เผลอใจรักซาตาน (ซีรีส์ชุดซาตานร้ายรัก ลำดับที่ 1)

ตอนที่ 4 (100%)

“อือ…” สายน้ำผึ้งเผลอครางเสียงหวานออกมาอย่าลืมตัว ขนลุกซู่เพราะความซ่านสยิวที่ไม่เคยพานพบมาก่อนตั้งแต่เกิด พร้อมทั้งร้อนไปถึงกลางหว่างขา เธอก็ไม่รู้เช่นกันว่าปฏิกิริยาแบบนี้มันเกิดจากอะไร รู้แต่ว่ามันแผดเผารุนแรงจนแทบทนไม่ไหว พอสติที่ตะลึงพรึงเพริดเพราะไฟสวาทที่เขาเป็นผู้ก่อกลับมาอีกครั้ง ความผิดชอบชั่วดีก็เริ่มบังเกิด 

“ปะ…ปล่อย ฉันเดี๋ยวนี้นะ ไอ้บ้า ไอ้ลามก!” พูดออกมาด้วยเสียงสั่น น้ำตาเริ่มคลอเบ้า เพราะไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับเธอมาก่อน กำปั้นน้อยๆ ทั้งสองของสายน้ำผึ้ง ซัดอุตลุดใส่ชายหนุ่มอย่างไม่ยั้ง ด้วยความโมโหที่เขากล้าล่วงเกินเธอ ทั้งหยิก ทั้งข่วน ดิ้นสะบัดเหมือนนางม้าแสนพยศ ศอกแหลมข้างขวาถองเข้าไปที่ชายโครงของชายหนุ่มอย่างแรง เลโอไม่ทันระวังตัว โดนเข้าไปเต็มๆ ถึงกับร้องอุ๊บ! ออกมาด้วยความจุกสุดๆ

เขาจึงใช้ความว่องไวพลิกตัวเธอให้หันหน้ามาทางเขา กระแทกริมฝีปากกระด้างล้วงควักเข้าไปในปากเธออย่างต้องการลงทัณฑ์ในความแสบ จากจูบอันแสนจาบจ้วงหยาบคายกลายเป็นจูบที่ลึกซึ้งเว้าวอน ต้องการให้ตอบสนองอย่างแสนหวาน ลิ้นเล็กหลงเพริดดูดดึง หยอกล้อกับลิ้นหนาอย่างลืมตัว ทั้งสองหลงระเริงอยู่ในวังวนเสน่หาเป็นเวลานาน ปากหนาตามติดริมฝีปากบางไม่ลดละ จนชายหนุ่มเห็นว่าเธอจะหมดลมหายใจ จึงยอมปล่อยริมฝีปากบางให้เธอได้หายใจบ้าง แล้วปากร้อนระอุก็เปลี่ยนเป้าหมายฉกวูบไปที่กลางร่องอก พร้อมทั้งเอื้อมมือไปปลดตะขอบราเซียสีขาวลายลูกไม้สะอาดตา ซึ่งแต่ก่อนเขามองว่ามันเชยแสนเชย แต่มาวันนี้เมื่อมันมาอยู่บนตัวหญิงสาว มันช่างน่ารักสมตัวเธอยิ่งนัก เห็นจืดๆอย่างนี้ ทำไมรสชาติหวานติดลิ้นได้ขนาดนี้ก็ไม่รู้ 

“อือ…สวยเหลือเกิน ยายตัวแสบของฉัน ขอฉันชิมหน่อยนะ” พอตาคมทั้งคู่ได้เห็นอกของคนร่างเล็กอย่างเต็มตา ถึงกับครางออกมาอย่างถูกใจกับความสวย ขนาดเล็กแต่เต่งตึงและอวบอิ่มได้รูปของมัน ยอดสีชมพูระเรื่อตั้งชูชันล่อสายตาเขายิ่งนัก จนอดใจไม่ไหวน้ำลายสอ ผวาอ้าริมฝีปากสั่นระริกที่ร้อนดั่งไฟ รวบดูดยอดปลายถันทั้งสองข้างสลับกัน อย่างตะกรุมตะกราม เหมือนคนหิวโซอดอยากปากแห้งมาแรมปี ทั้งที่เมื่อกี้ก็เพิ่งฟัดกับเจสซิก้าไปหยกๆ

