“ใครบอกนายว่าฉันจะเอานายมาเป็นลูกเขย ฝันไปเหอะ” เฉินคุนพูดออกไป ใจจริงเขาก็ชอบนิสัยของห่าวอู๋นะ แต่เขาเริ่มจะไม่ชอบก็ตรงที่มันเริ่มจะกวนเขานี่แหละ
“ตอนนี้ยังไม่ใช่ แต่ต่อไปใช่แน่ครับ”
“ลูกสาวฉันอายุยังน้อย”
“ไม่น้อยครับ อ่อนกว่าซินซินปีเดียวเอง”
“นั่นแหละยังน้อย ฉันยังไม่รีบ”
“ไม่เป็นไรผมรอได้”
“อย่างนั้นรอไปอีกสามปี ห้าปีค่อยว่ากัน”
“ไม่เป็นไรครับ จะสามปี หรือจะห้าปี ผมรอได้ แต่น้าจะรอได้หรือเปล่าหรอก หลานน่ะน้าอยากได้ไหม น่ารักเหมือนลี่มี่ตัวน้อยด้วยนะ” ห่าวอู๋รู้ว่าน้าเฉินคุนชอบลี่มี่มาก จะเอาหลานมาหลอกล่อ
“ไอ้ ไอ้..... จะไปไหนก็ไปเลยไป ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย” เฉินคุณไม่คิดว่าจะโดนย้อนกลับ
“ครับ อย่างนั้นผมไปก่อนนะ เดี๋ยวจะกลับมาส่งหนิงหนิงนะครับ แล้วน้าไม่ไปกินข้าวกับพวกเราเหรอครับ” ห่าวอู๋ไม่วายชวนน้าเฉินคุนไปกินข้าวด้วยกัน
“ไม่ล่ะ ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย ไอ้ลูกหมาห่าวอู๋”
“ค
