“โห สวยจังเลย” ทันทีที่มาถึงที่พัก สายน้ำก็รีบวิ่งปรี่ไปที่ระเบียงห้องซึ่งอยู่เกือบชั้นบนสุดของโรงแรมที่ฮันซอนมินเป็นคนจัดหาให้ทันที มองจากมุมสูงแบบนี้ทำให้เห็นวิวทิวทัศน์ของหาดคยองโพได้อย่างชัดเจน หลังจากที่นั่งรถมาจากกังนัมมาจนถึงคังนึงโดยมีผู้ช่วยคิมเป็นคนขับ
“ดีใจนะที่เธอชอบ” ร่างสูงโปร่งเดินตามเข้ามาในห้อง จัดการกระเป๋าเดินทางใบเขื่องเสร็จเรียบร้อยเขาจึงมาหยุดยืนเคียงข้างหญิงสาวที่หน้าระเบียงด้วยอีกคน
“ชอบสิคะ ดูแล้วคิดถึงที่บ้านเลย บ้านฉันก็เป็นทะเลแบบนี้แหละ”
“รู้แล้ว...” ฮันซอนมินตอบพลางทอดสายตาไปยังทะเลเบื้องหน้า โดยไม่รู้ตัวเลยว่าคำพูดของเขามันทำให้สายน้ำกำลังสงสัย
“รู้ คุณจะรู้ได้ไง คุณไม่เคยไปบ้านฉันสักหน่อย”
“ก็...” เขาชะงักงันไปชั่วขณะที่เผลอปล่อยไก่ออกไปตัวเบ้อเร่อ “ฉันก็แอบกดดูในมือถือเธอน่ะสิ”
เจ้าของเรือนผมสีชาที่กำลังถูกพัดปลิวไสวรีบแก้ตัว เขาจะบอกให้สายน้ำรู้ไม่ได