ทันทีที่ลิ้นใหญ่อันร้อนผ่าวและนุ่มอย่างไม่น่าเชื่อ ของผู้ชายที่หน้าตาหล่อเหลาแต่กระด้างและหยาบคาย มาแตะไล้วนที่ปลายถันชูชันเนื้อตัวเธอก็ร้อนซู่ ถึงกับสะดุ้งเพราะความรู้สึกบาดลึกในอารมณ์จนยากจะบรรยาย หน้าท้องบีบเกร็งและมีบางอย่างอุ่นๆ ซึมออกมาที่กลีบกายสาว ต้องขบเม้มริมฝีปากตัวเองไว้แน่น ไม่ให้เผลอครางอย่างน่าอายออกมา พร้อมทั้งเอื้อมมือน้อยไปดึงทึ้งผมของชายหนุ่มเอาไว้เต็มกำมือ ด้วยความซ่านในทรวง ใบหน้าคมซุกซบเคล้าคลึงเนินอกสล้างไม่ห่าง ลิ้นสากละเลงไปบนเต้าทรวงไม่หยุดหย่อน มือใหญ่ก็อยู่ไม่เป็นสุข เริ่มลูบไล้สีข้างลงมาหาบั้นท้ายหนั่นแน่นของเธอ แล้วเอื้อมมือหมายปลดกระดุมกางเกงของหญิงสาว เพราะตอนนี้น้องชายของเขาปวดร้าวจนเเทบทนไม่ไหวเเล้ว ถ้าไม่ได้ปลดปล่อยคงขาดใจเป็นเเน่  

แต่แล้วสวรรค์ของนายเลโอก็ล่มลงกลางคันเป็นหนที่สอง เมื่อมีคนเปิดประตูเข้ามา จนปากที่ดูดดึงปลายยอดเต้าทรวงอย่างเอร็ดอร่อย จำต้องรีบปล่อยปลายถันออกเสียงดังป๊อก มองตาปรอยด้วยความเสียดาย และรีบเอื้อมมือไปโอบกอดร่างเล็กที่ตอนนี้หน้าแดงแจ๋เพราะความอาย ให้เบียดจมหายเข้าไปในอกเขาให้มากที่สุด เพื่อไม่ให้ไอ้ลูกน้องตัวแสบที่เข้ามาไม่รู้จักเวล่ำเวลา ได้เห็นเรือนร่างบอบบางที่เขาเริ่มหวงแหนอย่างไม่รู้ตัว และเผลอคิดไปว่ามันจะต้องเป็นของเขาคนเดียว เพราะมันช่างบริสุทธิ์นัก

“ขอโทษครับ ผมแค่จะเข้ามาแจ้งนายว่าอีก15 นาที จะถึงเวลาประชุมแล้วครับ” เมื่อลุคพูดเสร็จก็รีบจ้ำอ้าวออกไปทันที ก่อนที่จะโดนบาทาของนาย โทษฐานที่เขาบังอาจมาขัดเวลาเข้าด้ายเข้าเข็ม แต่ก็ได้แต่แปลกใจทำไมวันนี้ นายหันมาบริโภคผู้หญิงเอเชียได้นะ ทั้งที่เกลียดยังกับอะไรดี

เมื่อเลขาร่างยักษ์ออกไปพ้นประตู สายน้ำผึ้งก็ผลักร่างหนาที่กำลังข่มอารมณ์อย่างสุดกำลัง แล้วรีบกระโดดออกจากตักแกร่งทันที หันหลังให้เขา รีบใส่ตะขอเสื้อในและติดกระดุมเสื้อมือไม้สั่น เลโอไม่วายตามไปตอแยคนร่างเล็ก กระชากแขนให้หันกลับมาหาเขา ร่างบางปลิวไปตกในอ้อมกอดแกร่ง จนเธอตกใจรีบยกมือปิดทรวงอกตัวเอง เพราะกลัวว่าเขาจะทำอะไรอีก มือใหญ่ปัดมือบางออก แล้วเอื้อมไปติดกระดุมให้เธอเอง แต่เธอก็ปัดมือของเขาออกอย่างพยศ จนชายหนุ่มต้องพูดขู่ด้วยดวงตาพราวระยับปนเจ้าเล่ห์ว่า

“อยู่เฉยๆ ถ้าไม่อยากโดนหนักว่าเดิม…หลายเท่า” คำขู่ได้ผล หญิงสาวยืนนิ่งเป็นหุ่นให้ชายหนุ่มแต่งตัวให้จนเสร็จ ทั้งที่ตัวเองก็อยู่ในสภาพไม่เรียบร้อยก็ไม่ไปจัดการ ดันมายุ่งวุ่นวายกับเธอ 

