธอก็ไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่ร่างกายกลับจดจำรายละเอียดของเธอได้ดีราวกับวาดภาพไว้ในใจ แค่คิดถึงร่างขาวอมชมพูกับเสียงร้องครางหวานหู แก่นกายถึ
