บทที่ 12 ตัวยุ่งสุดที่รัก
เจมีน่าจอดรถที่หน้าบ้านของภพธร แล้วเดินลิ่วเข้าไปในบ้านอย่างคนคุ้นเคย กวาดสายตามองหาจนทั่วไม่เห็นเจ้าของบ้านแม้แต่คนเดียว มีเพียงสาวใช้วัยละอ่อนนางหนึ่งเท่านั้นที่เดินออกมาพอดี
“สวัสดีค่ะคุณจูน”
สาวสวยพยักหน้ารับพร้อมรอยยิ้ม “บ้านนี้เขาไปไหนกันหมด”
“คุณผู้หญิงไปงาน คุณผู้ชายไปตีกอล์ฟค่ะ คุณกลางไปทำงาน คุณเล็กไปเรียน” สาวใช้สาธยายตามประสาคนช่างคุย
“เหรอจ๊ะ” เจมีน่าจิกตากวน ๆ ใส่หล่อน “แล้วอีกคนหายไปอยู่ไหน?”
“นอนหลับอยู่ข้างสระว่ายน้ำค่ะ” สาวใช้หัวเราะร่วนเมื่อโดนนิ้วเล็ก ๆ นั้นจิ้มเบา ๆ ที่ต้นแขนก่อนเดินจากไป เธอมองตามหลังหญิงสาวหุ่นดี หน้าตาสะสวยไปตลอดทาง ตัดพ้อกับตัวเองเบาๆ “ทำไมเราไม่สวยสักครึ่งหนึ่งของคุณจูนบ้างนะ”...
เจมีน่านั่งลงบนเก้าอี้นอนอาบแดดข้าง ๆ ภพธร ชันศอกเท้าคางมองใบหน้าเกลี้ยงเกลาไร้หนวดเคราอย่างพิจารณาถ้วนถี่ ญาติของเธอคนนี้หล่อสำอางราวกั