เมื่อแต่งตัวให้หญิงสาวเสร็จก็ยื่นริมฝีปากไปจุ๊บปากเธอหนึ่งที พร้อมหอมแก้มนวลทั้งสองข้าง ที่ตอนนี้กลายเป็นสีแดงระเรื่อ เพราะความอายปนกับความโกรธ เธอทำอะไรไม่ถูกได้แต่ตกตะลึงและหัวใจเต้นกระหน่ำ อย่างไม่เคยเป็น 

พอรวบรวมเสียงและกำลังใจที่หายไปกลับมาได้ ก็ตบชายหนุ่มฉาดใหญ่จนหน้าหัน 

ฉาด!!!

“นี่…สำหรับการกระทำอันหยาบคาย ที่คุณบังอาจมาล่วงเกินฉัน” เมื่อเห็นว่าหญิงสาวกล้าตบเขาอย่างไม่เกรงกลัว เลโอก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ต้องข่มอารมณ์โดยการกำหมัดแน่นจนตัวสั่น ไม่ให้เผลอไปทำรุนแรงกับเธอเข้า

“และนี่…สำหรับความมักมากของคุณ จนเเยกไม่ออกว่า คู่ขาของคุณหน้าตาเป็นยังไง” สายน้ำผึ้งกำลังจะยกมือบางขึ้นหมายจะตบหน้าคม ที่บึ้งตึงและถมึงทึงน่ากลัวไปอีกหนึ่งที แต่เขายื่นมือใหญ่มารับและจับบิดข้อมือเธอไว้ซะก่อน

“ทีหลังถ้าจะตบซ้ำ ต้องเร็วกว่านี้หน่อยนะสาวน้อย ทำไมอัดอั้นเหรอที่รักที่ไม่ได้ปลดปล่อย เพราะมีคนมาขัดจังหวะซะก่อน” พูดด้วยท่าทางยียวนกวนประสาทสุดๆ 

“ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ใครอยากปลดปล่อยกับคุณไม่ทราบ จูบก็ไม่ได้เรื่อง” หญิงสาวใช้วาจาปรามาสชายหนุ่มอย่างต้องการเอาชนะ

“แต่ผมว่าเมื่อกี้จูบของผม มันห่างไกลจากคำว่าไม่ได้เรื่องมากนะ เพราะคุณก็ร้องครวญครางและตอบสนองมันอย่างดีนี่” เลโอพูดยั่วยิ้มๆ ปนขบขัน

“ยี้…ไอ้ฝรั่งบ้ากาม ไอ้แก่ตัณหากลับ!” เธอกรีดร้องออกมาอย่างคับข้องใจ เมื่อชายหนุ่มเอ่ยความจริงในใจเธอทั้งหมดออกมา 

“นี่ ฉันจะบอกอะไรให้นะคะท่านประธาน ถ้าฉันอยากจะปลดปล่อย ผู้ชายคนสุดท้ายที่ฉันจะนึกถึงคือคุณ” เมื่อเห็นเธอท้าทายแบบนั้นเลโอก็ยิ่งทนไม่ไหว ดึงบั้นเอวเข้ามากอดรัดอย่างรุนแรง พร้อมพูดใกล้หูบอบบาง ราวเสียงกระซิบด้วยความไม่พอใจว่า

“จำไว้ ถ้าเธอกล้าไปทำแบบนี้กับคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน ยอมให้คนอื่นมาซ้ำรอยฉัน เธอเจอดีแน่ คงรู้นะว่าฉันจะจัดการกับเธอยังไง” พูดเสร็จก็ผลักหญิงสาวออกห่าง เหมือนรังเกียจจนร่างบางเซไปด้านหลัง สะโพกกระแทกเข้ากับขอบโต๊ะตัวใหญ่ และเสียหลักล้มแหมะลงกับพื้น

“ฮึก…สมใจคุณแล้วนี่ ที่ทำเหมือนฉันเป็นผู้หญิงข้างถนนได้” เสียงเครือตัดพ้อต่อว่าเขา ขบริมฝีปากสั่นระริกไว้แน่น เพื่อไม่ให้เสียงสะอื้นเล็ดลอดออกมา อัดอั้นตันใจที่สู้เขาไม่ได้ เจ็บใจที่เขาทำกับเธอเหมือนคนไร้ค่า อีกทั้งยังเจ็บที่กระดูกสะโพกอย่างรุนแรง ร่างน้อยพยายามพยุงตัวลุกขึ้นจากพื้นอย่างสุดกำลัง ผลสุดท้ายก็ทนความเจ็บไม่ไหว ตัวโยนสะอื้นไห้น้ำตาไหลออกมาอย่างสุดกลั้น “ฮึก…ฮือ… ฮือ…” 

