“หยุดมองเดี๋ยวนี้นะ” สั่งด้วยน้ำเสียงสั่น ทั้งกลัวสายตาอันจาบจ้วง ทั้งกลัวว่าเขาจะทำอะไรบ้าๆ เช่นวันนั้นอีก
“อ้าว ไม่มองก็บ้าแล้ว ล่อตาล่อใจซะขนาดนั้น ถึงจะเล็กเท่าไข่ดาวก็เถอะ” เลโอบอกอย่างอารมณ์ดีปนขบขัน ดวงตาคมเข้มยังไม่ละจากหน้าอก ที่เขาเฝ้าคนึงหามาตลอดตั้งแต่วันที่ได้เชยชมมัน
“ช่างหัวคุณเถอะ ฉันเบื่อจะทะเลาะกับคุณแล้ว ไปล่ะ” กล่าวลาอย่างเสียไม่ได้ ก้าวเดินไปข้างหน้าเร็วไว แต่ก็ยังช้ากว่าชายหนุ่ม เขาก้าวมาดักหน้าแล้วตื้อไม่ถอยเช่นกัน
“ฉันจะไปส่ง ถ้าไม่ไปดีๆ ฉันจะทำอย่างที่ทำวันนั้น ให้อายลูกน้องกับคนทั้งตลาดให้ดู” พูดอย่างเอาแต่ใจ ท้ายประโยคไม่วายขู่ในสิ่งที่เธอกำลังหวาดกลัว
“คุณไม่กล้าหรอก” ตอบโต้ไปด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยมั่นคงนัก
“จะเริ่มเลยไหมล่ะ” เขามองสบตาท้าทายบอกว่าไม่ได้ขู่ พร้อมสาวเท้าเดินเข้าหาอย่างมาดมั่น
“ก็ได้ ก็ได้ ไอ้คนเผด็จการ เป็นฮิตเลอร์มาเกิดรึไงห๊ะ ถึงได้เอาแต่ สั
