“เป็นไงบ้าง ท่านประธานเรียกเธอมาทำไม” ทันทีที่ลงมาถึงชั้นล่างซังมีจึงรีบเอ่ยถามขึ้นทันทีด้วยความอยากรู้ เกรงว่าสายน้ำจะไปทำอะไรผิดมาจริงๆตามที่คิดไว้
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่เรื่องเข้าใจผิดกัน ถ้างั้นหนูขอตัวกลับไปพักผ่อนก่อนนะคะ” สายน้ำตอบกลับแบบขอไปทีเพราะว่าตอนนี้เธอหิวจวนจะเป็นลมอยู่รอมร่อแล้วกระมัง
"จะเป็นไปได้ไง ร้อยวันพันปีท่านประธานไม่เคยเรียกใครเข้าพบ แต่มาเรียกเธอเข้าไปนี่อ่านะ"
"คือ...ท่านประธานก็แค่จะถามเรื่องที่หนูไปกระโดดขวางเขาเมื่อวันก่อนไงคะ หนูก็เลยบอกไปว่าหนูจำคนผิด ตอนนี้ก็เลยไม่มีอะไรแล้วค่ะ" สายน้ำโป้ปดโชคดีที่ซังมีไม่ได้เอ่ยถามอะไรต่อ หญิงสาวจึงรีบกลับบ้านไปต้มรามยอนกินแทนที่จะเป็นร้านอาหารเหมือนที่คิดในตอนแรก
วันหยุดที่แสนสั้นผ่านไปอย่างรวดเร็ว หลังจากหาไรลงท้องเสร็จก็โทรหาสายป่านผ่านเบอร์ของเตมินทร์ในช่วงหัวค่ำจากนั้นสายน้ำจึงรีบเข้านอนในทันทีเพราะพรุ่งนี้ต้องตื่น