เมื่อเห็นน้ำตาของหญิงสาวชายก็หนุ่มทนไม่ไหว รู้สึกหวิวๆ ในใจ อยากจะเขกกระโหลกตัวเองซักที ที่ทำให้เธอร้องไห้ ทั้งที่เขาไม่เคยห่วงความรู้สึกผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย 

“โอ๋ โอ๋…เด็กน้อย ไม่เอานะ ไม่ร้อง” รีบเข้าไปกอดปลอบ พร้อมวนเวียนจูบซับน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน แล้วดึงหน้าคนตัวเล็กมาซบที่อก เอื้อมมือใหญ่ไปลูบหัวปลอบโยนให้คลายสะอื้นอย่างแผ่วเบา จนเธอรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยอย่างประหลาดเมื่อได้อยู่ในอ้อมกอดนั้น แต่สายน้ำผึ้งรีบสลัดความคิดนั้นทิ้งทันที เธอต้องเกลียดเขาสิถึงจะถูก

“ฮือ ฮือ…ปล่อยนะคนบ้า ฉันเกลียดคุณ ได้ยินไหมฉันเกลียดคุณ” ตะโกนด่าใส่หน้าคมเสียงดังทั้งน้ำตาพร้อมทุบตีที่อกแกร่ง เมื่อเลโอได้ยินคำว่าเกลียดออกมาจากปากสายน้ำผึ้งก็รู้สึกเจ็บจี๊ดไปถึงขั้วหัวใจ ทนไม่ไหวประกบจูบอย่างร้อนแรงและบ้าคลั่งราวพายุ เพื่อสกัดกั้นคำด่าทอที่เขาไม่อยากได้ยินให้จางหายไป

“อย่าพูดคำนี้ให้ได้ยินอีก เข้าใจไหม ไม่งั้นจะจับมาตบ…..ด้วยปาก ให้ขาดใจไปเลย ไม่เชื่อก็ลองดู” ออกคำสั่งกับเธออย่างเผด็จการที่สุด

“กลัวตายล่ะ คุณมันก็ดีแต่รังแกคนไม่มีทางสู้ ไอ้หน้าตัวเมีย!” ด่าทั้งที่น้ำตายังเปรอะเปื้อนใบหน้าและสะอื้นฮักๆอยู่ พยายามดิ้นรนออกจากอ้อมกอดแข็งราวปลอกเหล็ก และรีบถอยห่างจากเขาทันที

“นี่เธอ!” เลโอคำรามเสียงดัง กัดฟันกรอด กำลังจะกระโจนใส่เธอ ที่ด่าว่าเขาด้วยคำที่รุนแรงมากสำหรับลูกผู้ชายอย่างเขา มันน่าจับมาลงโทษให้เปลี่ยนจากเสียงด่าเป็นเสียงครางกระเส่านัก แต่เธอก็ขัดขึ้นเสียก่อน

“ขอตัวนะคะ ฉันต้องรีบไปทำงานที่ท่านประธานมอบหมายให้ เดี๋ยวไม่เสร็จ” สายน้ำผึ้งพยายามข่มอารมณ์ พูดจบก็รีบเผ่นแน่บออกจากห้องทำงานของเขาทันที ก่อนที่จะโดนเสือไล่ตะปบและคลุกวงในอีกรอบ

พอออกมาจากห้องเขาได้แล้ว ถึงกับเป่าลมออกจากปากติดกันถึงสามรอบ ‘วันนี้มันซวยจริงๆ เกือบเสียท่าให้ไอ้หื่นปากเสียนั่นแล้วไหมล่ะน้ำผึ้งเอ๋ย’ รีบไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตา พอส่องกระจก ก็ยิ่งอยากจะต่อยหน้าหล่อๆ นั่นซักหลายๆ ที เพราะบริเวณลำคอและเนินอกของเธอเป็นรอยแดงที่เขาฝากรักไว้เต็มไปหมด ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บใจที่เผลอไปตอบสนองชายหนุ่ม

