หยางเจียงพอได้ยินเสียงที่คุ้นหูจึงหันกลับมาดู
“เจ้าใหญ่ ลูกไม่ได้อยู่ในห้องเหรอ”
หยางเจียงถามอย่างงุนงง ในเมื่อซีห่าวยืนอยู่ตรงหน้าของเขา แล้วในห้องนั้นล่ะเป็นใคร
“ใช่ครับ ผมไปเรียกห่าวอู๋ และสหายของห่าวอู๋มาดื่มครับ วันนี้เจ้ารองชวนผมดื่ม”
ตอนนี้หน้าของหลินเจียวจูซีดยิ่งกว่าไก่ต้มอีก ไม่นะ หวังว่าจะไม่เป็นไปตามที่เธอคิด แต่พอเธอได้ยินสิ่งที่ซีห่าวพูดต่อจากนี้ทำให้หลินเจียวจูล้มทั้งยืน
“ในเมื่อเจ้าใหญ่ไม่ได้อยู่ในห้อง แล้วใครล่ะที่กล้าทำเรื่องงามหน้าในห้องของแก”
“แล้วนี่ทุกคนมาทำอะไรที่หน้าห้องของผม ยังไม่มีใครตอบผมเลย แล้วเสียงนั่นอีก อย่าบอกนะว่าเป็นเจ้ารอง เพราะก่อนหน้าที่ผมจะไปหาห่าวอู๋ ผมบอกให้เจ้ารองเข้าไปเอาเหล้าในห้องผมมากินก่อนได้เลย แล้วเจ้ารองไปไหนล่ะพ่อผมไม่เห็นนั่งรอที่หน้าบ้าน อย่าบอกนะว่ายังอยู่ในห้องผม” ซีห่าวถามหาน้องชาย
“กรี๊ด ไม่ ๆ ๆ ๆ ๆ ไม่นะ” หลินเจียวจูกรีด