ฝ่ายชายหนุ่มก็เข้าประชุมอย่างอารมณ์ดี จนเป็นที่แปลกใจของทั้งห้องประชุม เพราะวันๆ เห็นแต่ท่านประธานชอบทำหน้าบึ้งไม่เคยยิ้ม แต่วันนี้มาแปลก ยิ้มให้พวกเขามาแต่ไกล แถมยังผิวปากอย่างสบายอารมณ์ ก็จะไม่ให้เขาอารมณ์ดีได้ยังไงไหว เลโอดันติดใจยายเด็กแสบเข้าแล้ว ในใจหมายมาดว่าจะต้องได้ลิ้มลองให้ลึกซึ้งกว่านี้ เพราะมันช่างหอมหวานยวนใจ ติดในมโนสำนึกเขายิ่งนัก แค่คิดก็ร้อนรุ่มแทบทนไม่ไหว แต่เขาไม่คิดจริงจังกับเธอหรอกนะ ก็แค่ของแปลกเอาไว้เคี้ยวเวลาว่างให้หายอยาก เธอไม่มีอะไรที่เหมาะสมกับเขาเลยซักนิด ได้แต่บอกใจที่เริ่มเอนเอียงให้คิดแบบนั้น

สายน้ำผึ้งกลับมาถึงโต๊ะทำงาน ก็รีบอ่านรายละเอียดโครงการและประวัติของนายลามอส แมคอาเธอร์ พลางคิดไปว่า ‘คนบ้าอะไรวะ ชื่อยังกับนักมวยรุ่นเฮฟวี่เวท แค่เห็นชื่อก็สยองแล้ว ไม่รู้ว่าจะเจอพี่ล่ำหรือเจอพี่หมึกกันแน่’ 

พอไปแล้วดันเจอทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็น พี่ล่ำ พี่หมึก พี่ถึก บวกหมาตัวใหญ่ที่ประจำอยู่บ้าน นี่มันหมาหรือว่าควายธนูกันแน่ ถึงได้ตัวใหญ่ยักษ์และโหดขนาดนี้ วิ่งไล่งับเธอกระเจิดกระเจิงทุกวัน นี่หัวเหอผมเผ้ากระเซอะกระเซิงยังกับยายเพิ้ง แต่อุปสรรคแค่นี้มันก็ไม่เกินความสามารถของคนมีความอดทนสูงอย่างสายน้ำผึ้งไปได้หรอก เธอพยายามทำทุกวิถีทางจนทำงานที่ได้รับมอบหมายสำเร็จตามกำหนด

ครบหนึ่งอาทิตย์สายน้ำผึ้งก็เอาสัญญามาฝากไว้ที่เลขาของเลโอ เพื่อให้เลขาเป็นคนส่งให้เขาแทนเธอ เพราะไม่อยากพบหน้าและเสวนากับชายหนุ่ม เจอกันทีไรต้องมีเรื่องทุกที จนทำให้พ่อคนเอาแต่ใจ ได้แต่ทึ่งในความสามารถของเธอ เขาเพียงแต่อยากแกล้งเอาคืน แต่เธอดันทำได้ดีเกินคาดซะนี่  

เลโอได้แต่ร้อนรุ่มและกระวนกระวายใจ ที่ไม่ได้เจอหน้าจืดชืดของสายน้ำผึ้งมาหลายวัน เขาโหยหารสสัมผัสและกลิ่นกายของเธอจนไม่เป็นอันทำการทำงาน ร่ำๆ อยากจะไปกระชากร่างบางมาลงโทษให้สาสม ที่ทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเอง ทั้งที่เขาไม่เคยใส่ใจหรือโหยหาผู้หญิงคนไหนมาก่อน คงเป็นเพราะเขายังไม่ได้ลิ้มลองเธอให้ถึงที่สุด ได้แต่บอกกับตัวเองอย่างนั้น โดยหารู้ไม่ว่าหญิงสาวได้เริ่มเข้ามามีอิทธิพลกับหัวใจอันด้านชาของตนเข้าแล้ว  

พฤติกรรมของเลโอทั้งหมดตกอยู่ในสายตาของผู้เป็นพ่อแทบทั้งสิ้น โดยที่เขาไม่อาจล่วงรู้ได้ แล้วอีกไม่นานปฏิบัติการจับคู่ให้ไอ้เจ้าลูกชายสุดแสบต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอน ด้วยฝีมือของตาเฒ่าเจ้าเล่ห์ โรมานี่ วาเลนติอาโน่ โดยได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดีจากผู้นำสูงสุดของบ้าน นั่นก็คือภรรยาสุดที่รักของเขานั่นเอง